Afscheidsfeestje

't Afscheidfeestje gisteren was wel ok, maar ook niet meer dan dat. Ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht. Toen we daar aankwamen bleek dat we niemand van de genodigden kenden, buiten onze vrienden T en I die met ons mee naar Gent gereden waren. Op zich is dat geen bezwaar voor mij. Ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar er moet ergens een raakvlak zijn om aan de praat te geraken en dat ontbrak gisterenavond. Het kan ook aan mezelf gelegen hebben, misschien was ik niet in goeie doen door de werkstress en de opgebouwde vermoeidheid.

Met de gastheer zelf hebben we helaas te weinig kunnen praten en dat is jammer, want ik vrees dat de kans dat we hem in Shangai zullen opzoeken erg klein is. Het contact met hem was nu al aan het verwateren omdat hij meer in China zat dan in België. We hebben wel nog een leuk gesprek gehad met de broer van de gastheer en zijn vrouw, maar verder was er niet zoveel interessant volk op het feestje. Wat opviel was de grote concentratie enorm hard opgemaakte vrouwen. Yikes. Zo lelijk. Niet dat ik iets tegen makeup heb, integendeel, ik durf mijn lippen ook wel eens een kleurtje geven. Deze jongedames zagen er echter uit alsof ze in de schminkdoos waren gevallen en vergeten waren hun gezicht af te wassen. Eentje zag eruit als een pandabeer met van die zwarte kringen rond haar ogen. Is dat sexy? Toch niet in mijn ogen.

Enfin, we zijn niet al te lang gebleven, want we hadden een erg drukke week achter de rug en op den duur begon ik mij een beetje te vervelen. We namen afscheid van T en wensten hem veel geluk in China. Ik twijfel er niet aan dat hij daar heel gelukkig zal worden. Hij neemt de liefde immers mee naar daar. En wie weet, ooit, geraken we nog wel eens in China.