Almost Party Time!

Nog een treinrit van een goeie twintig minuten en dan ga ik mijn vriendje eens geweldig hard in de watten leggen! Jay! :-)

Baby baby

Gisterenavond voor de verandering nog eens op babybezoek geweest. Jammer genoeg was de batterij van mijn fototoestel platter dan plat, dus heb ik voor de allereerste keer geen foto's van het nieuwe leven kunnen nemen. :-( Eigen fout, want normaal neem ik altijd een reservebatterij mee. Alleen was ik er nu zo honderd procent zeker van dat de batterij in het fototoestel nog maar net opgeladen was dat ik het niet de moeite vond de reservebatterij mee te nemen. Big mistake.

Dit zal me beslist geen tweede keer meer overkomen.

Happy Birthday, schatje!

Vandaag verjaart de belangrijkste man in mijn leven! Wat lang geleden begon als een schuchtere vriendschap (schuchter van zijn kant, dan toch ;-) ), groeide na wat jaartjes (en wat omzwervingen van ons allebei) uit tot de beste, mooiste en langste relatie die ik ooit gehad heb.

Thanks baby! Omdat je er altijd voor me bent, omdat je mijn grillen en mijn gezaag nog steeds verdraagt. Omdat je mij nog altijd zo graag ziet. You're the best!

Frozen comic

Ik wilde jullie de link naar deze comic die ik onlangs ontdekt heb, zeker niet onthouden. Wie houdt er nu niet van pinguins en ijsberen? ;-)

Mooi liefdesverhaal

Met een happy end, zoals dat hoort. ;-) 't Is eens wat anders dan: "Oja, 'k heb mijn lief opgescharreld op één of andere fuif." ;-)

FOSDEM

Mja, ik ben er dus niet geraakt dit weekend. Maar ik heb toch nog een beetje de FOSDEM atmosfeer kunnen opsnuiven, zaterdagavond toen ik mee ben gaan eten met de mensen van de organisatie. Dat eten viel trouwens nogal tegen. De bediening was supervriendelijk, dat wel, maar men had onze groep geplaatst in een zaaltje apart, waar de enige verluchting bestond uit een open venster. Het was dus kiezen tussen ofwel stikken in de sigarettendamp (ik ben aan het aftellen tot 2007) ofwel doodvriezen op je stoel. Niet aangenaam.

De geserveerde porties waren ook veel te klein voor de mannen die de hele dag hard gewerkt hadden. Bovendien waren de gerechten op zijn best lauw te noemen. Je kon je gerecht geen vijf minuten op je bord laten liggen of het was al koud. Bij het vertrekken vond de bediening mijn jas trouwens niet meer terug. Bleek die na wat onderzoek te hangen onder een andere jas op de stoel van iemand anders (!) terwijl er meer dan genoeg kapstokken in het restaurant waren. Advies van yab: vermijd restaurant Sogno d'Italia op de Boondaelse steenweg in Brussel.

Gelukkig maakte het gezelschap veel goed. ;-)

Langs de kant van de weg

Borden, grote borden, met daarop een URL.

Mijn favoriete starship captain blogt!

Allen daarheen! Goh, waar is de tijd dat Jean-Lucske boldy went where no one had gone before?

Kissing Cowboys

Net terug van een filmavondje met een vriendin. Stond op het programma: Brokeback Mountain. Je weet wel, die film met de verliefde cowboys die al ongeveer elke prijs gewonnen heeft die er te winnen valt. Is de hype die rond deze film terecht? Gedeeltelijk wel. Goeie acteurs, schitterende fotografie, veelzeggende stiltes en een landschap dat gewoon te mooi is om waar te zijn.

Maar toch, het verhaal van een onmogelijke liefde, het is al zo vaak verteld. Nieuw ingrediënt in deze film: het gaat over de liefde tussen twee mannen. Gasp! Misschien dat dit thema in bepaalde gebieden van Amerika inderdaad nog gevoelig ligt, maar hier in België zijn we dat stadium gelukkig al een tijd voorbij. Sinds 2003 mogen holebi's met elkaar huwen en ik heb er goeie hoop op dat homo-adoptie binnenkort ook mogelijk is.

Wat natuurlijk niets afdoet aan de grootste verdienste van deze film: het schetsen van een mooi, maar tragisch liefdesverhaal. 'k Heb zelfs een traantje weggepinkt in de cinema.

Naar 's Hertogenbosch en terug

Deze namiddag moest ik samen met wat collega's voor het werk naar 's Hertogenbosch om aldaar inspiratie op te doen over digitaal archiveren en elektronisch werken. Met een blij gemoed en hopend op interessante nieuwe ontdekkingen waren we klaar voor de tocht naar onze Nederlandse vrienden.

De namiddag begon al goed. Onze chauffeurs waren om te beginnen meer dan twintig minuten te laat, waardoor we (zonder files en ander verkeersleed) sowieso nooit meer op het afgesproken tijdstip in Den Bosch konden geraken. Vervolgens ontstond er enige verwarring over met welke wagens wij daar moesten geraken.

Eenmaal vertrokken bleek onze chauffeur van lotje getikt. Nog nooit iemand zo veel zware overtredingen achtereen zien maken. Rechts inhalen, vrolijk rondrijden met de gsm in de hand, twee maal op het nippertje een botsing vermeden, snelheidsovertredingen, bijna een paaltje geramd,... Op een gegeven moment na de tigste overtreding, kreeg ik gewoon de slappe lach. Als we op dat moment gecrasht waren, was ik dan toch vrolijk de pijp uitgegaan. Anyway, het was lichtelijk onverantwoord. Nog nooit zo blij geweest dat ik mijn gordel aanhad.

Op de koop toe was de chauffeur ook nog eens zijn kaart vergeten, had hij geen routebeschrijving bij zich en ook geen flauw idee waar 's Hertogenbosch lag (nu, ik eigenlijk ook niet, maar ik ben dan ook geen chauffeur). Dan maar ergens gestopt in een benzinestation om de weg te vragen. Gelukkig kwamen we wat verderop een groot bord tegen met daarop een grote pijl richting 's Hertogenbosch (zucht van verlichting).

In 's Hertogenbosch meer van hetzelfde. Een tiental voorbijgangers lastig moeten vallen met de vraag om een wegbeschrijving, bijna een voetganger overreden, achteruitgereden midden in een drukke straat. Eén ding mag gezegd: de inwoners van Den Bosch zijn supervriendelijk en de stad zelf zag er ook heel gezellig uit (allez, wat ik er van gezien heb toch).

Zo'n veertig minuten te laat, kwamen we dan eindelijk op onze bestemming aan. Zeer vriendelijk onthaal, maar in plaats van een hands on demonstratie van hun werkmethode, kregen we een (weliswaar interessante) powerpoint presentatie te zien. Zoals ik al zei, de presentatie was interessant en werd gegeven door een zeer begenadigd spreker, maar om daarvoor nu met elf mensen helemaal naar Nederland af te zakken... Beetje overkill. Ze hadden beter een video conference georganiseerd.

Op de terugweg hetzelfde verhaal: nog wat zware overtredingen gesprokkeld, wat fileleed rond Antwerpen, gegrommel van de chauffeur over niet tolereerbare manoeuvres van andere chauffeurs (!!). Ondertussen was het lachen ons al lang vergaan en hoopten we alleen nog maar heelhuids thuis te geraken.

Na een helse terugrit werden we afgezet aan Brussel Noord, waar ik net mijn trein zag vertrekken toen ik het perron opgespurt kwam. Twintig minuten wachten op de volgende en de batterijen van mijn Treo waren leeg. Dan maar in een telefooncel kruipen om mijn vriend (die al op FOSDEM zat) van mijn avonturen op de hoogte te brengen.

Achja, ik heb het overleefd, mijn collega's wat beter leren kennen en nog eens de slappe lach gehad. Al bij al nog wel een geslaagde dag. Alleen jammer dat ik voor een domme presentatie de afscheidsreceptie van een collega die op pensioen ging, heb moeten missen.

Nu iets drinken en daarna naar de film!

Burgeroorlog in Irak?

De laatste berichten zijn weinig hoopgevend. Eén ding is zeker: het brein achter de aanslag op de Gouden Moskee in Samarra, wist heel goed wat het gevolg van deze barbaarse daad zou zijn. Hopelijk komt het niet zover.

Op dit moment

Ben ik gewoon blij dat het dak hier niet instort, want als ik zo kijk naar de incompetentie om mij heen, mag dat een waar wonder heten.

Allah mag weer mailen

God zij dank. ;-)

De lente

Neemt nog even vakantie. Ik kan haar geen ongelijk geven...

Cocktails + yab =

A match made in heaven.
Stonden op het menu vanavond: één werkcollege (beuh), één Japans etentje voor de verjaardag van een goeie vriendin en ex-studiegenootje, veel geklets onder vrouwen, één Sex on the beach, één Margarita en één Caipirinha. En nu een super happy yab. :-) En straks superhete sex/seks!

En morgen een totaal onuitgeslapen yab...

Tip voor de stripliefhebbers

Citaat uit de nieuwsbrief van het Besloten Land:

Nogmaals: goed nieuws voor wie zich nog nooit als een bezetene op de lichtelijk fantastische Donjon-reeks had gestort (wij kenden vroeger zo iemand)! Nog tot 1 april (of tot alles op is) zijn allevier de Donjon Zenit-hardcovers en de eerste hardgeknorde delen van resp. Donjon Avondschemer en Donjon Ochtendgloren (twee van elke reeks) te koop aan de proletarische prijs van ¤ 6,90/stuk (i.p.v. € 9,90/stuk). U het hele Donjon-universum met alle spin-offs inbegrepen uitleggen zou al gauw leiden tot een nieuwsbrief met LOTR-achtige ambities, dus verwijzen wij u hierbij graag door naar de vrienden van http://www.stripspeciaalzaak.be/Donjon.php

Zelf heb ik daar bitter weinig aan toe te voegen. Gaat ende koopt! U zal het zich niet beklagen.

Het verdict van de dokters

Pluimgewichtje heeft een genetische afwijking waardoor hij waarschijnlijk de rest van zijn leven mentaal en motorisch gehandicapt zal zijn. :-( Not fair.

Ha!

yab - regelneven bij rechten: 1-0.

That'll show 'm! Blablabla, stomme regeltjes. Alsof fulltime werken geen goed excuus is om van reeks te willen veranderen. Maar ik heb de veldslag gewonnen (nu alleen maar hopen dat dit ook geldt voor de oorlog)!

Op bezoek

Gisteren zijn we op vriendenbezoek geweest. Het werd tijd, want de laatste keer dat we hen nog eens gezien hadden, was op hun trouwfeest en dat was in september... De concrete aanleiding voor het bezoek was het bekijken van de trouwfoto's en de video (en ook gewoon gezellig bijkletsen, natuurlijk). Aangezien ik nogal een grote passie voor fotografie en fotograferen in het algemeen heb, was ik zeer benieuwd naar hun trouwalbum. En het mag gezegd: het album was schitterend. Volledig gedrukt, dus geen geknoei meer met foto's die loskomen. En zeer veel mogelijkheden om de layout van de pagina aan te passen. Prachtige portretfoto's ook.

Helaas waren de foto's van het feest zelf van veel lagere kwaliteit. Maar ja, wat wil je, als je wegwerptoestelletjes op tafel plaatst en de gasten zelf hun gang laat gaan. Dan krijg je foto's van stoelpoten, tafelkleden, bierglazen, enzovoort. Een gemiste kans, vind ik persoonlijk.

Hello weekend, bye weekend

Yep, het weekend is weer voorbij gevlogen. En naar goede gewoonte zat het weer eivol. Stonden op het programma: tekenles (jay! we hebben geschilderd!!), een lunch met de jongens (en nog één ander verdwaald meisje) van mijn studentenvereniging, een security workshop waarvan ik als organisatrice moeilijk kon wegblijven, een gourmetavond bij mijn bomma in het potige gezelschap van mijn vier flink uit de kluiten gewassen neven (variërend van grootte tussen 1m85 em 2m), een pannenkoekenavond bij de schoonfamilie, een squashpartijtje en tussendoor heb ik nog wat vergeefse inspanningen gedaan om aan mijn paper te werken (need deadline stress).

En hup, daar staat de nieuwe werkweek alweer voor de deur.

Eurosong!

Ha! Eindelijk kan ik ook mijn steentje bijdragen aan het grote blogdebat over Eurosong! Waar een uurtje squashen op een zondagavond toch al niet goed voor is. Ik heb dus tijdens de welverdiende meppauzes een flard Petra (die nu La Sakhra heet, weird) en een flard Kate Ryan (waarvan helaas de mama vier jaar geleden overleden is, ocharme, 't schaapje) meegepikt. En ik heb ook het nieuwe kapsel van Kate Ryan mogen bewonderen. En 't moet gezegd dat kapsel zag er een pak beter uit dan het vorige. Misschien moest ik ook maar weer eens de schaar in mijn haar zetten.

Oja, Eurosong, dus. Wel, 'k heb van de liedjes zelf eigenlijk niet zoveel gehoord, maar ik ben wel gewonnen met het squashen. En dat is het belangrijkste. ;-)

45 Nigerianen gedood bij protest tegen cartoons

Bleh, dit soort berichten begint mij nu toch echt wel de keel uit te hangen. Let's just move on, shall we?

Weekend!!

En niks te vroeg ook. De Super Mega Belangrijke Vergadering is goed gegaan. Ondanks mijn slechte nachtrust. Het nadeel van nog tussen de studenten te wonen is dat die soms in het holst van de nacht al roepend en tierend ladderzat naar huis komen... En toen ben ik natuurlijk beginnen denken aan de presentatie die ik vandaag moest geven...

Ik ben wel een beetje pissed omdat de hoofdverantwoordelijke voor dit project, weer maar eens haar werk niet goed gedaan had en ik last minute nog haar deel van de slides voor de presentatie kon ineenboksen. Not funny. Ik heb er niks van gezegd, want de samenwerking in ons driemansteam is de laatste tijd behoorlijk suboptimaal. En ik had geen zin om nog wat meer olie op het vuur te gooien. Maar zeg nu zelf, beloven dat je een presentatie zal maken en dan gewoon klakkeloos de presentatie van de vorige keer kopiëren terwijl er superveel veranderd is, dat doe je toch gewoon niet?

Nu nog een filmpje zien samen met mijn vriendje en dan op tijd in bed kruipen voor wat onder-of-op-de-lakens-fun. Dan zijn mijn batterijen weer helemaal opgeladen voor een alweer een tot de nok toe volgeboekt weekend.

Druk druk druk

Zucht, ik hol gewoon van het ene naar het andere. Op het werk is het superdruk. Het lijkt wel alsof iedereen opeens met mij wil vergaderen (I'm so popular!). Deze week heb ik elke dag minstens één vergadering gehad en volgende week is't van hetzelfde laken een pak. En tussendoor moet er ook nog gewoon gewerkt worden.

Tegelijkertijd is de bouw van ons appartement nu eindelijk in een stroomversnelling geraakt. Wij hebben ons de laatste dagen bezig gehouden met het kiezen van tegels, keukens, sanitair en het bepalen van de plaatsing van stopcontacten, lichtpunten en internetaansluitingen (van levensbelang!!). Respect voor de mensen die zelf bouwen of verbouwen, ik snap niet waar ze de tijd daarvoor vinden.

Gelukkig hebben we gisteren wat tijd genomen om ons te ontspannen. We zijn met wat vrienden gaan schaatsen. Als souvenir heb ik nu een schitterende blauwe plek. Dat zal mij leren tikkertje te spelen met mijn vriend die gewoon veel beter kan schaatsen en dus stukken sneller is.

Enfin, morgen staat er een Super Mega Belangrijke Vergadering op het programma, dus ik zal maar snel verder gaan werken...

Valentijn

Mijn vriendje heeft een boeket bloemen laten bezorgen op mijn werk. :-)) yab nu heel happy. :-))

(Ok, ok, ik weet het wel, Valentijn is maar een commercieel gedoe. Maar 't is toch plezant als je een bloemetje krijgt, he?)

Gooi geen kauwgom op de grond!

Leuven sensibiliseert. En er valt zelfs wat mee te winnen.

Dwaallichtjes!

In Bokrijk weten ze er alles van. En wij (mijn broertje, zijn vriendin, mijn vriendje en ikzelf) nu ook. Niet goedkoop, maar wel de moeite waard.

Food

Lekker eten maken, hoeft helemaal niet moeilijk te zijn. Wat sateetjes als voorgerecht, broccoli, wat ansjovis, een beetje knoflook en wat olijfolie onder wat pasta gemengd, et voila, een smakelijk hoofdgerecht en als kers op de taart chocoladefondue als dessert. Dit alles overgoten met een lekker wijntje en een glaasje champagne. Wij tevreden, onze gasten tevreden. Alleen die afwas, he.

Good night and good luck

Gisteren hadden we het nog over deze film op de receptie ter ere van de vijfenzestigste verjaardag van de big boss. Vandaag ben ik hem samen met een vriendin gaan zien in de Studio's.

Een film van een heel ander kaliber dan Narnia. Een zwart-wit prent die helemaal het sfeertje en de paranoïa van de jaren 50 uitademende. Ontzettend mooi in beeld gebracht en doordrongen van sigarettenrook (toen verkeerde men nog in zalige onwetendheid over de schadelijke gevolgen hiervan). De acteur die Edward R. Murrow speelde, was een zeer aangename ontdekking en George Clooney zelf was ook meer dan behoorlijk. Lijkt me niet evident om een film te regisseren waarin je zelf meespeelt.

Een aanrader.

Verschillende planeten

Gisteren ben ik iets gaan drinken met een kennis (een kameraad zou ik hem niet durven noemen, want daarvoor zie ik hem niet vaak genoeg en vind ik hem eigenlijk ook niet interessant genoeg).

Tijdens ons gesprek viel me (weer maar eens) op hoe radicaal verschillend onze levensvisie is. Het lijkt wel alsof hij op een andere planeet woont dan ik. Hij ziet en ervaart de dingen heel anders. Hij bekijkt de wereld met een behoorlijk roos getinte bril, terwijl ik eerder naar het zwartkijken neig. Heel erg vreemd, want dan begin je je af te vragen welk beeld van de wereld het beste met de werkelijkheid overeenstemt. Het zijne of het mijne? Een heel boeiende vraag die natuurlijk onmogelijk te beantwoorden valt, want wereldbeelden zijn overanderlijk subjectief.

Gelukkig was er deze filosofische vraag om mij mee bezig te houden (dat en de heel straffe margarita van de Mezzanine), want anders was het maar een saaie avond geweest...

Ch ch ch changes

Momenteel zijn er grote herstructureringen aan de gang binnen het bedrijf waarvoor ik werk. En herstructureringen brengen natuurlijk de nodige onzekerheden met zich mee. Onzekerheden zoals: hoe zal mijn huidige functie eruit zieb binnen de nieuwe structuur?

Mijn baas vroeg me vandaag tijdens mijn jaarlijks evaluatiegesprek hoe ik mezelf zag functioneren in de nieuwe structuur. Wel, euh, moeilijk om daar een antwoord op te geven, omdat er momenteel nog zoveel onbekende factoren zijn. En eerlijk gezegd, moet ik zelf nog eens goed nadenken wat ik wil. Wil ik honderd procent voor IT gaan of wil ik mij ook met andere zaken bezig houden? Keuzes, keuzes.

Nu, één ding weet ik al: mijn baas zou graag hebben dat ik met hem meega als hij zijn nieuwe afdeling gaat leiden. Toen hij dat zei, voelde ik mij toch wel een beetje geflatteerd. ;-)

Splinternieuwe annoying website

En de prijs gaat naar....

Tromgeroffel..

http://www.cm.be!

Die startpagina!! Aaaah! Grijze haren krijg ik ervan. Ocharme al die bomma's die wat willen opzoeken over hun gezondheid. De rest van de site valt nog mee te leven, maar die EERSTE pagina!! Wat doen die vieze verspringende oranje kutdingetjes midden in mijn beeld??? Usability, mensen. Echt, dat is géén grapje. :-(

Proficiat The Reference, jullie kunnen er trots op zijn.

In één woord: belachelijk.

Deelnemers Olympische Spelen mogen niet bloggen. Money, money, money...

Geen Italiaanse les vandaag!

Onze juffrouw Italiaans is vlak voordat de les begon op haar knie gevallen en vervolgens afgevoerd naar spoedgevallen (blijkbaar had ze al eens eerder iets aan haar knie gehad). Waarop de directeur van het CLT de klas binnen kwam met het briljante voorstel om: "Voor een uurtje iets te gaan drinken met de klas en daarna terug te komen om te zien of de juffrouw al terug was." Duhuh, die mens heeft zeker nog nooit op spoedgevallen gezeten? Op een uurtje binnen en buiten, met daarbovenop foto's van een zere knie. I don't think so...

De rest van de klas dacht het ook niet, dus na een kwartiertje is iedereen naar huis afgedropen. ;-) Ach, ik kan nog wel een weekje wachten op de resultaten van mijn examens.

Hoe...

Zou het nog met Sharon zijn? Gaan ze die mens zijn leven nu nog lang kunstmatig rekken?

Happy Safer Internet Day!

Laten we vandaag met z'n allen extra aandacht schenken aan het uitroeien van virussen, spammers en perverts die ons het internetbestaan zuur maken. Er is zelfs een blogathon georganiseerd om de problematiek rond veilig internetgebruik onder de aandacht te brengen. (Alhoewel ik vermoed dat het bewuste Clickx-artikel de weg naar bewustwording al goed voorbereid heeft...)

Safer Internet all the way!

Narnia

Mja, we zijn hem dus gaan zien. En ik vond hem niet goed. Meer van hetzelfde, kort samengevat. Ik werd geen enkel moment meegezogen in de film en dat is voor een sprookje als dit toch wel erg belangrijk. Ik denk dat ik het ondertussen wel een beetje gehad heb met de epische strijd tussen goed en kwaad en het goede dat (tegen alle verwachtingen in, yeah right) zegeviert over het kwade. Geen fantasy meer voor mij.

Toch een pluim voor het kleine meisje dat Lucy Pevensie speelt. Een grote actrice in wording.

Henna-tattoo

Gisteren ben ik samen met mijn vriend naar een oriëntaals geïnspireerd personeelsfeest geweest (alwaar ik de grote fout heb gemaakt mijn overhoop liggend maag- en darmstelsel aan het oriëntaalse voedsel bloot te stellen, maar dat is iets voor een intieme love-story tussen mij en het toilet).

Anyway, het was een fijn feestje. We waren er naartoe gegaan in de overtuiging dat we helemaal niemand zouden kennen. Maar tja, men zegt niet voor niets dat het een kleine wereld is, dus kwam ik een ex-studiegenootje tegen en mijn vriend een ex-collega (een verschrikkelijk saaie vent waar we voor de rest van de avond niet meer vanaf geraakt zijn). Gelukkig zat ik aan tafel langs een vlotte Hollands (ah, ik moet zeggen Brabantse van onder de Moerdijk) en klikte het meteen. Want als ik de hele avond naar die saaie vent had moeten luisteren, dan had ik het beslist niet overleefd.

Ik heb ook nog een mooi souvenir aan het feest overgehouden: twee henna-tattoo's, eentje op de rug van mijn hand en de andere op mijn schouder. Aanschouw de tattoo op mijn hand:



(Toch even vermelden dat die rare deuken in mijn middelvinger en ringvinger afkomstig zijn van mijn ringen, die ik eigenlijk nooit afdoe. Voordat jullie denken dat ik gruwelijk misvormd ben of zo.)

Triestig, triestig

Het ziet ernaar uit dat het ongeval met de ferry op de Rode Zee een gigantische tol aan mensenlevens geëist heeft. :-(

Ziek

Bleh, het wil weer lukken. Het ganse jaar niet ziek geweest en dan net de avond voor mijn laatste examen (een examen dat op mijn lijstje "vakken waar ik op door moet zijn" staat) wordt ik ziek. Koorts en mijn maaginhoud heeft op niet zo smakelijke wijze kennis gemaakt met binnenste van de WC-pot.

'k Weet niet wat ik nu best zou doen. Gewoon gaan slapen en morgen op goed geluk dat examen gaan meedoen, wetende dat ik er totaal niks van ken of het examen gewoon helemaal skippen. De tweede optie klinkt momenteel het aanlokkelijkst, moet ik toegeven...

Cartoons are serious business

De Standaard en de andere kranten van de VUM groep hebben nu ook de omstreden cartoons gepubliceerd.

Man, ben ik blij dat ik een atheïst ben en mij dus niet hoef bezig te houden met het verbranden van vlaggen en het bestormen van kantoren omdat ik mij beledigd voel door een paar tekeningetjes.

Tricks of the eye

Misschien een leuk schilderideetje voor ons appartementje, waar we binnenkort, misschien, eventueel, je weet maar nooit, hopen in te kunnen.

Sneeuw!

Freedom of speech?

Mja, niet meer voor de foto-redacteur van France Soir.

Lang leve de vrijheid van meningsuiting

Applaus voor Die Welt en France-Soir. Ik ben het er helemaal mee eens dat blasfemie in een seculiere samenleving moet kunnen.

Bij deze wil ik dan ook mijn solidariteit betuigen aan de Deense krant Jyllands Posten:



Bekijk hier de rest van de (niet altijd even geslaagde) cartoons. Betere slideshow op de pagina van de Standaard.