Aanrader

Voor de wijnliefhebbers: http://www.dewijnkraal.be. Gisteren hebben we dit winkeltje ontdekt toen we op de markt in de Brusselsestraat onze inkopen deden voor het feestje van vanavond. Mijn vriend en ik staan in voor het dessert en we hadden nog fruit nodig voor de chocoladefondue. (Mmmm, chocoladefondue!)

Ik was dit winkeltje al wel enkele keren voorbij gekomen, maar was er nog nooit binnen gestapt. We waren op zoek naar een cadeautje voor de opa van mijn vriend en omdat die mens een wijnliefhebber is, belandden we in de Wijn Kraal. (Gisteren was het familiebijeenkomst bij de schoonfamilie, een soort pré-oudjaarfeestje.)

We werden met open armen ontvangen in de Wijn Kraal. Zelfs nadat ik (flater) gevraagd had of ze misschien Franse wijn hadden. De Wijn Kraal is namelijk gespecialiseerd in Zuidafrikaanse en Chileense wijnen. De uitbater schoof ons na deze kleine lapsus twee glazen voor de neus. "Om te proeven." Leuk, leuk. En na dat glaasje wijn, kregen we nog een afzakkertje: een soort Afrikaanse chocoladelikeur die nogal verdacht hard op Baileys leek. Ondertussen haalde de uitbater, ook al een man op leeftijd, zijn moppenarsenaal boven om ons te vermaken. Respect voor zijn vrouw die mee in de winkel staat, zij zal deze moppen ongetwijfeld al honderd keer hebben moeten aanhoren. Ze bleef er echter de rust zelve bij. ;-)

Oja, misschien leuk om weten. Elke maand is het opendeurdag in de Wijn Kraal en kan je naar hartelust wijnen proeven. De opendeurdagen zijn te vinden op de site. Mijn vriend en ik zijn alvast van plan dit eens te doen. Als onze agenda het toelaat.

Dromen

Vannacht heb ik weer heel wat afgereisd in mijn dromen. Dat er hier en daar een lijk en wat doodskisten aan te pas kwamen, probeer ik daarbij te vergeten. Die verhoogde droomactiviteit hangt ongetwijfeld samen met de naderende examens en de toenemende stress. Het is een halfjaarlijks wederkerend fenomeen.

In mijn dromen was ik eerst samen met mijn vriend in Schotland (waar ik ook in realiteit al ben geweest). Het had er gesneeuwd, maar nu was de sneeuw aan het dooien. Er is niets lelijker dan smeltende sneeuw. Daarna was ik met een hele grote groep vrienden en oud-studiegenootjes op stap in een museum in Stockholm (waar ik in realiteit nog nooit geweest ben). Het was een reusachtig groot museum, zo groot dat heel onze planning overhoop gegooid werd. Iedereen had honger, maar het einde van het museum was nog lang niet in zicht. En ik de reisleider maar troosten dat het niet zijn schuld was.

Blijkbaar ben ik niet de enige die last heeft van rare dromen. Mijn vriendje droomde deze nacht dat ik een baby ging krijgen en alles liep in het honderd. Hij moest nog vanalles regelen, we waren nog niet verhuisd en er liepen hem hopen mensen voor de voeten. Hij zei dat het een heel stresserende droom was.

En toen was ik stiekem een beetje blij met mijn reisdromen. Die doodskisten neem ik er wel bij. ;-)

Vuurwerk

Over een kleine 24 uur zal het oude jaar 2006 definitief ten grave gedragen worden. Naar goeie oude traditie zal er hard op het graf van het voorbije jaar gedanst worden. 2006 is dood! Leve 2007! Zelf kijk ik uit naar een spetterend feestje onder vrienden. Wees echter voorzichtig als jullie het nieuwe jaar laten knetteren. Vuurwerk is mooi, maar gevaarlijk. Ik laat het afsteken van vuurpijlen liever aan professionals over.

Tot zover het laatste vermanende vingertje (ik heb ze nog alle tien!) van yab voor 2006. Op naar 2007!

Het einde van een dictator

Saddam is dood. De bevolking van Irak blijft lijden.

Germknödel

Het onderbewustzijn is iets vreemds. Vannacht heb ik gedroomd dat ik samen met wat oud-studiegenootjes op uitstap was in Brussel. Nuja, Brussel, in mijn droom was ik er stellig van overtuigd dat de stad waarin wij ons bevonden, Brussel was, maar die stad leek in niets op Brussel.

In mijn droom gingen we 's middags iets eten in een groot restaurant (moest wel, want we waren met een bende van zeker dertig mensen). Bleek dat de uitbaatster van dit restaurant alleen maar Duits sprak. Jawel, Duits in Brussel! Die vrouw doet een hele uiteenzetting in het Duits over wat er op het menu staat. Helaas verstond niemand van de anderen ook maar een woord Duits. Dus haalde ik mijn beste vertaalkunsten boven en legde aan mijn disgenoten uit wat de keuzes waren.

De specialiteit van het huis was schnitzel. Het nieuwste gerecht op de kaart, volgens de uitbaatster, was germknödel. Dus ik uitleggen dat germknödel een soort dikke deegbal is met in het midden confituur, meestal overgoten met vanillesaus en daarover zwarte zaadjes gestrooid.

Geen idee uit welke krochten van mijn onderbewustzijn die germknödel plotseling opgedoken is, maar ik denk dat het al meer dan tien jaar geleden is dat ik nog eens germknödel gegeten heb. Dat moet op skireis geweest zijn in Oostenrijk met mijn toenmalige beste vriendin. Ha, sweet memories.

Hangt Saddam dit weekend?

Ik hoop alvast van niet. Ik ben namelijk zo'n watje dat tegen de doodstraf is. Het is mijn diepste overtuiging dat wij als mens het recht niet hebben deze "straf" aan anderen op te leggen. Het verbaast mij steeds dat veel van de aanhangers van de doodstraf eveneens aanhangers van de tien geboden zijn. Als ik mij niet vergis, luidt één van die tien geboden als volgt: "gij zult niet doden". Bovendien blijkt uit onderzoek dat de doodstraf in landen zoals Amerika het vaakst wordt toegepast op arme mensen. Rijke mensen kunnen zich een goeie advocaat permitteren, weet u wel. En u zal maar eens het slachtoffer van een juridische dwaling zijn...

Niet dat we in het geval van Saddam met een juridische dwaling te maken hebben. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat Saddam Hussein een klootzak is die honderden, zoniet duizenden doden op zijn geweten heeft. Maar persoonlijk zie ik hem liever de rest van zijn leven opgesloten in een cel dan met een strop rond zijn hals. De Irakese rechters hebben hier echter anders over beslist.

Het einde is in zicht!

Vandaag werd, wonder boven wonder, de elektriciteit en het aardgas aangesloten in ons appartementje-to-be. Het ziet ernaar uit dat we binnen een paar weken _eindelijk_ kunnen verhuizen. Dat die verhuis dan midden in de examenperiode valt, neem ik er met de glimlach bij. We zijn er bijna!

(Nu is het alleen nog wachten op het laminaat in de slaapkamers en de aansluiting van het water. Binnendeuren zijn voor watjes.)

Lichtpuntje tijdens het blokken

Er zit op nog geen twintig centimeter afstand van mij iemand op wie ik al mijn frustraties kan uitwerken.

Mijn vriendje is een heilige. U mag hem uw oprechte medeleven in de commentaren betuigen.

Lalala lalala la la lala la Ohhh

Verdorie, deze ochtend opgestaan met dat liedje van Rihanna in mijn hoofd. De club swing mag dan al even met vakantie zijn, de nummers blijven mij achtervolgen.

Oja

Nog vergeten te schrijven in de weeklaagpost van hieronder: blokken in een huis waar je je niet thuis voelt, is niet leuk.

Weddenschap (het vervolg)

Jaja, het ziet ernaar uit dat ik de weddenschap glansrijk zal winnen! Wel spijtig dat ik nog steeds geen goeie tegenpresatie gevonden heb.

Blokken

Zucht, ik heb het lang verdrongen, maar ik kan er niet langer omheen. Ik moet de waarheid onder ogen zien. Januari komt met lichtsnelheid op mij af gestormd. En wat brengt januari mee als te laat kerstgeschenkje? Examens. Voor mijn studies én voor Italiaans. De ene beloven al iets vlotter te verlopen dan de andere.

Nu zou je denken dat ik in mijn laatste jaar supergemotiveerd ben. De laatste loodjes en zo. Niet dus. Ik zit al de ganse tijd te denken aan al die andere leuke dingen die ik zou kunnen doen, moest ik niet zo stom zijn om mijn (schaarse) vrije tijd op te offeren aan examens. What was I thinking toen ik bij mezelf dacht: "Ach ja, een extra diploma aan d'unief halen, in combinatie met een full time job, dat moet kunnen." Blah.

Nu goed, om de botsing met de examens in januari zo pijnloos mogelijk te laten verlopen, zal ik maar eens achter de boeken kruipen, zeker. Eigen schuld, dikke bult.

(Tot zover de jaarlijkse het-zijn-examens-en-ik-heb-geen-goesting-rant.)

Belgen eten vijf keer meer foie gras dan tien jaar geleden

Uit de Standaard:

De consumptie van foie gras per inwoner van België steeg van 30 gram per jaar per inwoner in 1996 naar 150 gram per jaar per inwoner dit jaar.

Nog werk aan de winkel voor Gaia, dus.

Respect

Voor mensen in een zorgend beroep. Mensen die zorgen voor zieken, bejaarden en hulpbehoevenden worden lang niet genoeg gewaardeerd in onze samenleving. Ze verdienen het om eens extra in de bloemetjes gezet te worden.

2.419.426 euro

Indrukwekkend.

Vrolijk kerstfeest!

Christmas shopping

Jaja, ook wij hebben ons vandaag van onze meest economie-stimulerende zijde laten zien. Aja, hoe zou het anders komen dat Banksys alweer een nieuw record heeft gehaald?

De allereerste keer trouwens dat mijn vriend en ikzelf ons aan kerstshopping gewaagd hebben. Shopping moet voor ons vooral snel en efficiënt zijn en zo'n mensenzee op één van de drukste shopdagen van het jaar is niet echt bevorderend voor snelheid en efficiëntie. Ik moet toegeven dat het echter ontzettend goed is meegevallen. Ok, er was veel volk, maar daardoor zijn we ook veel bekenden tegen gekomen. Wat maakte dat het kerstshoppen onderbroken werd door gezellige babbels alhier en aldaar. Het bleef natuurlijk bij oppervlakkige gesprekken, want iedereen had een shoplijstje om af te werken. Maar onverwachte ontmoetingen kunnen mij altijd blij maken.

Wij waren zeer tevreden dat we alles op onze lijst zonder problemen gevonden hebben. Een klein overzichtje:
- een chocoladefonduestel met bijhorende chocolade ('t is niet voor mij, 't is voor onze gastheer en gastvrouw op Oudjaar),
- een geschenkmand van Oil & Vinegar,
- pralines van Leonidas,
- een hartslagmeter die rondom de pols bevestigd kan worden,
- bad- en verzorgingsproducten van Essenza,
- twee paar schoenen die van nieuwe lapjes voorzien zijn door mijn ongelooflijk snelle schoenmaker (allez, de schoenen had ik al, de nieuwe lapjes waren dringend nodig),
- en een hele hoop nieuwe kleren voor mijn vriendje (aja, hij moet er tijdens de feestdagen wel superknap uitzien, he).

Na al dat shoppen zijn we nog even iets gaan eten in de Zoff in de Mechelsestraat. Ik had al eens een foto van deze hippe zaak op Oogsnoep gezien, maar was er tot op heden nog nooit binnen geweest. Mooie zaak, snelle bediening en een uitgebreid assortiment aan Italiaanse delicatessen. Leuk, leuk.

Bizar weetje van de dag: ik heb warm ijs gegeten!

Kerstmarkt overdosis

Jawel, ik ben gisteren maar liefst _twee_ keer naar de kerstmarkt van Brussel geweest. Eén keertje 's middags met de collega's om de laatste middagpauze van het jaar 2006 op een gezellige manier door te brengen en dan nog een keertje 's avonds om voor mijn vriend wat kerstbier te kopen, wat pralines op de kop te tikken voor het kerstfeestje waarop wij 's avonds verwacht werden en ten slotte om nog wat fotootjes te nemen van de authentieke (kuch, kuch) kerstsfeer. 't Is trouwens zo dat je kerstmarktsfeer best opsnuift als het donker is. Want dan komen de lichtjes pas écht goed tot hun recht.

En om te illustreren dat ik gewoon echt helemaal gehersenspoeld ben door een overdosis aan kerstkitch, nog wat foto's!

Nog foto's uit het glazen huis

Pim, het rendier:


Mijn zus hongert zich mee uit met jullie:

Lief klein konijntje

In het glazen huis.

Spilliaert

Twee dagen geleden heb ik een bezoekje gebracht aan de Léon Spilliaert-tentoonstelling in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. Ik was niet echt bekend met zijn werk, zodat ik de tentoonstelling zonder vooroordelen heb kunnen bekijken.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Vooral zijn marines en zelfportretten in Oost-Indische inkt konden mij bekoren. Ook Vertigo staat hoog op mijn lijstje favoriete werken van Spilliaert. Geen originele keuze, waarschijnlijk, maar ik hou van de eenvoud en de kracht van dit werk. Al heeft het ook iets deprimerends.

Typerend voor Spilliaert is dat hij zijn beste werken gemaakt heeft toen hij nog jong was. Jong, ongelukkig in de liefde en lijdend aan allerlei lichamelijke kwalen. Na zijn huwelijk en de geboorte van zijn dochter werden zijn werken opeens een pak vrolijker en ook een pak minder interessant. Zou er dan toch waarheid schuilen in het gezegde dat een kunstenaar lijden moet?

Fair Trains

Allez vooruit, 'k heb mijn duit in het zakje gedaan. Voor tien euro heb ik tien pralines van Oxfam gekregen en in één moeite een goeie daad verricht. Mijn geweten is weer (eventjes) gesust. Het viel mij wel op dat ik één van de weinige mensen was die in het station zo'n doosje pralines kocht. Iedereen zal het te druk hebben met kerstaankopen doen, zeker?

Om de één of andere reden schijn ik ook altijd vrijwilligers voor liefdadigheidsorganisaties allerhande aan te trekken. Ik denk dat er op mijn voorhoofd geschreven staat: "Ik ben een watje. Als u mij een mooi verhaaltje vertelt over het goede doel waar u voor ijvert, kan u mij zonder al te veel problemen geld aftroggelen." 't Is niet dat ik het niet weet, he.

Spruitjes

Ik ben een groot liefhebber van spruitjes, maar spruitjesijs, nah, dat lijkt me toch maar niks.

Verhuisfeestje!

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verhuisfeestje van een interactive brandbreeding agency geweest. Het feestje was een groot succes. Een mooie nieuwe locatie (ik ben een grote fan van dat oranje en dat rood), een schitterend uitzicht over Leuven, veel oude bekenden met wie ik een gezellig babbeltje heb kunnen doen, veel hapjes en zo mogelijk nog meer drank. ;-)

Dat van die drank à volonté zal mijn vriend zich deze ochtend wel een beetje beklaagd hebben. Gisteren moest ik hem bijna mee naar huis sleuren en eenmaal daar aangekomen lukte het hem zelfs niet meer de sleutel in het slot van de voordeur van nonkel K te krijgen. En terwijl hij 's nachts nog vol overtuiging beweerde dat hij jaja, echt waar, zou opstaan om 6.30u heeft hij deze ochtend toch maar rap de wekker een uurtje later gezet. ;-)

Ik denk zelfs dat er nog alcohol in zijn bloed zat toen hij deze ochtend naar zijn werk vertrok. :-) Ach, 't is de laatste werkdag van het jaar, dan mag dat, he. ;-)

Vandaag is het...

Wereld Orgasme Dag! Niet vergeten je eigen persoonlijke steentje bij te dragen aan de wereldvrede. ;-)

Vrouwenkracht is vredesmacht!

Wil jij ook dat:
- vrouwen actief betrokken worden bij het voorkomen van oorlog en geweld
- vrouwen een stem krijgen in onderhandelingen en in de wederopbouw van hun land
mensenrechten van vrouwen op de agenda staan bij vredesonderhandelingen en in het postconflict reconstructieproces
- vrouwen meer moeten deelnemen aan vredesmissies
- België hiervoor een actieplan opstelt
- België hierin een actieve voorbeeldrol speelt binnen de VN-Veiligheidsraad

Teken dan de petitie!

Stokjes (the sequel)

Zie, dat komt ervan als je je eigen principes met voeten treedt. Dan is de stokjes-lawine niet veraf. Omdat ik mijn maandelijkse stokjesrantsoen al overschreden heb, zal ik dit stokje dan ook aan mij voorbij laten gaan. Want zeg nu zelf, zit er iemand te wachten op verhalen over hoe ik in mijn kindertijd op het kerkhof ging spelen en over hoe ik mijn eigen religie uitgevonden heb?

Niemand? Dat dacht ik al.

Yet another kerstmarkt

Omdat alle goeie dingen uit drie bestaan en ik zin had in een lange middagpauze, ben ik vandaag de enige echte kerstmarkt van Brussel gaan bewonderen. Naast de obligate drank- en eetstalletjes (veruit het populairst op zo'n kerstmarkt), stonden er weer hopen standjes met prullaria. En hoewel sommige van de aangeprijsde artikelen mij beslist konden bekoren (ik ben dol op kunstwerkjes uit glas en hout), ben ik weer maar eens met lege handen wedergekeerd.

Het probleem zit hem in het feit dat ik ten eerste vermoed dat de aangeboden artikelen schandelijk overprijsd zijn en ten tweede in de loop der jaren al zoveel dingen om op de kast te zetten bijeen gekregen heb, dat ik nog amper weet wat ermee aan te vangen. Ik ben dan ook zo'n sentimenteel geval dat er niet in slaagt iets weg te gooien, waardoor ik nu al kan zeggen dat de decoratie in ons toekomstig appartement uit een vrolijk allegaartje van totaal niet bij elkaar passende spullen zal bestaan. Leve de chaos!

Hoezee!

Alweer een dictator minder op de wereld. Ze vallen als vliegen tegenwoordig. Hopelijk haalt het volk al die gouden standbeelden van "het hoofd aller Turkemen" naar beneden en wordt dat goud netjes over de verarmde bevolking verdeeld.

Rest de vraag: wat nu? Ik vrees dat het machtsvacuüm na de dood deze machtswellusteling heel wat getouwtrek zal veroorzaken. Want deze gekke dictator zat bovenop een mooie gas- en oliereserve. En gas en olie zijn wel vaker de aanleiding geweest tot conflicten...

Zes rare dingen

Jaja, ik vrees dat ik er deze keer toch niet onderuit zal geraken. Nick en Framboos smeten een stokje in mijn richting en ik kon niet meer op tijd bukken. En alhoewel iedereen weet (of niet weet) dat ik principieel tegen stokjes ben, wil ik voor dit stokje mijn principes wel eens opzij schuiven en jullie zes rare dingen over mezelve verklappen om jullie alzo een blik in de duistere diepten van mijn verwrongen psyche te gunnen. Moehahahahaaa!

1. Ik heb tot mijn twintigste geen druppel alcohol aangeraakt, daarna is het helemaal misgegaan.
2. Ik hou van seks op rare plekjes. (Alhoewel ik dit persoonlijk helemaal geen rare eigenschap vind, schijnt dit sommige mensen erg te shockeren.)
3. Een vederlichte aanraking met eender welk levenloos voorwerp is genoeg om mij drie weken een kanjer van een blauwe plek te bezorgen.
4. Ik heb een leesverslaving. Dat wil zeggen dat ik alles lees wat zich in mijn buurt bevindt. En dat gaat van etiketten op eetwaren, over roddelblaadjes (ja, ik beken) tot Tolstoj. Ik ben een alleslezer. (Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik alles wat ik lees goed vind.)
5. Ik ben stiekem gewoon een nerd, maar niemand gelooft dat. Grinnik.
6. Ik ga in restaurants of cafés NOOIT op de toiletbril zitten. Ik blijf enkele centimeters boven de toiletbril zweven. Een uitstekende training voor de beenspieren, overigens.
7. Ik ben een verlegen meisje. (En als jullie dat niet geloven, dan maak ik jullie iets anders wijs.)

PS: Ja, ik ben er mij van bewust dat dit zeven rare dingen zijn. Zeven is het goddelijke getal mensen!

PS2: Wie dit stokje hebben wil, die mag het komen halen.

Glazen huis

Deze ochtend ben ik even naar het glazen huis gaan kijken voordat ik op de trein naar Brussel sprong. Ik stond er samen met de Politika-kerstman die een beetje in een pinnige bui was. Twintig euro was de bijdrage van Politika, terwijl ze even daarvoor zaten te snoeven over de succesvolle fuif die ze de dag ervoor georganiseerd hadden. Tsss, dan konden ze toch op zijn minst een procentje van de winst afstaan.

Gelukkig hoor ik net via de live-stream van Strubru dat de Politika-bachers rond de 170 euro opgehaald hebben in de aula (tiens, en ik die dacht dat pol&soc-studenten gepatenteerde brossers waren). Dat compenseert voor hun zuinige presidium. ;-)

Snif

Vandaag hebben de eerste collega's afscheid genomen met de gevleugelde woorden: "Tot volgend jaar!" Snif, 2006 is voorbijgevlogen.

Radioboeken

Handig voor in de wagen. Of op de fiets. Of als je zomaar even weg wil dromen. (Maar wel op de weg blijven letten!)

http://www.radioboeken.be

Dilemma

Al drie weken passeer ik regelmatig langs een winkel waar ze knalroze kerstbomen verkopen. Jawel, u leest het goed. Knalroze. Al drie weken moet ik hard op mijn tanden bijten om niet binnen te stappen en mij zo een exemplaar aan te schaffen.

Ik ben er trouwens redelijk zeker van dat nonkel K geen liefhebber van roze kerstbomen is.

Weddenschap

Mijn vriend en ik hebben een weddenschap lopen. Hij (optimist) zegt dat we nog dit jaar in ons appartement kunnen trekken. Ik (pessimist) zeg: no way. Pleit in mijn voordeel: 2006 telt nog maar bitter weinig dagen en de vooropgestelde deadlines van de bouwfirma werden tot op heden nog nooit gehaald.

Nu moeten we alleen nog een tegenprestatie bedenken voor de verliezer van de weddenschap. Iemand suggesties?

Kerstmarkten in Keulen

Zondag zijn we met zeven kerstmarktenthousiastelingen (met een stevige korrel zout te nemen) naar Keulen getrokken. In anderhalf uur (ok, we hebben ons niet altijd aan de snelheidslimieten gehouden) waren we er. Voor mij was het een aangenaam weerzien met de stad waar mijn vriend en ik iets meer dan een jaar geleden een verlengd weekend doorbrachten.

Impressies:
- De Dom is nog altijd even zwart, al zijn er nu sneeuwwitte stukjes ornamenten en beelden bijgekomen die fel contrasteren met de rest van het zwarte gebouw.
- Kerstmarkten in Keulen lijken verdacht hard op kerstmarkten in België.
- Het liep in Keulen vol met Belgen en Nederlanders. Waar gaat het heen als je naar het buitenland moet gaan om oude kennissen tegen het lijf te lopen?
- De kerstmarkt aan de Dom vond ik persoonlijk het charmantste.
- Sommige mensen hebben zo'n slechte conditie dat ze niet tot boven in de toren van de Dom geraken.
- 5,70 euro voor Chinees à volonté is geen geld.
- Glühwein met rum is verdorie een straf goedje.
- De dreiköningstorte in de bar bij het Schokoladenmuseum kan gerust dienst doen als middagmaal en avondmaal samen.
- Kerstmarkten doen is verdorie vermoeiend.

En als toemaatje enkele foto's:

Music for life

Een fijn initiatief van Stubru en het Rode Kruis om de strijd tegen landmijnen onder de aandacht te brengen. De start van de actie is een beetje aan mij voorbij gegaan en ik ben ook nog niet naar het glazen huis gaan kijken, wegens een beetje ziek (iets te enthousiast de Dom opgeklommen, waardoor mijn kleine hoestje geëvolueerd is naar een iets groter en iets gemener hoestje). Maar morgen ga ik zeker kijken!

PS: Zes dagen alleen maar overleven op vloeibaar voedsel. Goed gek.

Proficiat, You!

Met je verkiezing als Time's Person of the Year.

En proficiat, Time, met deze behoorlijk geniale zet.

Kerstmarkten

Vanavond hebben we ons opgewarmd op de kerstmarkt van Leuven, morgen volgt het échte werk in Keulen. Ik heb er zin in!

Traiteurs zijn een goeie uitvinding

Echt wel. Mijn vader is deze week verjaard en wilde dit vieren met een bescheiden feestje. Omwille van omstandigheden is het quasi onmogelijk voor hem om zelf voor eten te zorgen. Enter de traiteur. Twee grote koude schotels (eentje met vis en eentje met vlees) en een aantal kommen met sausjes en groenten. Superlekker en superhandig.

Weg met de gevelkerstman!

http://www.wegmetdegevelkerstman.be

Update: Nu ook in de Standaard.

A beautiful day

Jaja, ondanks de nog-niet-volledig-verteerde drank en het overduidelijke slaapgebrek ben ik deze ochtend met het goeie been uit bed gestapt. En daar heeft deze schitterende dag zeker iets mee te maken. Een prachtige zonsopgang, de maansikkel die eerst helder en daarna langzaam vervagend in de hemel stond, het rozeviolet van de hemel dat het zwart van het nacht verdrong, de koude ochtend die de belofte van vorst inhield, mijn vriendje die mij met de auto aan het station afzette zodat ik voor een keertje niet op een overvolle bus moest staan puffen, de werken aan het station van Leuven die ik uitgebreid kon bestuderen omdat ik nog tijd zat had om mijn trein te halen (ik ben dol op bouwwerven, ik kan geen werf voorbij lopen zonder even te stoppen), het metrokrantje dat een extra kerstmisspecial bevatte (ok, ik geef toe, ik ben stiekem dol op heel dat melige gedoe rond kerstmis), zelfs mijn koffiekoek van de Panos smaakte me goed.

A beautiful day indeed.

22 tevreden computernerdjes

En één lichtelijk aangeschoten yab. Da's de balans van gisterenavond. Met dank aan het team van de Earth Shake dat weer maar eens voor een voortreffelijke maaltijd en bijhorende omkadering gezorgd heeft. 't Was lekker, 't was plezant en 't is zelfs nog gelukt die ene persoon erbij te wringen die een kwartier (!!) voor de start van het diner belde met de vraag of hij (please, please) ook nog kon afkomen.

Storm in een glas water

Mensen toch, zoveel heisa om een stom tv-programma. Zijn er misschien geen belangrijkere dingen om de kranten mee vol te schrijven dan een verkeerd uitgevallen grap? De miserie in de derdewereldlanden, de dagelijkse stroom doden in Irak, de opwarming van de aarde, eremoorden, de onderdrukking van de vrouw,... Goh, ik zeg maar wat?

Wentelwiek

D'r hangt al de hele ochtend een helicopter boven hartje Brussel te brommen. De voorbode van op handen zijnde onlusten in de hoofdstad van dit verscheurde landje? ;-)

Food day, today

Deze middag werd er in ons bedrijfsrestaurant de kerstmenu geserveerd. Een menu voor bijzonder weinig geld bestaande uit een voorgerechtje, hoofdgerecht en dessert. Een uitgelezen gelegenheid om te socializen met de collega's. Want samen eten en lachen, dat bevordert te sfeer. Heel leuk allemaal, ware het niet dat ik vanavond een uitgebreide diner organiseer voor de oud-medewerkers van mijn studentenvereniging. En dat betekent niet alleen veeeel eten, maar ook veeeel drinken.

'k Zal morgen maar een dagje vasten ter compensatie, zeker?

Voor de mensen die het zich afvragen...

We zijn nog steeds niet verhuisd naar ons al-niet-meer-zo-nieuwe appartement. Zoals het er nu uitziet kunnen we binnenkort de mijlpaal al één jaar NIET in ons appartement vieren. Hoera!

Bont en blauw

Ik zit in mijn onhandige periode, de laatste tijd. En dat is eraan te zien. Mijn benen en armen worden ontsierd door blauwe plekken. Niet sexy. Ik ben verschrikkelijk blauweplekgevoelig. Mijn bloed stolt wat trager dan bij de gemiddelde mens waardoor een klein stootje al genoeg is om een prachtige blauw-paars-groen-gele verkleuring op te leveren. En met al die kasten, stoelen en bureaus die zomaar in mijn weg lopen... Tja.

Swingen

Jaja, vanavond een historisch moment meegemaakt: ik kende de danspasjes van de Club Swing zowaar beter dan de juffrouw! (De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat het hier om een reserverjuffrouw ging, die niet genoeg tijd had om de pasjes in te studeren.) Maar toch!

Ongelooflijk

Gisteren ben ik op bezoek geweest bij vriendin M die twee weken geleden bevallen is van een wolk van een zoon. Als ik niet met eigen ogen de zwangere buik van M (en het resultaat) had mogen aanschouwen, dan zou ik nooit geloofd hebben dat ze ooit zwanger geweest was. Geen spoor meer van een buikje. Alles weer strak en in model. Ze was zo mogelijk nog slanker dan voor de bevalling. Jawadde. Ongelooflijk.

Toeval

Toch raar dat je mensen die je al meer dan een jaar niet meer gezien hebt, opeens drie keer in de tijdspannen van één week tegenkomt. The past comes back to haunt us!

Pinochet is dood

Niet dat ik ook maar één seconde rouwig ben om zijn heengaan. Wat mij wel triest stemt, is dat hij nooit verantwoording heeft moeten afleggen voor de gruweldaden waarvoor hij verantwoordelijk was. Zelfs op zijn sterfbed is hij niet tot inkeer gekomen en weigerde hij excuses te maken.

Een klootzak minder op deze wereld. Helaas geen closure voor de slachtoffers van de wreedheden.

50 is een mooi getal

Bij deze wil ik iedereen bedanken die zo vriendelijk geweest is om op mij te stemmen. Ik ben blij verrast met het resultaat dat deze kleine blog zonder ambities behaald heeft.

Bye bye Jean-Marie

Ik volg even een dag het nieuws niet en dan gebeurt er dit. De N-VA heeft eieren voor haar geld gekozen.

Het kan verkeren, zeggen ze dan.

Gisteren

Was ik dus niet op de prijsuitreiking voor de site/blog/whatever van het jaar.

Neen, ik heb mijn avond zeer aangenaam gevuld met een bezoekje aan een verjaardagsfeestje in de Downtown Jack en een dinner date met L en U. Onze aanwezigheid op het verjaardagsfeestje van B in de DTJ was een beetje illegaal, want ik had al aan de jarige in kwestie laten weten dat mijn vriendje en ik niet konden komen. Maar toen bevriend koppel L en U voorstelden om bij het begin van de avond af te spreken in de DTJ, ging er bij mij zowaar een lichtje branden. Twee vliegen in één klap. Aperitieven in de DTJ én de jarige proficiat kunnen wensen.

Het aperitieven is daarna een klein beetje uit de hand gelopen, want de barman van de DTJ was behoorlijk royaal in het uitschenken van de rode wijn. Na drie glazen gevuld tot aan de rand binnengekapt te hebben, was ons viertal al goed in de wind. (Aja, we hadden nog niks gegeten.) Enfin, jarige B kon er wel mee lachen.

Na bijna twee uur aperitieven zijn we dan iets gaan eten in het Begijntje. Waar ons zatte gezelschap voor entertainment gezorgd heeft voor de obers en de rest van de gasten. L en U brachten het gesprek op één van mijn favoriete bezigheden (het begint met s en eindigt op s) en toen was het hek natuurlijk van de dam. Aan de naburige tafels werd het muisstil terwijl wij vlotjes bedgeheimen zaten uit te wisselen. (Hey, ik ben niet begonnen, he! Ik ben een deftig meisje.)

Na het eten zijn we dan nog even gedag gaan zeggen in de DTJ. Volgens mij hebben L en U (die jarige B voordien nog nooit gezien hadden) een overdonderende indruk achtergelaten. :-)

Natuurlijk lagen we veel te laat in bed. Waardoor ik vanochtend alleen naar de Italiaanse les ben moeten gaan. Mijn vriendje had pijn aan zijn goesting en verkoos zijn bed boven het charmante gezelschap van onze lieve juffrouw J en een bende vrouwen in de menopauze. ;-) Tsss, het watje.

Leedvermaak

In de Club Swing daarstraks ferm op mijn tong moeten bijten om te voorkomen dat ik in lachen zou uitbarsten. Komt er vandaag een al wat oudere kerel (ik schat een stuk in de veertig) voor de eerste keer meedoen. Na zo'n tiental lessen Club Swing in de benen te hebben, kennen we de meeste dansjes al vrij goed, dus geeft de juffrouw daar geen uitleg meer over. Muziek opzetten en hop met de beentjes (en de armen).

Stel jullie nu een kerel voor in zwarte jeans met een deftig hemd en gewone geklede schoenen die tussen een zestal vrouwen in sportoutfit zijn best doet om een beetje mee te dansen. Hilarisch! Hij had echt wel pech, want normaal zijn we met meer dan twintig. Vandaag was iedereen blijkbaar collectief ziek (waarschijnlijk van te veel chocolade eten). Kon hij zich ook niet echt verstoppen achter wat ruggen. En aangezien we dansen in zo'n grote spiegelzaal, was elk foutje en elke misstap maar al te duidelijk zichtbaar. Aan zijn moves te zien had hij ook niet echt veel danservaring. ;-)

Nu, niet dat ikzelf foutloos dans, verre van, maar die vent. Bwahahaha. Leedvermaak. :-) Benieuwd of hij volgende week nog van de partij zal zijn.

Lachen met voornamen

Altijd goed voor een glimlachje. Het overzicht van de populairste voornamen van vorig jaar (2005). Mij interesseren niet zozeer de populairste namen, maar wel de buitenbeentjes. Of wat dacht u van Venus-Hornaëlle, Tuba, Babylonya, Poppie, Jihade en Orly voor een meisje. En als het een jongen is, waarom hem dan niet opzadelen met een welklinkende voornaam als Napoléon-Flavien, Pé, Babi, Christenvie, Ruppel en Splinther. En als u er dan nog niet uitgeraakt, kan u nog kiezen uit Puk, Zonder, Zorg of Bink. Bwahahahaha. :-)

Het volledige overzicht.

Koude billen

Om de één of andere onverklaarbare reden is het op het werk altijd ijskoud in de vrouwentoiletten. En dan bedoel ik dus écht ijskoud. Het gevoel alsof je een industriële frigo binnenstapt, zo koud. Mijn billen schrikken zich elke keer een hoedje als ze in contact komen met de frisse toiletbril. Stiekem vermoed ik dat dit gewoon een manier is om te zorgen dat er niet te veel gekletst wordt in de toiletruimte.

Nu heeft één van mijn pientere vrouwelijke collega's er niet beter op gevonden dan de deur naar de toiletruimte te blokkeren in de stand "open" (waar die wegwerpemmer voor papieren handdoekjes al niet nuttig voor is). Dit om te proberen de ruimte op iets aangenamere temperatuur te brengen. Tot grote hilariteit van de mannen, natuurlijk. Met flauwe grapjes als "'t Is opendeurdag bij de vrouwen." tot gevolg.

Pfft, zij hebben makkelijk praten, hun toilet is wél lekker warm!

Zwarte Sint en Witte Piet

Deze middag werden in hartje Brussel twee verdachte individuen gesignaleerd. Het ging hier over een Sint en een Piet die de stereotype voorstelling van de goedheilig man en zijn sympathieke knechten in vraag stelden.

Nu is het wachten op de eerste vrouwelijke Sint. Lang leve de goedheilige vrouw!

Vlaamse portaalsite in het nieuw

http://www.vlaanderen.be heeft een make-over ondergaan. Weg zijn de rimpels, de wallen en de oubollige kledij. Een hippe jongedame is opgestaan. Groovy.

De Sint is niet kieskeurig

Want hier op het werk heeft iedereen hetzelfde (smakelijke) cadeautje gekregen. En dat terwijl ik toch duidelijk veel braver ben geweest dan de rest! Pruillipje.

What I did yesterday

Dus ja, gisteren ben ik naar de 4de Dag van de Cultuurcommunicatie geweest. Een dag die als ondertitel het ietwat zweverige "c'est arrivé près de chez vous" had. Hoe ik juist op die dag terecht gekomen ben, is mezelf ook een beetje een raadsel, maar hey, een free lunch en een fijne mogelijkheid om wat te netwerken, sla ik nooit af. ;-)

Enkele impressies van de dag:

- Netwerken wordt moeilijker naarmate je meer mensen kent. Die mensen hebben dan de neiging om bij jou te komen staan en zo leer je moeilijker nieuwe mensen kennen. Het magere resultaat van een dagje netwerken: één nieuwe kennis. :-( Maar wel fijn gebabbeld met oude kennissen. :-)

- Engelstaligen zijn gewoonweg geboren om presentaties te geven. Geen enkele Nederlandstalige presentatie gezien die ook maar in de buurt van de vlotheid en welbespraaktheid van de Engelsen kwam.

- De boodschap die de mannen van de Mortierbrigade daar kwamen verkondigen, ontging mij volkomen. Bovendien nog nooit iemand zoveel euh's in één zin horen gebruiken. Nog pijnlijker: hun presentatie was doorspekt met filmpjes, maar omdat die niet over het netwerk konden afgespeeld worden, hebben ze daar niks van kunnen laten zien. Tof hoor, zo'n presentatie waarin gezegd wordt: "En nu zou ik u een tof filmpje willen laten zien, maar 't gaat niet." Wat een flater! Waarom hadden ze die filmpjes niet op voorhand gedownload naar hun harde schijf? Dat is toch het minste wat je kan doen als je een presentatie voor 700 man moet geven. Afgang.

- Verder moet ik bekennen dat ik 's namiddags stiekem een andere sessie ben gaan volgen dan die waarvoor ik ingeschreven was. Het grote mediadebat leek me net iets interessanter dan nog maar eens een uiteenzetting over de digitale stad. Het grote mediadebat was volledig volzet toen ik mij inschreef, maar gelukkig vond ik nog een plekje. Met dank aan de persoon die niet is komen opdagen. Een goeie keuze bleek al snel. Het debat, gemodereerd door Chantal Pattyn, leverde een interessante uitwisseling van gedachten op tussen Peter Vandermeersch, Karl van den Broeck en Yves Desmet.

- De speech van Bert Anciaux was saai, duurde veel te lang en ik vermoed dat Bertje hem op voorhand niet gelezen had, want hij struikelde regelmatig over zijn woorden. De speech was ook te veel in schrijftaal opgesteld. Zinsconstructies met veel bijzinnen bekken nu eenmaal niet zo vlot.

- En het eten? Wel, dat was voortreffelijk. Subliem gewoon. Voor al uw feestjes en recepties, één adres: Vive la nourriture. Tijdens de lunch twee grote borden naar binnen gespeeld. En op de receptie 's avonds mij opnieuw laten verleiden door de verrukkelijke hapjes (en de goeie wijn) en dat terwijl ik uitgenodigd was voor een diner bij bevriend koppel N en U. Al een geluk dat N en U nog niet klaar waren met het bereiden van het eten toen ik bij hen aankwam. Ik was verdorie blij dat ik al die wijn en hapjes nog even kon laten verteren voordat ik aan het driegangenmenu begon. ;-)

Te... veel...

Gegeten. Sta op ontploffen.

Boem.

Kortfilmfestival

Gisteren zijn we dus samen met mijn broertje, zijn vriendin en twee vrolijke vrijgezellen naar het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven geweest. Omdat film kijken met een lege maag nu eenmaal not done is, zijn we daarvoor met de twee koppeltjes iets gaan eten in de Blauwe Maan in de Mechelsestraat. Het eten was verrukkelijk, het gezelschap ook.

DATE:LOVE:SEX was de voorstelling die we gekozen hadden (ok, ik zal het maar meteen opbiechten: de voorstelling die ik gekozen had). Niet alle filmpjes waren spek naar mijn bek, maar ik heb meermaals luidop moeten lachen. (Kan wel zijn dat de wijn bij het diner hier iets mee te maken had.)

Mijn persoonlijk favoriete filmpje was "Consent" van Jason Reitman. Twee lovers die zich opmaken voor het liefdespel maar de grenzen eerst door hun advocaten op papier laten zetten. Hilarisch. Mijn collega's niet-juristen-in-spé waren ook bijzonder gecharmeerd door dit filmpje.

"Incomplete" van Yann Demange krijgt van mij de absurditeitsprijs. Penissen die praten en de wijde wereld intrekken zonder hun baasje. Vagina's die sigaretten roken. En een einde dat zo onaf was, dat we ons afvroegen of het budget op was. (Misschien kostten de special effects voor de pratende vagina te veel.)

"Oedipus" van RONG was een goeie nummer twee, na "Consent". Een filmpje in sappig rijmend british english, waarin een moderne versie van het Oedipus-drama nagespeeld werd. En dat is grappiger dan het klinkt. Gelukkig waren er voor dit filmpje ondertitels voorzien, want anders had ik de verzen beslist niet kunnen volgen.

"Dan Clark's Guide to dating" van Dan Clark & Gary Reich was ook hilarisch. Deze filmpjes vormden de rode draad tussen de andere kortfilms. De twee laatste "ten things not to do" vond ik wel het zwakste van de reeks. Misschien was het concept tegen dan al een beetje afgezaagd.

Na de kortfilms zijn we, hoe kan het ook anders, nog wat cocktails gaan drinken. Eerst in de Rodins, daarna in d'Entreprise. Alwaar ik mijn metgezellen wat verveeld heb met een uitgebreide lofzang op Oorlog en Vrede van Tolstoj. :-) Ach, er was genoeg drank om de pijn te verzachten.

Party!

Ik ben er _eindelijk_ in geslaagd al de foto's van ons tripje naar Polen te bewerken en van commentaar te voorzien. Aangezien het hier om meer dan 1000 foto's ging, kunnen jullie je wel voorstellen dat dat een heel karwei was. Komt daar nog eens bij dat ze in Polen een hoop van die rare letters (Ą ą Ć ć Ę ę Ł ł Ń ń Ó ó Ś ś Ź ź Ż ż) gebruiken en klinkers voor watjes vinden. Mijn vingers kregen er kramp van.

Wat fotootjes om te vieren dat dit werkje achter de rug is:

Woepsie

Daarnet per ongeluk het toilet binnengestormd terwijl mijn vriend zijn neefje (zoon van nonkel K) erop zat. Tja, dat komt ervan als je nergens sleutels op de deuren hebt steken...

Maar toch: woepsie.

Bescherming

Daarstraks in het station een condoom gekregen van het leger. Nu voel ik mij dubbel zo goed beschermd ;-)

PS: Het nummer van het Aids Informatieteam van Defensie: 078 15 23 71

Wereld Aids Dag 2006

Je kon er deze ochtend in het centraal station moeilijk naast kijken. Een grote tank diende als canvas om de aandacht te vestigen op het wereldwijde probleem dat AIDS vormt. In het station werden briefkaarten uitgedeeld om de actie te ondersteunen.

Alhoewel ik de link die in de campagne gemaakt wordt (een tank om een virus te bestrijden? tanks doden ook mensen) een beetje vreemd vind, kan het geen kwaad om de AIDS-problematiek in de schijnwerpers te plaatsen. AIDS is verre van overwonnen. Dagelijks komen er nieuwe besmette personen bij. Alhoewel het virus met medicijncocktails onder controle kan gehouden worden, is genezing nog steeds onmogelijk. Bovendien bestaat er een stigma dat AIDS-patiënten isoleert in onze samenleving. AIDS is ook het gezicht van zwart Afrika, waar in sommige steden één derde van de volwassen bevolking besmet is. Dramatisch.

Dus mensen, vrij alstublieft veilig. In het heetst van de strijd een condoom opdoen, is niet leuk, maar dit kortstondig plezier weegt niet op tegen een leven met een seksueel overdraagbare ziekte, want niet alleen AIDS wordt door seks overgedragen.

'k Ga eens moeten zoeken waar ik dat rode lintje ook alweer gelaten heb.

http://www.worldaidsday.org
http://www.casarosa.be/wereldaidsdag
http://www.sensoa.be/3_5_1.php

N-VA snijdt in eigen vel

CD&V blaast kartel op. En dat was toch wel een beetje te verwachten, beste Bart en beste Geert.

Alhoewel ik nooit gestemd heb op de N-VA, heb ik altijd respect gehad voor dit kleine partijtje dat er ondanks alles in geloofde en er zelfs in geslaagd is een minister in de Vlaamse regering te krijgen. Dit respect is ferm afgenomen nu ze ruziestoker Dedecker in huis hebben gehaald. Ik ben er helemaal niet van overtuigd dat de visie van Dedecker en die van de N-VA naadloos bij elkaar aansluiten. Het binnenhalen van Dedecker ruikt mij te veel naar een snelle manier om stemmen te winnen. En tactisch gezien lijkt de ondergang van het kartel met de CD&V mij de N-VA niet bepaald vooruit te helpen.

Awoert N-VA.