Hello weekend, bye weekend

Om nog even in de weekendsfeer te blijven, een korte samenvatting van mijn bezigheden zaterdag. De margarita had nog wat verteertijd nodig tijdens de tekenles, want het ging mij niet zo goed af. Ik had meer zin in babbelen dan in tekenen. Met als gevolg dat ik, buiten die ene potloodtekening, niet veel deftige tekeningen geproduceerd heb. Oh well.

Na de tekenles is mijn vriendje mij met de wagen komen ophalen, hebben we snel wat boterhammen binnengewerkt en zijn we dan met een groepje van acht personen naar Aqualibi vertrokken. Feit: de kleedhokjes in Aqualibi zijn veel te krap voor twee personen! Gelukkig zijn we er toch in geslaagd ons in onze zwemkledij te heisen. De heren in een strak zwembroekje, de dames in een laag uitgesneden badpak (ahum). Helemaal klaar voor een namiddagje waterfun.

De eerste en laatste keer dat ik voordien een (natte) voet in Aqualibi gezet heb, was geleden van ergens een schoolreisje in het tweede middelbaar. In mijn herinneringen was dat bezoekje ondertussen uitgegroeid tot mythische proporties (buiten dan die ene kink in de kabel toen ik bijna mijn geleende zwembrilletje kwijt was). Jammer genoeg zijn bezoekjes aan pretparken spectaculairder als je nog jong en onschuldig ben. Ouder en wijzer (?), bleken de boa's een pak minder snel dan ik mij herinnerde en de wildwaterbaan was eigenlijk ook maar een softy. Maar oude liefde roest niet. Ook nu was de Colorado (een tocht naar beneden op grote zwembanden) mijn favoriete attractie. En kopje onder duwen blijft een klassieker waar geen sleet op komt. ;-)

Zwemmen maakt hongerig en vooruitziend als ik ben, had ik voor 's avonds gereserveerd in de Earth Shake in Leuven. Het werd een hartelijk weerzien met de uitbaters en het eten was zoals steeds weer om duimen en vingers bij af te likken. Ons groepje waterratten werd in de Earth Shake vervoegd door vier kiekens met watervrees en er was veel gekwebbel en getater. Jammer van de valse noot geproduceerd door het bitcherige vriendinnetje-van, maar daar zullen we aan moeten wennen, zeker?

Nog een afzakkertje in de PurPur en dan moe, maar tevreden, huiswaarts.