Horror in New Orleans

Ik heb nog niet veel geblogd over de situatie in New Orleans, gewoon omdat ik geen woorden vond om de situatie daar te omschrijven. Die mensen zijn alles kwijt. Alles. De beelden zijn te gruwelijk voor woorden. Lijken die in de straten drijven. Bodemloze ellende.

Het stoort mij bovendien te moeten vaststellen dat een supermacht als Amerika niet beter voorbereid was op deze catastrofe. Een catastrofe die voorspeld was. Dijken waarvan men wist dat ze niet in staat waren een orkaan van deze sterkte te weerstaan. Hulporganisaties die niet klaar stonden om dadelijk na de storm in te grijpen.

Het stoort mij nog veel meer om te moeten vaststellen dat de arme zwarte bevolking het grootste slachtoffer is. Zij hadden niet de middelen om het natuurgeweld te ontvluchten. Zij bleven in hun ondergelopen huizen of trokken naar schuilplaatsen zoals de Superdome waar ze dagen in de meest mensonterende omstandigheden geleefd hebben. Ik vraag mij gewoon af of de hulpverlening sneller op gang gekomen zou zijn indien de slachtoffers een ander kleurtje hadden. Omdat ik (gelukkig) nog een tikkeltje geloof in de mensheid heb, zal ik dit maar wijten aan incompetentie en gebrek aan vooruitziendheid.

Enfin, ik wilde er niet echt over bloggen omdat ik vond dat mijn woorden ontoereikend waren en misschien zijn ze dat ook wel. Maar toen ik dit artikel las op de BBCnewe-site, kon ik niet anders dan een stukje wijden aan al die mensen die in de ellende zitten.