Vergaderitis

Net terug van alweer een veel te lange vergadering van mijn studentenvereniging (de vergadering begon om acht uur). Elke keer nemen we ons steevast voor om de vergadering te beperken tot maximaal twee uur. En telkens weer gaan onze goed voornemens de mist in (behalve dan die ene keer dat ik de vergadering geleid heb, ik ben een strenge tante).

Onze niet meer zo kersverse voorzitter zat, na drie maanden in Vietnam aan zijn thesis gewerkt te hebben, voor de eerste keer een vergadering voor. Hij heeft nog veel te leren. Hij hield de teugels niet strak genoeg in de hand, waardoor er naar hartelust kon afgedwaald worden van de onderwerpen die op de agenda stonden. (Ook ik pleit schuldig. Een beetje zeveren is altijd plezant.)

Nuja, er zijn toch een aantal belangrijke knopen doorgehakt. Het was dus een lange, maar gelukkig geen nutteloze vergadering.