De saaiste dag van mijn leven

Of het zal toch niet veel schelen.

De dag begon met een opleiding in de voormiddag die verschrikkelijk saai was. Bij momenten zat ik me echt af te vragen wat ik daar deed. De opleiding was duidelijk gericht op IT-beginnelingen en dat ben ik toch al enkele jaren niet meer. Ondertussen weet ik echt al wel hoe zo'n webeditor werkt: bold, italic en het invoegen van links hoef je mij niet meer voor te doen. Puur tijdverlies. En nog moeten dorst lijden ook, want ze waren vergeten drank te voorzien voor de cursisten.

Maar goed, niet zo erg, want voor de namiddag stond er een (verplicht) bezoekje aan SHAPE in Mons op het programma. Ik had er echt naar uitgeleken. Leek me het ideale recept voor een boeiende namiddag. Boy, was I wrong. Mijn medestudentjes en ik werden met de ganse bus gedropt aan het SHAPE centrum en moesten vervolgens de komende drie uur in een muffe aula in jarenzeventigstijl onze broek/rok slijten. Saaie en slecht gestructureerde powerpointpresentaties gepresenteerd door een Pool en een Griek die het Engels amper machtig waren, hopen afkortingen waarmee gegoocheld werd, een uitleg over AWACS die zo saai was dat ik even vreesde dood te vallen (hoe ze erin geslaagd zijn zo'n interessant onderwerp dood te knijpen, geen flauw idee). Bij momenten kon ik mijn ogen amper open houden. Ondanks de lovenswaardige pogingen van de Griek om hier en daar een grapje in zijn voorstelling te stoppen, lachte niemand. Bijzonder pijnlijk, vooral omdat hij goed genoeg door had dat hij niemand kon boeien. 'k Had op een gegeven moment echt medelijden met hem.

Na de saaie presentaties volgde gelukkig een iets boeiender panelgesprek. Al werd er naar mijn goesting op te veel vragen geantwoord: hier kunnen/mogen wij geen antwoord op geven. Tot mijn grote opluchtig zat er een Amerikaan in het panel die in tegenstelling tot de Griek en de Pool wél verstaanbaar was (lang leve native speakers). Ik kan me voorstellen dat Babylonische spraakverwarringen daar bij SHAPE aan de orde van de dag zijn. Even had ik gevreesd dat er totaal geen vragen uit het publiek zouden komen, maar gelukkig waren er een paar assistentjes meegereisd die goed hun best deden. Kwestie van die mannen van SHAPE niet met een al te wrange nasmaak aan ons bezoek achter te laten.

Echt een misser over de ganse lijn. Spijtig. Voor een powerpointpresentatie hoef je niet met een groep van bijna 100 studenten helemaal naar Mons af te zakken. Het bezoek was dan nog eens een half uur vroeger gedaan dan verwacht, waardoor we nog dertig minuten konden staan schilderen in het station van Zinnik. Ik zweer het jullie: in Zinnik valt totaal niets te beleven. Ik heb even een wandeling richting centrum gemaakt om de tijd te doden en het enige wat mij matig kon boeien was de Leonidaszaak.

Bah, bah, en dan te bedenken dat ik ondertussen zoveel nuttigere zaken had kunnen doen. Enfin, ik kan dan toch zeggen dat ik SHAPE bezocht heb.