Azijn is a bitch

Allez, toch als je een rol film bent, opgeslagen in de duistere kelders van het VRT-archief. Ik heb het met mijn eigen neus kunnen ruiken. Gelukkig zijn er moedige ridders die film na film restaureren, de lassen die geplakt zijn met plakband losmaken, de beelden opnieuw aan mekaar plakken en redden wat er te redden valt.

Nadat zo'n film gerestaureerd is, wordt hij gedigitaliseerd. De VRT gebruikt daarvoor een zeer vernuftige aartsengel, eentje die meteen ook de meeste krasjes en onzuiverheden van de beeldband verwijdert. Het resultaat van zo'n opkuisactie is bepaald verbluffend.

Het viel mij trouwens op dat de werknemers van de VRT die ons van uitleg voorzagen, overliepen van enthousiasme voor hun vak. Het restaureren en digitaliseren van oude beeld- en geluidsbanden is een tijdsintensief werkje, maar ik kan me voorstellen dat zo'n werk ook veel voldoening geeft.

Tijdens het theoretische gedeelte van de dag kregen we een leuk filmpje te zien met allerlei fragmenten uit de oude doos. Vervolgens moesten we op een vragenlijst aanduiden welke personages we zoal herkend hadden. Aangezien de meeste filmpjes dateerden van voor mijn geboorte, bakte ik er niet veel van. Maar we kregen op die manier wel een idee van de schatten dat er nog in dat archief liggen. Het zal echter een jaar of vijf duren voordat heel het archief gedigitaliseerd is en ondertussen moet er voortdurend over gewaakt worden dat de azijnvorming in het archief zich niet uitbreidt. Een aangetaste film kan ook andere besmetten.

Het eten bij de VRT was anders ook dik in orde (koud buffet, warm buffet en fruit of taart als dessert). Tijdens de eet- en koffiepauzes had ik de gelegenheid om wat interessante gesprekken te voeren over thesaurussen, de evolutie in de beeldbewerking en de kracht van het internet en zo. 'k Heb zelfs een handje gekregen van Piet Van Roe en eentje van mijn allerliefste vriendin Patricia. Mijn dag kon alvast niet meer stuk. ;-)