Poolen is mijn ding niet

Gisteren zijn mijn vriend en ik gaan poolen met een bevriend koppel. 't Was zeker al meer dan twee jaar geleden dat ik nog eens een keu in mijn handen had en toegegeven, het was eraan te merken. De eerste twee spelletjes amper één miezerig balletje gepot (en 't was dan nog een wit). Daarna begon het stilletjesaan beter te gaan. Zzelfs een paar zwarte ballen (jammer genoeg voortijdig) gepot.

Maar toch dik op mijn doos gekregen. Zelfs het onderling wisselen van partner hielp niet veel, dus concludeer ik maar dat ik gewoon bad luck aantrek, allez, toch bij het poolen. ;-) Nog nooit zoveel keren de witte bal in de pocket zien gaan. Ik denk dat we op dat vlak zeker records gebroken hebben. Spijtig dat er geen deurwaarder in de buurt was om het gebeuren te registreren.

Ook gedenkwaardig: mijn vriend die er in slaagt de witte bal over maar liefst drie andere ballen te laten springen, waarop dit witte bal, zonder ook maar één enkele andere bal te raken in een pocket belandde. Very impressive, indeed.

Grappig feit van de avond: Door omstandigheden was het onze vrienden nooit gelukt om mijn verjaardagscadeautje tot bij mij te krijgen. Dit moest natuurlijk rechtgezet worden en gisteren overhandigden ze mij mijn cadeautje in de Downtown Jack. Waarop ik met mijn grote mond tegen de uitbaters: "Ik krijg nu toch wel een gratis drankje omdat ik verjaard ben, zeker?" Waarop de uitbater zegt: "Tuurlijk, hier een gratis halve liter." Dus heeft mijn vriendje de hele avond bier moeten drinken, want pils, neen dat lust ik niet en al helemaal geen Maes pils.