Dinner for three?
Vanavond hebben mijn vriend en ik een goeie kameraad en studiegenootje van mij uitgenodigd om bij ons te komen dineren. Onze vriend P heeft ervoor gezorgd dat ik, beroepsbrosser dat ik ben, van alle vakken mooi uitgetypte notities heb. En ik vond dat daar wel een kleine tegenprestatie tegenover mocht staan. Wetende dat P tijdens de kerstvakantie helemaal alleen in Leuven zit om te blokken, leek het mij wel leuk om hem uit te nodigen voor een etentje. Deze avond dus.
Aangezien ik helaas ook moet blokken (blanco cursussen, veeeel blanco cursussen), heeft mijn lief vriendje vandaag de dag al winkelend en al kuisend doorgebracht. (Hij verdient echt de titel huisman van het jaar.) Jammer genoeg voelde hij zich deze namiddag opeens niet zo goed. Ok, deze nacht wat slecht geslapen, wat stress gehad tijdens het winkelen, een dutje van een uur of zo en daarna zou het beslist wel beter gaan.
Een kwartier voordat onze gast P zou aankomen, ben ik mijn vriendje dan toch maar uit bed gaan halen, want zelf had hij duidelijk niet veel zin om eruit te komen. Hij zag er niet al te slecht uit, geen probleem, dacht ik dus. Tot aan het voorgerechtje. De Japanse sateetjes hebben hoop en al tien minuten in de maag van mijn vriend rondgezwommen en hebben nu ergens in het afvoersysteem een beter (?) heenkomen gevonden.
Mijn vriendje voelde zich na deze minder prettige ervaring meteen een pak beter, maar opteerde er wijselijk voor om het hoofdgerecht en dessert aan zich voorbij te laten gaan. Wat dus betekende dat P en ik het hoofdgerecht (voor vier personen, aja, want je moet toch altijd zien dat je zeker genoeg hebt) onder ons tweetjes hebben moeten verdelen. Veel te veel, natuurlijk. Echt spijtig, want god weet dat ik maar drie keer in een jaar kook en de curry met struisvogel en groene appel was echt superlekker. Nu, er is nog genoeg over, dus misschien kan hij er morgen nog wat van proeven.
En nu maar duimen dat mijn vriendje morgen weer in topvorm is, want we gaan Nieuwjaar vieren met wat vrienden op restaurant en dan zou het toch wel leuk zijn als hij iets meer gangen binnenhoudt dan vandaag...
Aangezien ik helaas ook moet blokken (blanco cursussen, veeeel blanco cursussen), heeft mijn lief vriendje vandaag de dag al winkelend en al kuisend doorgebracht. (Hij verdient echt de titel huisman van het jaar.) Jammer genoeg voelde hij zich deze namiddag opeens niet zo goed. Ok, deze nacht wat slecht geslapen, wat stress gehad tijdens het winkelen, een dutje van een uur of zo en daarna zou het beslist wel beter gaan.
Een kwartier voordat onze gast P zou aankomen, ben ik mijn vriendje dan toch maar uit bed gaan halen, want zelf had hij duidelijk niet veel zin om eruit te komen. Hij zag er niet al te slecht uit, geen probleem, dacht ik dus. Tot aan het voorgerechtje. De Japanse sateetjes hebben hoop en al tien minuten in de maag van mijn vriend rondgezwommen en hebben nu ergens in het afvoersysteem een beter (?) heenkomen gevonden.
Mijn vriendje voelde zich na deze minder prettige ervaring meteen een pak beter, maar opteerde er wijselijk voor om het hoofdgerecht en dessert aan zich voorbij te laten gaan. Wat dus betekende dat P en ik het hoofdgerecht (voor vier personen, aja, want je moet toch altijd zien dat je zeker genoeg hebt) onder ons tweetjes hebben moeten verdelen. Veel te veel, natuurlijk. Echt spijtig, want god weet dat ik maar drie keer in een jaar kook en de curry met struisvogel en groene appel was echt superlekker. Nu, er is nog genoeg over, dus misschien kan hij er morgen nog wat van proeven.
En nu maar duimen dat mijn vriendje morgen weer in topvorm is, want we gaan Nieuwjaar vieren met wat vrienden op restaurant en dan zou het toch wel leuk zijn als hij iets meer gangen binnenhoudt dan vandaag...
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home