Alternatieve reisbestemming

Voor wie op zoek is naar een interessant uitstapje, is een bezoek aan het stadje Centralia in Pennsylvania misschien een goeie tip. Er woedt daar (door een menselijk stommiteit) al tientallen jaren een ondergrondse brand. Dit stadje diende ook als inspiratie voor de film Silent Hill.

yab loves recepties

Vooral dan KBC-recepties. In donkere tijden durven mijn vriend en ik al eens het ondertussen legendarische verhaal van de opening van het KBC-studentenkantoor in Leuven oprakelen. Over de openingsspeech van Tobback, de enorme hoeveelheid hapjes, het feit dat we daar toen met elk twee glazen wijn tot aan de rand gevuld stonden te lullen tegen een kerel van middelbare leeftijd die het de ganse tijd over PAW had en wij maar heel hard ja knikken en pas nadat de roes over was, beseffen dat hij eigenlijk WAP bedoelde. ;-) En ja, die grote wijnplas op het splinternieuwe parket, daar waren wij verantwoordelijk voor en oh my, de leuning van dat smalle trapje naar beneden was veel te wankel. Dat we daar zonder kleerscheuren buiten gewaggeld geraakt zijn, het mag beslist een wonder heten.

Maar enfin, sinds vandaag kunnen we een nieuwe KBC-receptie bij op ons conto schrijven. Eentje met superlekkere hapjes, goeie wijn, veel te vriendelijke obers, een bijzonder sympathiek covergroepje (keihard geklapt voor die mannen), en tja, aardbeien met chocolade. Er zijn weinig dingen op deze wereld (behalve sex natuurlijk!) die boven aardbeien met chocolade gaan!

Bijna weekend!

Seffens nog een veertigtal minuutjes op de trein zitten en dan begint mijn weekend. We gaan vanavond vrienden bezoeken die een huisje gekocht hebben in de provincie Antwerpen. Het is de eerste keer dat ik hun nieuwe huis zal zien, dus ik ben erg benieuwd.

Toch straf dat al onze vrienden die gekocht hebben ná ons, al lang en breed in hun huis of appartement zitten terwijl nog steeds zitten te wachten op Godot in ons veel te kleine flatje. Grmbl.

Een glimlach om het weekend mee te beginnen

Linux is evil!

Via.

Thanks, CNN!

Wie gaat er nu ook in godsnaam op zoek naar het slechtste lied aller tijden. Daardoor zit ik nu al twee dagen met Paul Anka in mijn hoofd. :-( The horror!

Alweer een baby geboren

Al een geluk dat de belastingen mijn geld teruggestort hebben, want anders moest ik zeker in het rood gaan om al die cadeautjes te bekostigen... Natuurlijk kan ik de geboorte van zoveel nieuwe mensjes alleen maar toejuichen, de kinderen van vandaag zullen later mijn pensioen moeten betalen. Hoe meer baby's, hoe beter! ;-)

Funny

Tijdens het etentje bij onze vrienden gisteren, vertelde mijn vriend dat ze hem op het werk waren komen feliciteren met de geboorte van zijn baby. Eergisteren (donderdag) waren we namelijk wat doopsuiker gaan ophalen bij een collega die net papa was geworden. Gasthuisberg is niet bepaald ver dus was het een kleine moeite om even langs te gaan, de kersverse ouders de feliciteren, wat fotootjes van de nieuwe baby te nemen en de doopsuiker voor de collega's mee te nemen.

Blijkt dat sommige collega's het rondzendmailtje van mijn vriend een beetje verkeerd geïnterpreteerd hadden. ;-)

Het Rode Kruis

Toen mijn vriend en ik daarnet terugkwamen van een babybezoekje in Gasthuisberg (we hebben hier ondertussen al een mooie collectie doopsuiker), stonden een aantal vrijwilligers van het Rode Kruis aan de rode lichten van de Naamsepoort midden op straat tussen de wagens stickers aan de man/vrouw te brengen. Op elk ander moment zou ik graag stickers kopen van het Rode Kruis, maar alstublieft, wie gaat nu in het midden van een druk en gevaarlijk kruispunt met stickers leuren? Sorry, ik vind dat onverantwoord. En dus heb ik uit principe geen stickers gekocht. That'll show them!

Werkcolleges, the sequel

't Was weer van dat. Anderhalf uur gezever, een half uurtje rap rap de rechtspraak van het Hof van Cassatie overlopen. Voor de tweede keer het bijzonder boeiende verhaal van de botsing van onze assistent mogen aanhoren (hij stond stil, voor een rond punt dan nog wel en dan reed er toch geen onverlaat in op zijn Jaguar, zeker!), een preek gekregen dat onze generatie juristen "het" moest doen en met "het" bedoelde hij dan de wereld verbeteren. Allez, niet dat ik iets tegen het verbeteren van de wereld heb (alles behalve), maar waarom moeten de jongeren dat doen? Waarom doet hij dat zelf niet? Verbeter de wereld, begin bij jezelf?

Oh my god, ik heb mij zo geërgerd. Echt een paar keer serieus op mijn tong moeten bijten. Ik weet het, laf van mij, maar ik moet nog puntjes van die mens krijgen. En het is belangrijk geen vijanden te maken op belangrijke plaatsen (en dan heb ik het niet over zijn positie als assistentje, ik twijfel er niet aan dat die kerel het als advocaat ver zal schoppen). Het is een ontstellend kleine wereld en ik heb al genoeg mensen op hun tenen getrapt. ;-)

De povere inhoud van het werkcollege stond alleszins in schril contrast met de zeer interessante uiteenzetting van Karel Van Miert over de Europese Commissie deze middag. Niet dat ik veel wijzer ben geworden over het kluwen van Europese instellingen, maar de mens kan wel een publiek boeien. En hij schuwde de kritiek niet. Zo vond Van Miert dat de uitbreiding met die Oost-Europese lidstaten er te snel is gekomen en plaatste hij zware vraagtekens bij het eventuele toetreden van Turkije. Een boeiend relaas van een insider.

Soms

Is het eigenlijk toch wel een beetje handig om van het vrouwelijke geslacht te zijn. Bijvoorbeeld als je (ik zeg maar wat) met je onuitgeslapen kop erin slaagt je portemonnée thuis op de bureau te laten liggen en je dus zonder abonnement, zonder identiteitsbewijs, zonder prikkaart,... 's ochtends in zalige onwetendheid naar het werk spoort. Gelukkig onderweg geen conducteur gezien.

's Avonds mij dan schoorvoetend naar de conducteur van dienst begeven, die wel heel erg meewarig keek naar mij: tja, ik had niets om mijn verhaal te staven. Gelukkig helpt dan een beetje radeloos kijken en hup, ik mocht de trein op. Ik ben er zeker van dat een donkerharige jongen met een iets donkerder huidskleur toch mooi naar huis had kunnen liften.

Boobies rule! :-)

Doden in Dahab

En de goed-nieuws-show gaat verder: alweer bomaanslagen in Egypte. Alweer in een drukke toeristische buurt en alweer maken de daders geen onderscheid tussen de slachtoffers van hun zinloze daad. Moslims of niet-moslims, het doet er niet toe.

Bij het lezen van zulke berichten, kan ik alleen maar mijn hoofd schudden en mij afvragen: "Waarom?"

Een tweede Columbine verijdeld

Jongeren die een plot smeden om al moordend door hun school te trekken om wraak te nemen voor vermeende pesterijen, in Amerika is dit jammer genoeg geen scenario voor een film, maar beangstigende realiteit.

North Pole, Alaska
Riverton, Kansas

Wanneer komen er nu eindelijk eens beperkingen op het wapenbezit in Amerika? Jongeren die zo gemakkelijk aan vuurwapens geraken, dat is toch niet normaal. Helaas is de NRA een organisatie zonder scrupules, met veel geld en middelen. My gun, my freedom. :-(

Vooroordelen?

De daders van de moord op Joe Van Holsbeeck zijn hoogstwaarschijnlijk Polen. Is de meerderheid van de Polen niet katholiek?

Onder de noemer: WTF??

Uit de Standaard:

Huishouden schenkt meer voldoening dan seks

Huishoudtaken vorm van therapie voor Britse vrouwen

Een meerderheid van de Britse vrouwen beschouwen huishoudelijke taken als een therapie tegen angst, dat blijkt althans uit een enquête die is uitgevoerd door een TV-zender gespecialiseerd in gezondheid. Een derde van de ondervraagde vrouwen verklaren zelfs dat het huishouden doen hen meer voldoening schenkt dan seks.
Zes op de tien ondervraagde vrouwen zeiden dat het huishouden hen helpt ,,om hun leven onder controle te houden'' (59%) en dat het ,,een therapie voor de geest'' is (60%). Ze verklaarden ook dat ze zich gedeprimeerd voelen als het huis niet op orde is (58%) en geven toe dat slordigheid hun gespannen maakt (59%). Slechts 4% vindt het huishouden doen tijdverlies.

De enquête, waarvan de resultaten vandaag worden gepresenteerd in het The Independent, werd uitgevoerd bij 2000 vrouwen tussen 18 en 80 jaar.

Ik heb deze zin maar liefst drie keer moeten lezen voordat het goed en wel tot mij doordrong wat er stond:

Een derde van de ondervraagde vrouwen verklaren zelfs dat het huishouden doen hen meer voldoening schenkt dan seks.

WTF???? Zijn die Britten zo slechte minnaars of wat?

Zondag

De zondag is weer voorbij gevlogen. Tijd voor een kleine terugblik.

Gisterenochtend bij het ontwaken te horen gekregen dat er problemen waren met één van de servers van mijn studentenvereniging. Ach, niks wat een kleine reboot (hey, als het werkt voor Windows, dan zeker voor Linux ;-) ) niet kon oplossen.

Na dit kleine akkefietje zijn mijn vriend en ik gaan brunchen in de Abdij van 't Park. Deze brunch wordt jaarlijks georganiseerd door de Vrienden van de Abdij op erfgoeddag. Het was naar goede gewoonte weer erg gezellig. Het zonnetje scheen, er was een overvloed aan eten (soep, koffiekoeken, quiches, slaatjes, rijstpap, chocomousse, fruitsla, taart,...), iedereen was goed gezind, mijn vriend kon genieten van een parkbier en ik voelde al de stress zo uit me wegvloeien.

Na de brunch zijn we nog even gaan rondlopen op de terreinen van de abdij zelf. Een interessante uitleg gekregen over solitaire bijen van de imker van de abdij en meteen een voorraadje honing en afgeleide producten (gluhwein, likeur, advocaat) ingeslagen. Jammer genoeg konden we niet de ganse namiddag daar blijven, want we werden nog verwacht op een babyborrel. Op naar het verre Limburg dus.

Omdat we een beetje te lang waren blijven hangen in de abdij, moest er wat tijd goedgemaakt worden om op schema te blijven. Laat mij het erop houden dat ik serieus gas gegeven heb, onderweg. Ja, ik geef het toe, ik ben soms een notoire snelheidsduivel. Maar alleen op de autosnelweg, de bebouwde kom is heilig voor mij. (Excuses, excuses.) Mijn vriend op de passagiersstoel wist me alvast te vertellen dat een eventuele snelheidsboete voor mijn rekening zou zijn. Wat me niet meer dan normaal lijkt.

Op de babyborrel was er een massa volk (meer dan honderd personen). Allemaal mensen die gekomen waren om de ouders van pluimgewichtje te feliciteren en een hart onder de riem te steken. Dit was ook de eerste keer dat ik pluimgewichtje in levende lijven zag. Hij zag er al steviger uit dan op de foto's en hij dronk enthousiast zijn flesje leeg. Maar hij heeft nog steeds last van epileptische aanvallen en tja, je ziet aan het kindje dat hij een handicap heeft. :-(

Ik heb mij goed geamuseerd op de babyborrel. Ondanks het vele volk toch wat kunnen babbelen met mijn vriendin. Er waren ook een aantal ex-collega's die ik al lang niet meer gezien had. Altijd leuk om bij te praten en nog leuker om te horen dat het bedrijf dat ik achter me gelaten heb nog steeds even chaotisch en stuurloos is. Blij dat ik daar weg ben. ;-)

De babyborrel was trouwens een pareltje van organisatietalent. Er was werkelijk aan alles gedacht. Bloemstukjes op alle tafels, tenten in de tuin om te schuimen bij eventueel regenweer (gelukkig scheen het zonnetje), een springkasteel voor de kinderen, een live-band voor de muziek, broodjes, soep, koffie, wijn, taart, ijsjes (en ik had al zoveel gegeten op de brunch... babyborrels zijn slecht voor de lijn). De ouders van pluimgewichtje hadden werkelijk aan alles gedacht.

Na afscheid genomen te hebben van mijn ex-collega's en van de ouders van pluimgewichtje, reden we terug naar Leuven. Ditmaal met mijn vriend achter het stuur (waarschijnlijk heeft hij toch iets meer vertrouwen in zijn eigen rijkunsten). In Leuven nog even een bezoekje gebracht aan de nieuwe baby, een fijne kleine dame met twee apetrotse ouders.

En toen was het al bijna tijd om te gaan squashen en vervolgens in bed te kruipen. En toen kwam er een varkentje met een lange snuit en het verhaaltje was uit.

Tsotsi

In plaats van naar de Blogcom in Antwerpen te gaan, zijn mijn asociale ik en mezelf (en nog wat mensen) voor de verandering nog eens naar de film geweest. We kozen Tsotsi uit, omdat er voor de rest eigenlijk niks bijster interessants draaide en die film toch een Oscar en een rits andere prijzen verzameld heeft.

Ik vond Tsotsi een door en door triestige film die de uitzichtloosheid van het leven in de Zuidafrikaanse sloppenwijken pijnlijk goed illustreerde. Er zat hier en daar wel een scène in die naar het melige neigde, maar het ging er nooit over. Ook heel interessant was het taaltje dat gesproken werd in de film. Hier en daar heb ik duidelijk flarden Afrikaans en Engels opgevangen, maar andere uitdrukkingen waren dan weer totaal onbegrijpelijk voor mij. Een vreemd soort mengtaaltje. De muziek was trouwens ook geweldig. Ben aan het overwegen om mij de soundtrack aan te schaffen (de laatste keer dat ik nog eens een cd gekocht heb, moet toch al een goeie zeven jaar geleden zijn).

PS: 'k Heb niet echt gezocht naar plotholes, maar er zullen er beslist wel een paar ingezeten hebben. ;-)

It's a small world

Kijk eens wie wij in Madrid zijn tegengekomen:




Dolfina, de vrucht van een onstuimige one-night-stand van Dolfie, mijn Romeins vriendje.

Yet yet yet yet another baby

Jaja, ze heeft wat op zich laten wachten (meer dan een week te laat), maar deze namiddag is het eerste dochtertje van één van mijn beste vrienden geboren. En ze heeft een naam die verrassend goed op de mijne lijkt. Duidelijk mensen met goeie smaak. ;-)

Als alles goed gaat, komen ze morgen al naar huis. Eens kijken of we morgen nog een gaatje vinden om even binnen te springen.

Inside man

Zoals mijn vorige post al aangeeft, ben ik een gigantische fan van alles wat gratis is (hey, wie niet?). Dus toen ik tijdens het wachten in de veel te lange rij aan de VRG-cursusdienst, een affiche opmerkte voor een gratis film ter ere van 10 jaar Challenge, was ik er natuurlijk als de kippen bij om me in te schrijven. En omdat ik soms ook wel een beetje een sympathieke ben, heb ik natuurlijk al mijn vriendjes en vriendinnetjes laten weten dat ze gratis naar de film konden. :-)

Dus stonden wij met een ganse bende (vijftien man of zo) mooi om kwart na zeven aan de Supercity om een goed plekje voor de film te bemachtigen. We waren goed op tijd, dus konden we fijn in het midden zitten. Voor de film werden ook nog eens 10 x 2 filmtickets verloot en ja, natuurlijk hadden drie personen uit ons groepje prijs. Je hebt zo van die dagen waarop alles meezit. ;-) 'k Heb dan maar snel iemand gechanteerd om mij mee te nemen naar een volgende film met zijn gewonnen duoticket. ;-)

En de film zelf? Wel, die was verrassend goed. De acteurs waren subliem. Jodie Foster, Denzel Washington, Willem Dafoe, Clive Owen, het zijn grote namen, die allemaal stuk voor stuk de pannen van het dak speelden. Het script was clever en het heen en weer springen tussen de actie en de daaropvolgende verhoren van de verdachten was goed gedaan. Er zaten zelfs enkele zeer komische momenten in de film. Geen flauwe grapjes zoals je vaak tegenkomt in een actiefilm, maar slimme observaties. Het grappigste moment van de film: de Sikh die men voor een Arabier houdt. Geweldig. (En ik ben echt een moeilijke als het op filmhumor aankomt.)

Niets dan lovende woorden voor Inside Man, dus. Gaat dat zien, u zal het zich niet beklagen.

Om de avond in stijl af te sluiten, zijn we dan nog een terrasje op de Oude Markt gaan doen (lang leve het warmere weer). Alwaar ik opeens een beetje in vakantiesfeer geraakte en uit pure zottigheid een fles Cava bestelde. Meer plezier met bubbels. ;-)

Alleen het uit-het-bed-raken vanmorgen was ietsje pijnlijker.

Out of the Box

Gisteren ben ik voor mijn werk naar dit event geweest. Helaas was het geen onverdeeld succes. Ware het niet voor de knappe hostessen (jaja, IT is nog steeds een mannenwereld), het overheerlijke eten (zalm! sushi! wokgerechten!), de leuke foto van mij en mijn collega, ter plekke geprint en van een mooi Out of the Box-kadertje voorzien, de aanwezige massagezetels, het leuke puzzeltje van Belgacom, de muntjes van Comparex en de rijkelijk vloeiende wijn, 't zou beslist een flop geweest zijn.

Allez, 't is te zeggen, 'k heb mij dus wel goed geamuseerd, maar veel heb ik er niet van opgestoken. De sprekers waren niet allemaal even begeesterend (ik blijf beleefd) en de timing van het hele event liep al van bij het begin in het honderd. Bij de parallelle tracks was het daardoor onmogelijk om tussendoor van track te wisselen.

De locate was ook alles behalve ideaal. Nog nooit een zaal met zo'n verschrikkelijke akoestiek meegemaakt. Het was bij tijd en wijlen gewoon onmogelijk om de sprekers te verstaan door al het randlawaai dat aanwezig was. Randlawaai dat voor een deel veroorzaakt werd door de aanwezigen die liever wat babbelden onder het genot van een tas koffie of een glaasje wijn dan naar de presentaties te luisteren.

Bij de parallelle tracks kon je ook gezellig meeluisteren naar wat er in de aangrenzende tracks verteld werd. De verschillende ruimten waren namelijk alleen maar door een gordijn van mekaar gescheiden, wat niet echt bevorderlijk is voor een goeie geluidsisolatie. Zeer pijnlijk.

Als afsluiten was er nog een mystery gast aangekondigd en een party met danseressen (dansers, daar hadden ze waarschijnlijk niet aan gedacht) om ons te entertainen, maar dat heb ik toch maar aan mij voorbij laten gaan.

Ach ja, een dagje gratis vertier, dat kan geen kwaad op tijd en stond en de zalm was echt wel superlekker.

PS: Ik schat het percentage aanwezige vrouwen toch zeker op 15 procent...

Dan Simmons

Eén van mijn favoriete SF-schrijvers uit de tijd dat ik nog SF las (Hyperion!) gooit wat olie op het vuur.

Via.

Deadlines

Ik zeg altijd: de enige goeie deadline, is een uitgestelde deadline.

Tegen alle verwachtingen in, is het werkje dat tegen nu vrijdag af moest zijn en waar ik nog niks, nul de botten voor gedaan had, uitgesteld tot in mei. Party!

Werkcollege

Net twee uur werkcollege achter de rug, waarvan we anderhalf uur gespendeerd hebben aan een groepsdiscussie over de spijtige dood van Joe, de jongen die vermoord werd voor een ocharme een mp3-speler. Heel erg natuurlijk, verschrikkelijk dat zoiets kan gebeuren in onze maatschappij, ben ik het volkomen mee eens. De daders moeten gepakt en gestraft worden.

Maar ik loop niet een uur vroeger weg op mijn werk om een groepsdiscussie zoals in het middelbaar te houden. Als ik dan toch die verplichte werkcolleges moet volgen, wil ik er wat bijleren ook. Over gerechtelijk privaatrecht of zo. Ik zeg maar wat.

Ik heb besloten

Dan toch maar niet naar de BlogCom in Antwerpen te gaan. Omdat ik geen zin heb om mij helemaal naar Antwerpen te verplaatsen, ik eigenlijk gewoon nog heel erg moe ben van onze citytrip naar Madrid en ik veel meer zin heb om vrijdagavond in Leuven op mijn gemak iets te gaan drinken met vrienden. Niet dat ik eigenlijk tijd heb om iets te gaan drinken, want het hoopje "nog te maken werkjes" is weer wat aangegroeid... Ach ja, d'r gaat niets boven deadline stress. ;-)

Oh well, denk niet echt dat ze mij gaan missen, daar in Antwerpen.

Manic Wednesday

Meestal laat ik dit soort vraagjes links liggen, maar aangezien ik een geweldige fan ben van reizen, maak ik deze keer een uitzondering.

Noem alle landen op waar je ooit bent geweest.
Omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden:


(België, Egypte, Tunesië, Frankrijk, Oostenrijk, Tsjechië, Griekenland, Duitsland, Italië, Luxemburg, Polen, Nederland, Portugal, Spanje, Verenigd Koninkrijk, Thailand, Vaticaanstad en Zwitserland)

Wat was je leukste reiservaring?
Goh, het allerleukste moet toch de reis met mijn studiegenootjes naar Polen geweest zijn. We hebben daar met z'n allen de wodka-economie een flinke duw in de rug gegeven. En die avond in de Shakesbeere (yep, juist gespeld) is nog steeds legendarisch. Een meer dramatisch hoogtepunt van die reis was het bezoek aan Auschwitz-Birkenau, ik krijg nog steeds kippenvel als ik daaraan terug denk.

Op de tweede plaats staat de cruise die mijn vriend en ik in Egypte gemaakt hebben. De meest indrukwekkende gebouwen en tempels die ik in mijn hele leven gezien heb.

Noem vijf dingen of plaatsen die je in dit leven nog wilt zien.
Goh, maar vijf? Ik wil nog zoveel zien. Maar allez vooruit, een mens moet ergens beginnen:
- Machu picchu
- De pyramiden in Egypte (wij hebben op onze cruise alleen het zuiden bezocht)
- Moskou en Sint-Petersburg
- Japan
- Australië

Het strand, of de bergen? Of iets anders?
Toch wel het strand, denk ik. Ik ben een geweldige fan van de zee.

Ga je dit jaar op reis? Waarheen?
Wel, ik ben dus net terug van Madrid. Staan nog op het programma: het jaarlijks weekendje met de mensen van mijn irc-kanaal en een bezoekje aan de zus van mijn vriend die volgend academiejaar op Erasmus naar Polen gaat.

Met dank aan Tales from the crib.

Impressies van Madrid

Een selectie:

- Madrilenen verstaan geen Italiaans. En 't is niet dat ik het niet geprobeerd heb.

- Madrilenen zijn ongeveer de efficiëntste mensen op de aardbol (of dan toch op de delen van de aardbol die ik bezocht heb). Nog nooit zo snel bediend geweest in mijn leven.

- Processies zijn gewoon megahip en cool. Alleen zou ik toch vriendelijk bedanken voor de eer om zo'n beeld rond te dragen. Die dragers zagen eruit alsof ze hun persoonlijke kruisweg aan het afleggen waren. Let ook op voor Spaanse bomma's: ga niet per ongeluk voor hen staan, want je wil zo'n bomma beslist niet kwaad krijgen. ;-)

- Er hangen ongelooflijk veel schitterende kunstwerken in de Madrileense musea. Gaat dat zien, zou ik zo zeggen.

- Culinair was deze reis ook de moeite. Een greep uit wat we zoal geconsumeerd hebben:
Food: tapas in alle soorten en maten, paëlla (die jammer genoeg niet zo lekker was), Italiaans, Indisch en Japans (sushi! jay!). (Ik ben gewoon een grote fan van wereldkeuken.)
Drinks: sangria, cava (soort Spaanse schuimwijn), mojito en caipirinha. Ok, die twee laatste cocktails kan je bezwaarlijk typisch Spaans noemen, maar ze zijn wel serieus bezig met de wereld te veroveren.

- Aansluitend bij de culinaire opsomming hierboven, kan ik jullie meedelen dat oreja a la plancha varkensoren zijn en varkensoren zijn eigenlijk gewoon echt wel niet lekker.

- Het zat in Madrid vol met nepkrekels. Nepkrekels beginnen na een tijdje serieus op je zenuwen te werken. Weg met nepkrekels!

- Er zijn te veel mooie dingen in Madrid, waardoor ik nu meer dan een gigabyte aan foto's moet verwerken en becommentariëren.

I'm back!

Allez, deze nacht rond kwart na twaalf was ik eigenlijk ook al back, maar nu ben ik nog veel backer! ;-)

Madrid here I come!

Over een tweetal uurtjes zit ik op het vliegtuig. En route pour de nouvelles aventures!

Stress

Ja, ik weet het, morgen zit ik in Madrid. Niet bepaald reden tot stress. En toch, eigenlijk heb ik niet de tijd om nu op vakantie te gaan. Ik moet volgende week twee belangrijke werkjes af hebben en dat spookt momenteel de hele tijd door mijn hoofd. Ik heb gewoon tijd te weinig om alles te doen wat ik moet doen, laat staan alles te doen wat ik wíl doen.

Ik moet ook mijn valies nog maken, naar de schoenmaker gaan om een paar herstelde schoenen op te halen, moet eigenlijk nog langs de bib en dat allemaal nadat ik thuis ben van mijn werk. Stress. Stress.

Jaja, 't zal wel van mij af vallen eens ik in Madrid ben. Dan duw ik die zorgen (verdorie die examens zijn zonder dat ik er erg in had wel heel erg dichtbij gekomen) weg naar een duister hoekje. Maar het blijft er zitten, natuurlijk. Het wordt tijd dat ik eens gewoon onbezorgd op vakantie kan. Ik zet het alvast op mijn todo lijstje voor 2008.

The truth is out there

http://www.cowabduction.com

Elke stem telt

Daar in Italië. Over een nipte verkiezingsuitslag gesproken...

Waarin een klein land groot kan zijn...

België is vijfde spamverspreider

Ongeveer vier procent van alle spam (ongewenste e-mail) in de wereld is afkomstig uit ons land.

Dat blijkt uit gegevens van de Amerikaanse antivirusbestrijder Symantec. Het Belgische cijfer is opmerkelijk, want grotere buurlanden zoals Frankrijk en Duitsland zijn verantwoordelijk voor maar 2 % of minder van de verstuurde spam. Symantec is wereldwijd marktleider in de bestrijding van spam, en onderschept naar eigen zeggen zowat 60 % van alle spam-aanvallen.

Maar dat spam-berichten verstuurd worden van een computer in een bepaald land, betekent nog niet dat de eigenlijke verzender zich ook in dat land bevindt. Dermot Harnett, de verantwoordelijke voor spambestrijding van Symantec in Europa, vermoedt dat het hoge Belgische cijfer te verklaren is door het gebruik van zogenaamde ,,bot-netwerken''. Dat zijn netwerken van computers die besmet zijn door hacker-software. De bots kunnen dan bijvoorbeeld gebruikt worden om op grote schaal spam te verspreiden.

Dat vermoeden wordt gedeeld door Luc Beirens van de Computer Crime Unit van de federale politie. ,,Ons land heeft een vrij hoge densiteit van breedbandverbindingen en is daardoor aantrekkelijk voor misbruik met bot-netwerken.'' Samen met de Belgische telecomoperatoren en de regulator BIPT wordt wel onderzocht wat er gedaan kan worden om dergelijke misbruiken tegen te gaan, zegt Beirens. ,,In Nederland bijvoorbeeld werd in oktober vorig jaar een groot botnetwerk opgerold met behulp van de operatoren.'' Of zulke acties ook in ons land kunnen, zal afhangen van de economische haalbaarheid en de medewerking van de operatoren, aldus Beirens.

De VS blijven met kop en schouder de absolute spam-kampioen. Volgens Symantec komt 56 % van alle spam uit dat land. Vooral in de deelstaat Florida, dat een relatief soepele wetgeving kent, houden zich veel spammers schuil.

Prodi wint volgens eerste exitpolls

Goh, ik hoop echt dat de eerste berichten kloppen. Het is mij trouwens een raadsel waarom een figuur als Berlusconi nog steeds zoveel stemmen haalt. Volgens mij combineert die mens alleen maar eigenschappen die je zeker níet wil in een politicus.

Papieren vliegtuigjes

Net terug van de traditionele jaarlijkse paasfondue bij onze vrienden G en H, ditmaal vervangen door een paasgourmet. Ook lekker en plezant, natuurlijk.

Mijn vriend had een tijd geleden van G en H papieren vliegtuigjes cadeau gekregen voor zijn verjaardag. En natuurlijk waren die dingen gewoon in de kast blijven liggen. Dit leek ons dus het geschikte moment om de vliegtuigjes in mekaar te zetten en bij hen uit te testen. Het huis van G en H heeft namelijk iets meer groen errond dan ons appartementje. Met als gevolg dat wij zondagochtend nog druk in de weer waren vliegtuigvleugels aan mekaar vast te plakken. (Bijna mijn vingers aan mekaar gelijmd met secondenlijm.)

De vliegtuigjes waren vooral een succes bij de oudste bengel in huis (tweeëneenhalf). Hij is er in al zijn enthousiasme ook een paar keer bovenop gaan staan, wat de aerodynamische vorm van de vleugels beslist niet ten goed kwam. ;-) Daarna zijn we nog een wandelingetje in de buurt gaan maken met vier volwassenen, twee buggy's, een peuter en een baby.

En toen ik terug thuis kwam, was ik gewoon doodop. Kinderen zijn verdorie vermoeiend.

Leuvense skyline

Foto's genomen vanaf het dak van ons appartementsgebouw-to-be.

Swimming in the pool

Na ongeveer een jaar erover gezeurd te hebben, is het ons vandaag eindelijk (!) gelukt om voor de eerste keer het niet-meer-zo-nieuwe zwemcomplex van de Leuvense Sportplaza te betreden. (Da's mijn normale modus operandi: ergens heel erg lang over zeuren om dan uiteindelijk tot de actie over te gaan, meestal gaat dit gepaard met een duwtje in de rug van mijn vriend.)

Omdat het een eerste bezoekje was, namen we een toegangsticket voor het gewone zwembad én het recreatiegedeelte (jui! glijbanen!). Toch wel een beetje aan de dure kant. Zeven euro per persoon. En natuurlijk korting vergeten te vragen met mijn studentenkaart. De affichering van de tarieven kon duidelijk beter. Pluspunt voor de juffrouw aan de ingang: ze vroeg wel of we inwoners van Groot Leuven waren. (Nog niet dus.)

De ruimte met de kleedkamers was zeer proper. Blijkbaar is zaterdagochtend een zeer rustig moment, want we hadden keuze zat. Omdat er toch geen gezinnetjes in de buurt waren, namen mijn vriend en ik een gezinskleedkamer. Nog nooit zoveel ruimte gehad om mijn badpak aan te trekken. ;-) De opberghokjes werkten met een cijfercombinatie. Handig, ware het niet dat één wand met opberghokjes al volledig buiten gebruik was. Het complex is al meer dan een jaar open, dit zijn geen kinderziekten meer...

Maar we kwamen voor de zwembaden dus. En die waren dik in orde. Veel water, weinig volk. Ideaal. :-) Wel vreemd dat het zo rustig was. Je zou toch meer families met kinderen verwachten op een zaterdag in de paasvakantie. Niet dat we dat een probleem vonden, want we hadden de glijbaan bijna helemaal voor ons alleen.

Omdat we toch ook wel een beetje gekomen waren om te sporten, trokken we wat baantjes. En verdorie, dat ging mijn jongere atletischere ik toch vlotter af. Er is duidelijk nog werk aan de winkel om mijn vroeger conditiepeil terug te krijgen. 'k Zal mijn zwemfrequentie drastisch moeten verhogen.

Om wat te bekomen van de gedane inspanningen, gingen mijn vriend en ik daarna wat uitpuffen (letterlijk) in de stoomcabine. Ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar stoomcabines hebben altijd een positieve uitwerking op mijn libido. Het werd dus nog een paar graadjes warmer dan voorheen in die cabine. Alleen jammer van de koude douche (letterlijk) op het moment suprème. ;-)

Al met al een behoorlijk geslaagde voormiddag. Wat mij betreft, voor herhaling vatbaar.

Heeft u al een .eu?

Dan bent u zeker niet alleen. ;-)

Uit de Standaard:

Tussen 11 uur en 13.30 uur hebben al meer dan een half miljoen Europese burgers een internetdomeinnaam met .eu aangevraagd. Dat blijkt op de internetpagina van EURid, die voor de registraties instaat.

Boycot All Stars!

Deze middag even naar de stad geweest om een nieuwe valies te kopen voor ons nakend uitstapje naar Madrid. En tja, dan werpt een mens al eens een vluchtige blik op de uitgestalde schoenen. En welke trend is weer helemaal terug? Yep, de All Stars. Horrible.

Ik heb ooit één paar knalrode All Stars gehad, omdat die zo geweldig goed stonden onder mijn rood met wit gestreepte korte salopette (yeah, I know, maar ter mijner verdediging: ik was toen nog jong en eigenlijk stond dat ding mij best wel).

All Stars horen thuis in de jaren tachtig. Voor mij hoeft die trend alleszins niet meer terug te keren. En dan zeker niet in de reïncarnatie van All Stars laarzen, All Stars met bloemetjes, All Stars met bont (??). Want, let's face it, eigenlijk zijn dat gewoon superlelijke schoenen.

Zeg neen aan All Stars!

Banden en exorcisme

De combinatie levert een cool filmpje op.

Poolen is mijn ding niet

Gisteren zijn mijn vriend en ik gaan poolen met een bevriend koppel. 't Was zeker al meer dan twee jaar geleden dat ik nog eens een keu in mijn handen had en toegegeven, het was eraan te merken. De eerste twee spelletjes amper één miezerig balletje gepot (en 't was dan nog een wit). Daarna begon het stilletjesaan beter te gaan. Zzelfs een paar zwarte ballen (jammer genoeg voortijdig) gepot.

Maar toch dik op mijn doos gekregen. Zelfs het onderling wisselen van partner hielp niet veel, dus concludeer ik maar dat ik gewoon bad luck aantrek, allez, toch bij het poolen. ;-) Nog nooit zoveel keren de witte bal in de pocket zien gaan. Ik denk dat we op dat vlak zeker records gebroken hebben. Spijtig dat er geen deurwaarder in de buurt was om het gebeuren te registreren.

Ook gedenkwaardig: mijn vriend die er in slaagt de witte bal over maar liefst drie andere ballen te laten springen, waarop dit witte bal, zonder ook maar één enkele andere bal te raken in een pocket belandde. Very impressive, indeed.

Grappig feit van de avond: Door omstandigheden was het onze vrienden nooit gelukt om mijn verjaardagscadeautje tot bij mij te krijgen. Dit moest natuurlijk rechtgezet worden en gisteren overhandigden ze mij mijn cadeautje in de Downtown Jack. Waarop ik met mijn grote mond tegen de uitbaters: "Ik krijg nu toch wel een gratis drankje omdat ik verjaard ben, zeker?" Waarop de uitbater zegt: "Tuurlijk, hier een gratis halve liter." Dus heeft mijn vriendje de hele avond bier moeten drinken, want pils, neen dat lust ik niet en al helemaal geen Maes pils.

Weird

Net een raar telefoontje gehad. Eén of andere Engelstalige kerel belde mij voor een zogezegde jobaanbieding in de UK. Het kostte mij eerst al heel wat moeite om er achter te komen wie belde en vervolgens erachter te komen om welk bedrijf het ging (een bedrijf waar ik nog nooit van had gehoord). De uitleg over die jobaanbieding was ook nogal vaagjes.

En dan zegt die kerel zomaar out of the blue: "You've got to take down your pictures from your online CV, because you're way to pretty and you'll get lots of calls from admirers." Ikke een beetje verbouwereerd en natuurlijk ook wel een beetje geflatteerd. De headhunters die mij normaal bellen hebben mij nog nooit gecomplimenteerd met mijn uiterlijk. ;-)

Gelukkig vroeg hij mij niet uit voor een date, want de UK is nogal ver. ;-) Hij begon wel te vragen of ik hem niet verder kon helpen met een programma dat hij aan het schrijven was, maar ik heb hem vriendelijk doorverwezen naar Google en dan telefonisch afscheid genomen.

Bizar telefoontje, maar wel grappig.

Samenwerken

Impressie van de samenwerking binnen één van de projecten waaraan ik momenteel meewerk:
AaaAAAAAAAaaaaaaaaAAAAAAAAAA. Man man man, we zijn nog net niet overgegaan tot fysiek geweld. Ik voel mij weer bijna als op de speelplaats van de lagere school. Welles, nietes! Nietes, welles! Pas op of ik ga het aan de juffrouw zeggen!

Van volwassen mensen zou je toch wel wat meer niveau mogen verwachten. Nuja, zolang er geen plukken haar in het rond vliegen, zal het wel meevallen zeker? De ijskoude stiltes en woede-uitbarstingen zullen we er dan maar bijnemen.

Gesprekken op de trein

Toegegeven, meestal zit ik op de trein nors weggedoken achter een krant, tijdschrift, boek of cursus, maar soms (heel soms) kan ik mij ook wel eens bezig houden met het afluisteren van de gesprekken van mijn medereizigers. Die krant, dat tijdschrift, dat boek of die cursus dienen dan gewoon als camouflage, eigenlijk zit ik jullie gewoon heel discreet af te luisteren.

Zo ook vanochtend. De gesprekken van het vaste clubje (ik heb nog al eens in dezelfde wagon als dit groepje gezeten en ze doen niet bepaald moeite om hun stemgeluid te dempen), gingen over een tv-programma met als onderwerp tienerzwangerschappen. En dan begon de discussie: tienerseks, hoe pak je dit probleem aan bij je eigen kinderen? Verbied je het (wat toch niet helpt)? Sleur je ze mee naar de dokter voor de pil (of een veel hippere NuvaRing)? Laat je vriendjes van je tienerdochters overnachten? Zijn de ouders van tegenwoordig te laks ten opzichte van hun kinderen? Staan ze te veel toe? Wat met het spannende en verbodene van seks tussen jonge mensen? Enfin, het was een behoorlijk geanimeerd gesprek en er kwamen veel verschillende visies naar boven drijven.

Zelf ben ik van mening dat je tieners moeilijk kan verbieden seks te hebben. Je kan alleen maar hopen dat je geen vroegrijpe dochter (of zoon) op de wereld zet. En als ze toch willen experimenteren: voorlichting is van onschatbaar belang. Maar je moet ook ergens grenzen trekken. En persoonlijk vind ik niet dat je een kind van 14 al moet toestaan samen met een "vriend" te overnachten in hetzelfde bed. Laat kinderen nog maar wat kind zijn, ze hebben daarna nog tijd zat om de grote boze wereld te ontdekken. Hoe kan een kind van veertien, vijftien nu al klaar zijn voor een vaste relatie?

Anyway, bij mezelf heeft dit probleem zich nooit gesteld. Ik was een superbraaf meisje. Heb zelfs nog even korstondig overwogen in een klooster in te treden, maar daar wegens gebrek aan geloof toch maar van af gezien. ;-)

Ik heb het beste vriendje van de hele wereld

Want dit cadeautje stond vanavond op mij te wachten toen ik thuis kwam van de dokter.

Nu kan ik eindelijk stoppen met zagen over de ondermaatse kwaliteit van mijn (toegegeven al heel oud) scherm.

Ik stop met de pil!

En schakel over op het voorbehoedsmiddel van de toekomst: de NuvaRing! Ha, nooit meer pilletjes moeten slikken, nooit meer gepruts met condooms omdat je eens een keertje vergeten bent die stomme pil te nemen. En het is ook mooi meegenomen dat die Nuvaring minder kunstmatige hormonen in je lijf pompt dan de pil. Ha! Lang leve de seksuele vrijheid!

De dood

Net het nieuws gekregen dat een collega overleden is. Nu, dit nieuws komt niet echt onverwacht. De man in kwestie sukkelde al jaren met een slechte gezondheid, had al een niertransplantatie ondergaan en moest regelmatig een nierdialyse laten doen omdat zijn getransplanteerde nier er de brui begon aan te geven. Hij zag er echt wel slecht uit. Vel over been, wallen onder de ogen. Hij was ook heel vaak afwezig van het werk.

Maar toch had ik het niet verwacht. De laatste keer dat ik hem gesproken heb, was na de begrafenis van de moeder van een andere collega. Hij was toen zo vriendelijk om mij een lift naar het werk te geven en praatte honderuit over zijn hondje Barry. Het klinkt cliché, maar dat hondje was ongeveer het enige wat hij nog had op de wereld. Zijn moeder was enkele jaren geleden overleden, met de rest van zijn familie lag hij overhoop en een relatie had hij niet.

Het doet me pijn te weten dat hij in het ziekenhuis moederziel alleen gestorven is, zonder vrienden of familie. Ik denk dat zijn collega's zowat de enige mensen waren met wie hij nog contact had. Hij heeft ongetwijfeld veel afgezien de laatste week en misschien had hij gewoon geen zin meer om nog maar eens te vechten. Maar wie zal er nu voor zijn Barry beest zorgen?

In onze reeks...

"Hoe zou het nog met Sharon zijn?" Antwoord: niet zo geweldig.

De mens ligt al drie maanden in coma en heeft hoogstwaarschijnlijk zware hersenbeschadiging opgelopen. Hoe lang gaan ze zijn leven nog rekken? Ieder mens heeft recht op een waardig levenseinde. Zet die machines af, alstublieft.

Kunst is duur

Veel te duur. Toen ik daarnet terugkwam van een avondje uit met een kameraad (Wok on Air, d'Entreprise, Mezzanine), viel mijn oog op een zeer mooi kunstwerk van Casper Faassen in Galerie Dessers. Jammer genoeg hing er een nog veel mooier prijskaartje aan dat kunstwerk. :-( Het zou nochtans geweldig goed bij onze nieuwe keuken gepast hebben.

Bleh, ik moet mij dringend eens een rijke suikernonkel aanschaffen

Bourgeois to the rescue!

Uit de Standaard:

Het topmanagement van de Vlaamse overheid telt slechts tien procent vrouwen. Om dat aandeel op te trekken, lanceert Vlaams minister voor Bestuurszaken Geert Bourgeois een wervingscampagne die vrouwen moet aanmoedigen om te solliciteren voor een aantal openstaande topfuncties.

Vrouwen aan de top!

't Is vakantie, zeker?

Leuven leek vanochtend wel uitgestorven. Op de trein was het ook beduidend rustiger dan normaal. Alleen jammer dat ik vlakbij een moeder met twee kwetterende kinderen zat. Niks zo irritant als onuitgeslapen naar hoge, schelle kinderstemmetjes te moeten luisteren.

Tempus fugit

Help! Het is alweer zondag. Wat is er met zaterdag gebeurd?

Een reconstructie:
Zaterdagochtend naar de tekenles. Daar ben ik tot half één zoet mee geweest. Dan is mijn vriend mij komen ophalen, omdat het zo hard regende. Zijn we naar de schoenmaker geweest om mijn schoenen binnen te doen waarvan de hakken alweer afgelopen waren. Snel een boterhammetje gegeten, gewinkeld in de Delhaize, pralines gekocht bij chocolaterie Demeestere op de Naamsesteenweg, een reisgids van Madrid gekocht, nog wat fotootjes bewerkt, gedoucht, gesekst, vertrokken naar Sint-Niklaas om te dineren bij vrienden, gelachen, gegeten, nog wat gegeten, te veel gegeten, weer naar huis gereden en gaan slapen.

Dat was het zowat

1 april

Voor wie een mooi overzichtje wil van een heleboel grappen en fratsen, slechts één adres: Wikipedia.

Ikzelf heb helemaal niks uitgehaald. Wegens gebrek aan tijd en gebrek aan inspiratie en eigenlijk ook omdat ik een beetje saai ben.

Allemaal beestjes

Vandaag in de tekenles: