Mijn Weekend (zaterdag)
Zaterdagochtend rond acht uur uit mijn bed gestrompeld, rap een ontbijtje binnen geduwd en in marstempo naar de tekenles vertrokken. Thema deze keer: perspectief of de uitdaging van het tekenen van heel veel doosjes... 't Was niet zo eenvoudig, want een klein foutje tegen het perspectief en je hebt een tekening die er totaal verkeerd uitziet.
Daarna in snelwandel tempo naar de Panaché in de Tiensestraat om de bestelling broodjes voor de medewerkers van mijn studentenvereniging op te halen. Dit weekend stond namelijk helemaal in het teken van onze studentenvereniging. Stonden op het programma: het evalueren van onze dienstverlening voor de leden, het herbekijken van onze missieverklaring en het verbeteren van onze diensten. Ik had een heel programma uitgewerkt voor zaterdag. En ter compensatie van de heel serieuze zaterdag, gingen we zondag dan naar Walibi. Samen gillen tijdens het overkop gaan, is altijd goed om de groepsgeest te stimuleren. ;-)
En omdat er in de voormiddag al druk gebrainstormd was, moest ik de nodige brandstof voor de hersencellen van onze medewerkers voorzien. Ik ben trouwens erg tevreden over de kwaliteit van de Panaché-broodjes. Stipt op tijd klaar, mooi ingepakt, op elke verpakking de naam van het broodje en ze waren erg vers. Mijn zoektocht naar een broodjeszaak die open was op zaterdag heeft dus een gunstig resultaat opgeleverd.
Na nog wat presentaties kwam voor mij het beste moment van de dag. Ik had de twee eerste voorzitters van onze studentenvereniging opgetrommeld om een uiteenzetting te geven over het ontstaan van onze vereniging. Erg interessant om de stichtende leden hun ding te horen doen. En ongelooflijk hoe fel de wereld van de informatica veranderd is op tien jaar tijd. Goed om hier eens bij stil te staan.
Na de presentaties van de twee oud-voorzitters kwam de honger alweer opzetten. Vooruitziend als ik ben, had ik gereserveerd in The Lodge. De reservatie op zich was al een hele bevalling en toen bleek dat ze niet in Brasserie The Lodge de nodige plaatsen gereserveerd hadden, maar wel in de Oude Kantien aan de overkant van het Kantineplein. Nuja, zal me leren af te gaan op de informatie van de Leuven site.
Het eten was lekker, dus al bij al geen ramp. Iets duurder dan voorzien, maar de drank werd betaald door de kas van onze vereniging om de arme student-medewerkers een beetje te ontzien. Heel leuke gesprekken gehad met de oud-voorzitters. En één van de beste complimenten in lange tijd gekregen. De tweede voorzitter noemde mij "Miss X" (in plaats van X de naam van onze studentenvereniging, natuurlijk) en zei dat het toch wel bewonderenswaardig was dat ik mij al zovele jaren voor onze vereniging inzette. Ok, hij was wel een beetje aangeschoten, maar ik was toch erg blij met het compliment, zo blij dat zelfs het in mineur eindigen van de avond, mij niet zozeer kon deren.
Maar daarover meer in de volgende aflevering van dit spannende vervolgverhaal.
Daarna in snelwandel tempo naar de Panaché in de Tiensestraat om de bestelling broodjes voor de medewerkers van mijn studentenvereniging op te halen. Dit weekend stond namelijk helemaal in het teken van onze studentenvereniging. Stonden op het programma: het evalueren van onze dienstverlening voor de leden, het herbekijken van onze missieverklaring en het verbeteren van onze diensten. Ik had een heel programma uitgewerkt voor zaterdag. En ter compensatie van de heel serieuze zaterdag, gingen we zondag dan naar Walibi. Samen gillen tijdens het overkop gaan, is altijd goed om de groepsgeest te stimuleren. ;-)
En omdat er in de voormiddag al druk gebrainstormd was, moest ik de nodige brandstof voor de hersencellen van onze medewerkers voorzien. Ik ben trouwens erg tevreden over de kwaliteit van de Panaché-broodjes. Stipt op tijd klaar, mooi ingepakt, op elke verpakking de naam van het broodje en ze waren erg vers. Mijn zoektocht naar een broodjeszaak die open was op zaterdag heeft dus een gunstig resultaat opgeleverd.
Na nog wat presentaties kwam voor mij het beste moment van de dag. Ik had de twee eerste voorzitters van onze studentenvereniging opgetrommeld om een uiteenzetting te geven over het ontstaan van onze vereniging. Erg interessant om de stichtende leden hun ding te horen doen. En ongelooflijk hoe fel de wereld van de informatica veranderd is op tien jaar tijd. Goed om hier eens bij stil te staan.
Na de presentaties van de twee oud-voorzitters kwam de honger alweer opzetten. Vooruitziend als ik ben, had ik gereserveerd in The Lodge. De reservatie op zich was al een hele bevalling en toen bleek dat ze niet in Brasserie The Lodge de nodige plaatsen gereserveerd hadden, maar wel in de Oude Kantien aan de overkant van het Kantineplein. Nuja, zal me leren af te gaan op de informatie van de Leuven site.
Het eten was lekker, dus al bij al geen ramp. Iets duurder dan voorzien, maar de drank werd betaald door de kas van onze vereniging om de arme student-medewerkers een beetje te ontzien. Heel leuke gesprekken gehad met de oud-voorzitters. En één van de beste complimenten in lange tijd gekregen. De tweede voorzitter noemde mij "Miss X" (in plaats van X de naam van onze studentenvereniging, natuurlijk) en zei dat het toch wel bewonderenswaardig was dat ik mij al zovele jaren voor onze vereniging inzette. Ok, hij was wel een beetje aangeschoten, maar ik was toch erg blij met het compliment, zo blij dat zelfs het in mineur eindigen van de avond, mij niet zozeer kon deren.
Maar daarover meer in de volgende aflevering van dit spannende vervolgverhaal.
posted by yab at 4:57 p.m.
| 
2 Comments:
Wat is de naam van jouw studentenvereniging dan wel? Als je zegt "informatica", dan denk ik direct aan de "WINA", die volgens mij toch al vrij lang bestaat waardoor je de twee eerste voorzitters toch niet meer zou kunnen bereiken...
't Is niet WINA. ;-) De reden dat ik de naam van mijn studentenvereniging niet gegeven heb, is dat ik nog steeds probeer wat anonimiteit na te streven op dit blogje. Al ben ik er mij ter dege van bewust dat dit moeilijker en moeilijker wordt.
Een reactie posten
<< Home