Zo
De eerste werkweek van 2006 zit er weer op. En het was een werkweek in slow motion. Om het nieuwe jaar op gepaste wijze in te zetten, zijn we maandag begonnen met een receptie, gevolgd door een uitgebreid etentje met de ganse dienst. Woensdagvoormiddag ben ik samen met wat collega's naar de begrafenis van de moeder van onze secretaresse geweest. Een goeie secretaresse is goud waard, dus vond ik het belangrijk haar mijn steun te betuigen door naar de begrafenis te gaan.
En de rest van de week was iedereen duidelijk nog het overdadige eten van de feestdagen aan het verteren. Veel mensen die nog verlof hadden of 's middags een lange middagpauze namen om te gaan kijken of er geen koopjes vielen te doen in de solden. Alles op het gemakske.
Alleen vandaag scheen iedereen plots wakker geschoten te zijn en landde er toch wat werk op mijn bureau. Natuurlijk net op een vrijdag. Oh well. Volgende week kan ik wat recuperen van deze zware eerste werkweek, want dan zit ik een weekje thuis met blokverlof (hum).
En de rest van de week was iedereen duidelijk nog het overdadige eten van de feestdagen aan het verteren. Veel mensen die nog verlof hadden of 's middags een lange middagpauze namen om te gaan kijken of er geen koopjes vielen te doen in de solden. Alles op het gemakske.
Alleen vandaag scheen iedereen plots wakker geschoten te zijn en landde er toch wat werk op mijn bureau. Natuurlijk net op een vrijdag. Oh well. Volgende week kan ik wat recuperen van deze zware eerste werkweek, want dan zit ik een weekje thuis met blokverlof (hum).
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home