Jeugdsentiment

Bij een recent bezoekje aan het thuisfront pikte ik een stukje "Zo is er maar één" mee (mijn vriend en ik zijn nog steeds die-hard géén-tv-kijkers), waarin Daan een zeer mooie vertolking van Lichtjes van de Schelde ten beste gaf. Ik kreeg zowaar heimwee naar de onvervalste kleinkunst van enkele jaren geleden (Boudewijn de Groot, Bram Vermeulen, Herman Van Veen, Wim De Craene, enzovoort). U weet wel, klassiekers uit de complete kleinkunstcollectie van Radio 1.

Mijn toenmalige beste vriendin (onze wegen zijn daarna op iets minder vriendschappelijke wijze uit mekaar gegaan) en ik draaiden die kleinkunstcollectie grijs. Ons favoriete nummer, mét stip, was Paarse schoenen van de Berini's. Schitterende tekst gebracht met een pittig Hollands accent. Ideaal om met z'n tweetjes in licht beschonken toestand mee te brullen. :-)

En nu heeft vandaag iemand mij heel gelukkig gemaakt door mij dat liedje in mp3-formaat te bezorgen. 'k Heb het al een stuk of tien keer achter mekaar gespeeld. Mijn vriendje, de anti-kleinkunstliefhebber, is er niet, dus ik heb het rijk (lees: de kamer van nonkel K) voor mij alleen. Paarse schoenen, met paarse veters all the way!