Laatste tekenles

Vandaag mijn allerlaatste tekenles ooit gehad. Volgende week komen we nog wel samen om kaders te snijden en tekeningen uit te kiezen voor de opendeurdag, maar dit was voor mij de laatste keer dat ik in de academie mijn tekenmateriaal boven gehaald heb.

Drie jaar ben ik trouw elke zaterdagochtend gaan tekenen en schilderen en nu is het definitief gedaan. Ik zou nog naar de hogere graad kunnen gaan, maar tien uur tekenen of schilderen per week, lijkt me net iets van het goede te veel. Een voormiddag was ideaal.

Ik heb een beetje met een dubbel gevoel afscheid genomen. Ik heb niet het gevoel dat ik op het einde nog veel vorderingen maakte en dit jaar waren er vaker opdrachten die mij niet zo goed lagen (linosnede en die vervloekte gipsfiguurtjes). En misschien was ik het ook gewoon een beetje beu om elke zaterdag vroeg uit bed te moeten.

Ik heb ook geleerd dat kleur niet zo mijn ding is. Ik ben het best in zwart wit schetsen met potlood. Beetje vreemd, want ik ben dol op kleuren. Maar ik moet de juffrouw gelijk geven, mijn potloodtekeningen zijn veruit het beste.

Na die drie jaar besef ik ook wel dat ik geen natuurtalent ben wat tekenen betreft. Ik kan wel goed en waarheidsgetrouw iets natekenen, maar er ontbreekt toch een zeker je ne sais quoi. Die vonk die de echte kunstenaar onderscheidt van de goeie amateur. Dit jaar zaten er bij de nieuwkomers enkele leerlingen die die vonk wel hadden. En ja, ik ben daar jaloers op.

Maar kom, ik heb die tekenlessen niet gevolgd om een groot kunstenaar te worden, maar louter om mij te ontspannen en mijn hoofd eens te kunnen leegmaken. Al was het maar enkele uurtjes per week. Want als je gespannen tuurt naar een voorwerp om dit na te tekenen, ben je heel even volledig geconcentreerd. Het was heel erg aangenaam om even de continue maalstroom der gedachten in mijn hoofd te kunnen stilleggen. Tekenen als therapie, who knew. ;-)

Om af te sluiten, een schilderij in kleur van mijn hand. Het hoeft niet altijd zwart wit te zijn. ;-)