Yet another barbecue

Hehehe, de variaties op "yet another blog" zijn schier eindeloos. ;-)

Zoals jullie ongetwijfeld al vermoeden zijn we gisteren gaan barbecuen bij vrienden. En 't was plezant. Voila, meer heb ik daarover niet te zeggen.

Of toch, een kleine bekentenis. Ik vind de geur van mannen die aan de barbecue gestaan hebben best wel opwindend! ;-)

Tiende planeet ontdekt

Na jaren speculaties is het dan nu toch een feit: Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus en Pluto hebben er een zusje bijgekregen.

Daders van de mislukte aanslagen in Londen gevat

De vier voortvluchtige daders van de aanslagen op 21 juli zijn nu allemaal opgepakt. Eén van de misdadigers (Osman Hussain werd gearresteerd in Rome). Wat eigenlijk geen goed teken is, want dat wil zeggen dat hij ondanks de verscherpte veiligheidsmaatregelen toch door het net is weten te glippen. Het goeie nieuws is dat ze hem hebben kunnen pakken aan de hand van telefoongesprekken met zijn gsm. Niet echt slim, telefoneren met een gsm als je op de vlucht bent.

Yet another baby

Gisteren zijn we (zijnde mijn vriend en ik) een bevriend koppel gaan bezoeken in Opglabbeek (jaja, ik heb vrienden in de verste uithoeken van het land ;-) ). Aangezien Opglabbeek een uur rijden is vanuit Leuven, zijn bezoekjes aan dit koppel vrij schaars. Ik houd natuurlijk wel contact via e-mail, maar zelfs voor een internetaddict als ik gaat er toch niets boven the real thing: gezellig bijpraten onder het genot van een afhaalpizza (de pizza's van de Mamma Mia zijn toch lekkerder) en ondertussen wat spelen met het dochtertje (al negen maanden! de tijd vliegt!).

En jawel, ze hadden een leuk nieuwtje voor ons. Er was een broertje of zusje op komst. Ze hebben er ook niet bepaald gras over laten groeien. ;-) Het aantal zwangerschappen in mijn vriendenkring begint nu echt epidemische vormen aan te nemen. Ik hoop maar dat ik immuun blijf.

Irak, Irak

En in Irak wordt er ondertussen nog steeds gemarteld. Soms heb ik zin om de berichten over Irak gewoon over te slaan. Het lijkt wel alsof er nooit goed nieuws uit Irak komt. Aanslagen, moord, martelingen, misdaden,... En wie is het slachtoffer van dit alles? De onschuldige burgers die toevallig in het verkeerde land geboren zijn.

Te vroeg gejuicht

Blijkbaar is de lancering van de Discovery toch niet helemaal vlekkeloos verlopen. Op de beelden van de lancering is te zien dat er (waarschijnlijk) een stuk isolatieschuim van de brandstoftank is losgekomen. Gelukkig zou dit brokstuk het ruimteveer zelf niet geraakt hebben. Er zou ook schade zijn aan twee hittebestendige tegeltjes aan de onderzijde van het ruimteveer.

De astronauten moeten nu met een robotarm onderzoeken hoe groot de schade effectief is en of ze het kunnen repareren. In het worst case scenario, zal de bemanning van de Discovery moeten overstappen naar het ISS en zal NASA een ander ruimteveer moeten lanceren om hen terug naar de aarde te brengen. De Discovery zal in dat geval voorgoed verloren zijn. Hopelijk komt het niet zover.

Ik duim alvast.

Able and Baker

(klik op het prentje om een grotere versie te zien)

Iedereen die al eens in contact gekomen is met mensen uit de marketing sector weet hoeveel waarheid er in deze comic schuilt. ;-)

Able and Baker is een gagstrip die draait rond de avonturen van een schaap en een aap in de ruimte. De tekenstijl is bedrieglijk eenvoudig, maar perfect geschikt om de grappen, die soms wat hersengymnastiek vergen, te ondersteunen.

Bij deze heb ik mijn wekelijkse missie om de webcomicwereld bij een breder publiek (kuch, drie man, kuch) bekend te maken weer vervuld.

Koop eens een diploma

U dacht dat diploma's tegen een zacht prijsje alleen te verkrijgen waren via louche aanbiedingen op het internet? Think again. Voor een duizendtal euro krijgt u een universitair diploma van de UGent cadeau. Gelukkig heeft de UGent nu een tuchtprocedure opgestart en ziet het ernaar uit dat "professor" Fernand Vandamme na tien jaar misbruiken eindelijk lik op stuk krijgt.

We stegen met een zucht...

De Discovery is na een eerste mislukte poging dan toch vertrokken geraakt. Tweeënhalf jaar na het ongeluk met de Columbia is er opnieuw een space shuttle gelanceerd. Go Discovery!

Eindelijk!

Het ziet ernaar uit dat ze na dertig jaar leegstand de nooit in gebruik genomen vleugel van het Sint-Pietersziekenhuis in Leuven uiteindelijk dan toch zullen afbreken.

Schokkende onthulling

Saruman (die stiekem bijklust als een Sith Lord) is de vader van Willy Wonka!!

Dit nieuws werd u gebracht dankzij onze sponsor Eyetronics.

Gevolgen van terrorisme

Lees dit en dit.

Triestig, triestig, triestig

Meer kan ik hierover echt niet zeggen. :-(

The 21st of july

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar de hoofdstad geweest om deel te nemen aan de festiviteiten ter ere van de 175ste verjaardag van "Madame" België en de 25ste verjaardag van "Mademoiselle" federalisme. We gingen vooral voor het spektakel 's avonds, maar waren al in de late namiddag vertrokken om eerst nog wat tussen de mensenmassa in Brussel te kuieren.

Nu, ik wil het niet zozeer over de mensenmassa hebben, maar wel over het spektakel.

Rond half negen kwamen we aan in de omgeving van het Rogierplein. Jammer genoeg werd vlak voor onze neus de doorgang afgesloten door een levende ketting politie-agenten. Niet leuk, vooral omdat we zagen dat er echt nog zeeën van ruimte was en er ondertussen al zo'n hondertal mensen achter ons stonden te dringen om ook tot het centrum van het spektakel te kunnen doordringen.

Gelukkig stonden we in de buurt van twee stevige jongens (bikers op het eerste gezicht) die ook geen zin hadden zich de toegang tot het plein te laten ontzeggen, de bevelen van de politie-agenten straal negeerden en gewoon de radarhekkens verplaatsen en zo op het plein glipten. Wij (en zo'n twintigtal andere burgerlijk ongehoorzamen) er achteraan, natuurlijk. Zo'n kans krijg je niet vaak. ;-)

Nadat we door dit mini-avontuur een goeie plek veroverd hadden, mocht het spektakel wat ons betreft beginnen. Het begon nogal zwakjes met wat optredens die mij niet echt konden boeien, maar daarna werd het beter. De para's haalden wat kunstjes uit, er vlogen wat straaljagers over, de koning arriveerde ('k heb er zelfs een wazige foto van), er daalde confettie op ons neder en de grote aak zette zich in beweging.

Helaas, net op het moment van de grote finale (de koning die de (symbolische) kaars op de kartonnen verjaardagstaart moest uitblazen) viel de regen met bakken uit de hemel. Het resultaat: prompt vielen het geluid en de grote schermen uit. Tsss, blijkbaar hadden de organisatoren er geen rekening mee gehouden dat het kon regenen. Tja, in België regent het natuurlijk niet vaak en het is niet dat het weerbericht al twee dagen op voorhand voorspeld had dat het die avond ging regenen of zo. Een begrijpelijke vergissing.

Mijn vriend en ik moesten wel even lachen, want tijdens onze wandeling waren ons de rondslingerende kabels alhier en aldaar al opgevallen en we zeiden tegen mekaar dat dat toch niet echt veilig kon zijn. Nuja, de plotselinge stroomuitval kan natuurlijk ook als een teken opgevat worden voor de toekomst van België. ;-)

Geen nood echter, ze kregen het geluid terug aan de praat en er werd nog wat confettie rondgestrooid, maar het tweede deel van het concert moest afgelast worden wegens "technische problemen". Je vraagt je toch af hoe al die festivals erin slagen tijdens regenbuien wél geluid te fabriceren, maar enfin.

Wij vonden het niet zo erg dat die optredens niet meer door gingen, want eigenlijk waren die toch maar aan de flauwe kant. En gelukkig was er heel veel en heel mooi vuurwerk om ons te verwarmen en te verblinden tijdens de regenbui.

Daarna was het nog een hele opgave om terug aan het station Brussel Noord te geraken, want alle wegen naar het station waren afgezet door de politie en niemand wist wanneer die terug open zouden gaan en eigenlijk wist ook niemand goed waarom die afgesloten waren en tja, juffrouw wij volgen ook alleen maar bevelen op.

Nu, uiteindelijk zijn we toch aan het station geraakt en het moet gezegd, de rit naar huis in de overvolle trein was eigenlijk nog wel best gezellig. ;-)

Beach volleybal in Leuven

Eens een post met wat halfnaakte vrouwen. Dit in een poging om mijn lezersaantallen wat op te krikken. ;-)

Adembenemend

Schitterende fotoblog. Absoluut een bezoekje waard.

Impressies van een weekendje Ardennen (15-17 juli)

Weer troubles in Londen

Lees:
http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/4703777.stm
http://www.standaard.be/nieuws/buitenland/index.asp?articleID=DMF21072005_021&snel=1

www.175-25.be overbelast

Mais enfin!! Gisteren was www.175-25.be al traag, vandaag is het gewoon niet meer doenbaar. We spreken hiet niet meer over een paar seconden wachten, maar gewoon hele minuten. Je zou toch denken dat ze voor zulke groots opgezette feestelijkheden een fatsoenlijke site ineen zouden boksen en op voorhand voldoende testen zouden inlasten om na te gaan of de site wel in staat is genoeg bezoekers tegelijkertijd te verwerken.

Prutsers.

Beam me up, Scotty

James Doohan, de acteur die Scotty speelde in de originele Star Trek serie, is gisteren gestorven op de memorabele leeftijd van 85 jaar. En om toch een beetje onsterfelijk te blijven, zullen zijn assen de ruimte in geschoten worden. Als dat geen passende begravenis is... Beam yourself up, Scotty!

Verstuur vandaag gratis je kaarten en brieven

Al de kaarten die vandaag (21 juli) worden verstuurd, moeten niet gefrankeerd worden. Cadeautje van de Post ter gelegenheid van de nationale feestdag.

Ik zal er zelf maar wat reclame voor maken, want buiten een klein berichtje in de Metro heb ik over deze actie bitter weinig gehoord en gezien. Misschien wilde de Post er ook niet ál te veel ruchtbaarheid aan geven. Kwestie van er niet te veel aan in te schieten. ;-)

Exit Espresso

De Standaard Espresso geeft er na een half jaar de brui aan. Mijn voorspelling dat deze krant geen lang leven beschoren zou zijn, is dus uitgekomen. Het was voor mij zonneklaar dat dit experiment van de Standaard nooit zou kunnen optornen tegen het populaire en bovendien gratis verdeelde Metro-krantje. 't Is altijd leuk om gelijk te krijgen. ;-)

175-25

Ben deze middag tijdens de middagpauze even naar de stad geweest. Het gonst hier in Brussel van de bedrijvigheid voor de festiviteiten ter gelegenheid van de nationale feestdag. En omdat niet alleen de 175ste verjaardag van mevrouw België, maar ook de 25ste verjaardag van mejuffrouw Federalisme gevierd wordt, zijn de feestelijkheden net iets groter opgevat dan de vorige jaren.

Alleen jammer dat ik mijn fototoestel thuis vergeten ben, anders had ik jullie een impressie kunnen geven van de recordpoging om de grootste fanfare ter wereld bijeen te krijgen (11.158 muzikanten is het streefdoel).

Weer boven water

Hoi hoi trouwe lezers! (kuch kuch)

Jullie hebben nog een heleboel spectaculaire verhalen van mij te goed over de voorbije weekends. Ik heb de laatste dagen helaas extreem weinig tijd gehad om te bloggen. Iets waarover ik mij trouwens totaal niet schuldig voel. :-)

Maar laat ik eerst beginnen met het relaas van ons avondje uit gisteren. Mijn vriend en ik hadden afgesproken met een bevriend koppel om wat bij te praten onder het genot van spijs en drank. We zijn een nieuw Afrikaans restaurant gaan uitproberen: Isimbi op het Alfons Smetsplein. Het restaurant is zo nieuw dat het zelfs nog niet vermeld wordt op de site van de stad Leuven.

Isimbi is een aanrader voor wie houdt van spicy food en genoeg tijd heeft om zich niet te storen aan het Afrikaanse ritme waarop de bediening en het bereiden van de gerechten verloopt. Wij waren niet gehaast, dus ons stoorde het lange wachten niet zo erg, maar voor een snelle hap moet je niet bij Isimbi zijn. Ikzelf heb de antilope uitgeprobeerd en die was verrukkelijk: zacht vlees met een heerlijke saus en ietwat pikante groenten. Er stonden nog meer interessante gerechten op de kaart, dus we zullen nog eens terug moeten gaan. En voor de meisjes onder ons: het dessert met de veelbelovende naam "Meisjesdroom" is zeker een aanrader. ;-)

En omdat we nu toch bezig waren met nieuwe ontdekkingen zijn we iets gaan drinken in een pas geopend café in de Muntstraat: Café Barcode. Zo nieuw dat hun site nog niet eens online is. ;-) Het interieur is helemaal ingericht in de stijl van de naam: een leuke combinatie van moderne lichteffecten en staal met oude houten plafonds en bakstenen muren. Jammer dat de stoelen die met haken aan het plafond hingen ingenomen waren, want die zagen er behoorlijk knus uit. Ik ben trouwens altijd al een fan van schommelen geweest. Café Barcode is wat mij betreft echt de moeite van een bezoekje waard. Bovendien serveren ze mijn favoriete cocktails: mojito, margarita en caipirinha. Wat wil een mens nog meer?

Nu heb ik al veel gezegd over de gelegenheden die wij bezocht hebben, maar weinig over de avond zelf. Wel, een belangrijk deel van de gesprekken ging natuurlijk over de aanstaande trouw van onze vrienden. Ze hebben mij zelfs gevraagd om een stukje tekst in de mis te lezen! Ik voelde mij echt vereerd! (Call me crazy, maar lezen in de mis is, sinds de tijd dat ik nog een klein meisje was, altijd al één van mijn hobby's geweest. Zelfs nadat ik besefte dat het geloof niks voor mij was.)

Verder ging het over de gewone dingen des levens, zoals daar zijn: kindjes kopen, het werk, bouwen, huizen kopen en andere saaie dingen waar volwassenen over praten. Ja, we worden een dagje ouder en (helaas) kunnen we de grote mensen dingen niet langer meer ontwijken. Pas op, het was een aangenaam gesprek, maar ik mis de uitgelaten zotheid van onze studententijd, toen het leven nog avontuurlijk was en vol verrassingen zat. Nu zitten we vast in de routine van ons dagelijks bestaan en ik geraak daar maar niet aan gewend.

PS: En nu maar hopen dat de Isimbi en Café Barcode mijn blog lezen en mij als dank voor de goeie reclame wat willen sponsoren. ;-)

Good vibrations

Misschien wordt het tijd dat ik mij ook eens een iPod aanschaf. ;-)

Totaal vergeten

Ik heb ergens een paar maanden geleden (djezus, blog ik al zo lang?) aangekondigd dat ik elke week een webcomic in het zonnetje zou zetten. Ik heb dat drie weken volgehouden en daarna ben ik die belofte rats vergeten.

Bij deze wil ik de draad opnieuw oppikken waar ik hem heb laten liggen. Ik weet niet of ik er elke week aan zal denken, maar ik zal toch mijn best doen.

Dus: webcomic van de week: Indershadows! Opgelet mensen, dit is géén lichtvoetige comic. Kathleen Jacques, de auteur, schuwt de zware thema's niet: psychische stoornissen, zelfverminking, ongewenste zwangerschappen, sadistische praktijken, you name it,... Maar het is niet al kommer en kwel, er is genoeg liefde in deze comic aanwezig om een tegengewicht te bieden.

Het loont ook de moeite om eens door de archieven van Coolville (de voorloper van deze comic) te lopen, gewoon al om de enorme progressie in de tekenstijl van de artieste te aanschouwen. Het is niet nodig Coolville te lezen om Intershadows te kunnen volgen, maar het geeft soms wel interessante achtergrondinformatie over de hoofdrolspelers.

Veel lees- en kijkgenot!

Mais enfin

Klassieke platenlabels hebben het niet voor de downloadactie van de BBC. Oneerlijke concurrentie, volgens hen. Dan wordt er al eens moeite gedaan om klassieke muziek dichter bij de mensen te brengen. Lang leve de BBC!

Wij zijn niet bang

Of zoals ze in Londen zeggen: We're not afraid.

Met dank aan de Standaard.

The internet is shit

Het kan nooit kwaad de dingen een beetje te relativeren. ;-)

Digitale televisie revisited

Voor de mensen die er maar geen genoeg van krijgen, er staat een interessante tekst over digitale televisie op lvb.net. Of hoe digitaal soms met een serieuze korrel zout genomen met worden.

Busy busy busy

Kort verslagje van mijn dag gisteren.

's Ochtends rap rap gaan winkelen, want anders zouden we dit weekend moeten overleven op oud brood en dat staat niet onder smakelijk in mijn woordenboek. Daarna snel snel iets gegeten, een vriendin gaan uithalen en plankgas naar een huwelijksmis in het Antwerpse. Natuurlijk was ik totaal vergeten een cadeautje mee te nemen (je kan toch moeilijk met lege handen op een trouwreceptie aankomen), dus zijn we onderweg nog wat pralines gaan uithalen. Niet origineel, wel lekker. En ik zal later nog wel een storting doen op de wij-sparen-voor-een-huisje-rekening van de pasgehuwden.

We waren nog net op tijd om het koppel de kerk te zien instappen. Just in time, het wordt een gewoonte. De trouwmis was prachtig. De bruid straalde, de kerk zat stampvol en een talentvolle zangeres zorgde voor de muzikale invulling. Eén van de mooiste missen die ik tot op heden heb bijgewoond. Bij het buitenkomen uit de kerk kregen de talrijk opgekomen toeschouwers een witte ballon in de handen gedrukt. Tellen tot drie en de ballonnen kozen het luchtruim. Wie weet wat zij op hun reis zullen tegenkomen?

Na de mis zijn we dadelijk doorgereden naar de receptie, waar we om half vier verwacht werden. We waren een half uurtje te vroeg (ja, als er te eten valt, dan zijn we er altijd als de kippen bij), dus hadden we nog wat tijd om het domein te verkennen.

Mooi weer, lekkere hapjes, veel bekende gezichten, toffe gesprekken en poffertjes met ijs en verse aardbeien! Een samenvatting van een geslaagde huwelijksreceptie. ;-)

Na de receptie in zeven haasten vertrokken naar een barbecue waarop we verwacht werden om 18.30u en help! het was ondertussen al 18.00u geworden. Onze vriendin onderweg ergens uit de wagen gegooid om tijd te sparen (nah, just kidding, we hebben haar mooi thuis afgeleverd). Gelukkig bleken wij niet de enige laatkomers. We waren dus nog ruimschoots op tijd om het aperitief mee te pikken.

Na gesmikkeld ende gesmuld te hebben van zeer goed bereid barbecuevlees (het moet niet altijd zwartgeblakerd zijn), moesten we vroeger afscheid nemen dan ons lief was, want in een overmoedige bui had ik een andere vriend beloofd naar zijn feestje te komen dat op diezelfde avond plaats had. Natuurlijk hadden we niet meer zo heel veel zin in dat feestje, maar belofte maakt schuld...

Auto in gesprongen, naar huis gereden (aja, want we moesten nog een cadeautje gaan halen), auto achtergelaten en te voet naar het feestje gegaan. Ik denk dat ik nog nooit zo kort op een feestje gebleven ben. D'r was niet veel bekend volk en het volk dat er was, zag er nogal saai uit. Maar dat kan ook aan ons gelegen hebben, want onze pijp was ver uit. Anyway, na een dik half uur hadden we er genoeg van en zijn we naar ons bed gestrompeld. Om er vandaag weer vroeg uit te moeten, want straks gaan we een dagje relaxen bij Yolande Bueckers.

Ik kan het wel gebruiken. ;-)

Genieten

Aaaah, net terug van een deugddoende massage door een professionele kinesiste van Aquaheaven. Niet dat ik niet tevreden ben over de massagekunsten van mijn vriendje, maar je merkt toch wel het verschil. ;-) Een half uur is trouwens veel te kort. Het was zalig!!

Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik mij in België heb laten masseren. Op Thailandreis hebben we ons wel een keertje overgegeven aan de bekwame handen van Thaise masseuses, maar eigenlijk vond ik de massage van daarnet leuker. Mijn rug is nu helemaal ontspannen, terwijl die Thaise dames niet altijd even zachtaardig te werk gingen. Amai, dat deed soms serieus pijn.

Op de terugweg van de massage heb ik van een vriendelijke juffrouw, die een beetje zielig stond te verpieteren in de regen, een Cola light sango gekregen. Ik drink eigenlijk nooit Cola, omdat ik dat niet lekker vind en het nog ongezond is ook. Maar mijn eerste reactie op de sango-versie was redelijk positief. Totdat ik het vieze kunstmatige nasmaakje in mijn mond kreeg. Bahbahbah. Ik heb de overschot van het miniblikje maar snel ergens in een vuilbak gedumpt. Ik voel die slok momenteel nog rondzwemmen in mijn maag. Yukkie.

Normaal gingen we deze avond naar beleuvenissen, maar met dit rotweer is onze goesting nogal sterk afgenomen. Denk dat we gezellig een filmpje gaan zien. Spijtig, want ik had Laïs anders wel graag aan het werk gezien. Nuja, ze zullen nog wel eens terugkomen.

Waar blijft de zomer?!?

Toch nog Laïs

Het moest zo zijn. Ik had nog maar net naar iedereen rondgebeld om onze afspraak voor Beleuvenissen af te bellen en in plaats daarvan samen naar de film te gaan toen de hemel open trok en zowaar de zon begon te schijnen. Nuja, voor hetzelfde geld valt een half uur later de regen opnieuw met bakken uit de hemel, dus toch maar besloten het daarbij te laten.

Mijn vriend had grote honger, dus zijn we iets gaan eten in het smakelijkste straatje van Leuven. Aangezien de regen wegbleef en we toch vlakbij de Oude Markt waren, hebben we nog het geluk gehad een paar nummers van Laïs mee te pikken. De dames waren zeer goed bij stem. Ik heb weinig tot geen valse klanken opgemerkt. De geluidskwaliteit was erg goed, de teksten zeer verstaanbaar en de dames zagen er sexy uit in hun zomerjurkjes. Alleen vond ik dat de dansjes soms nogal geforceerd overkwamen, maar dat is een detail.

Toen we eens op de Oude Markt aankomen waren, wilden we liever daar blijven om van de sfeer en de ambiance te genieten, maar dat was onmogelijk omdat we om kwart na tien afgesproken hadden aan de kinepolis en het is nogal onbeleefd om je vrienden zomaar in de steek te laten, nietwaar? En ach, een paar nummers Laïs is nog altijd beter dan helemaal geen Laïs.

Onderweg naar de kinepolis kwamen we natuurlijk een hoop bekenden tegen en ja dan moet een mens wat sociaal doen, he? Maar gelukkig waren we nog op tijd op onze afspraak (ik heb een hekel aan telaatkomers en probeer dan ook zelf altijd stipt op tijd te zijn). Na een korte discussie (de strijd ging tussen Batman en War of the Worlds) hebben we de knoop doorgehakt en zijn we War of the Worlds gaan zien.

Veel gekletter, veel dooie mensen, veel special effects, veel heen en weer geloop en veel Tom Cruise. Da's in een notedop War of the Worlds. Pas op, het blijft een Spielberg film en dus wel de moeite van het bekijken waard. Ik vond sommige scènes echt angstaanjagend. Ik kon me de vrees en de wanhoop van de mensen, op de vlucht voor buitenaardse wezens die op technologisch vlak duidelijk superieur zijn, levendig voorstellen. Alleen dat einde, dat was er teveel aan. Voor mij hadden er een paar hoofdpersonen meer mogen sneuvelen. ;-)

En nu moet ik dringend in bed kruipen, want morgen hebben we een superdrukke dag voor de boeg.

Aanslagen in het internettijdperk

De Standaard heeft er een interessant artikel over. Dit bewijst nog maar eens de kracht van het medium internet.

Verder heb ik deze namiddag op het werk niet veel gedaan gekregen. Ik was te veel bezig met de toestanden in Londen. Iedereen trouwens. We hebben naar de uitzendingen van het journaal gekeken en dan besef je eens te meer dat een mens nergens meer veilig is. The world is a scary place. We better get used to it.

PS: Ik heb mijn handtas mét inhoud terug. Het enige wat ontbreekt is het cash geld dat erin stak.

Roze handtas

Allez vooruit, net goed nieuws gekregen. (Dat mag ook wel eens.) Ze hebben mijn gepikte handtas in Zaventem teruggevonden. Jawel, u leest het goed. In Zaventem. Blijkbaar is op het eerste zicht alleen het geld eruit. De gsm zou er ook nog in zitten. Meer weet ik niet, want ik moet de handtas zelf nog gaan ophalen. Mijn vriend komt me seffens in Leuven aan het station ophalen en dan rijden we door naar Zaventem.

Troubles in Londen

Dit klinkt niet goed.

Update (13.25u): De berichten die binnenlopen laten het ergste vermoeden. Voorlopig zijn er twee doden gemeld, maar ik heb zo'n flauw vermoeden dat het er wel eens veel meer kunnen worden. Alles wijst in de richting van aanslagen. :-( Ik ben er serieus niet goed van.

Je bent wat je eet

En soms fotografeer je wat je eet.

Software patenten terug naar af

Gisteren heeft het Europees Parlement het voorstel van richtlijn voor softwarepatenten met een duidelijke meerderheid verworpen. Een overwinning van de kleine actiecomités op de lobbyisten van de grote bedrijven en een goed teken voor het democratisch gehalte van Europa.

Drie maal is scheepsrecht

Grmbl. Mijn pseudo-vakantie is alvast slecht begonnen. Gisterenavond hadden mijn vriend en ik afgesproken met een kameraad om iets te gaan eten in het Leuvense. Op zijn kosten, want wij hadden tijdens zijn afwezigheid een beetje op zijn appartement gepast (computers rebooten en post ophalen, voornamelijk).

Hij was een beetje aan de late kant, dus we hadden ons gezellig op een terrasje aan de Professor gezet en alvast een cocktail als aperitief gedronken. Toen onze vriend (laten we hem voor het gemak E noemen) aankwam, heeft hij nog een sapje gedronken en zijn we beginnen discussiëren over welk restaurant wij met onze klandizie zouden verblijden. E is een moeilijke eter, dus een geschikt restaurant vinden, is niet altijd even voor de hand liggend. Onze toch wel gewaagde keuze (E had dit restaurant nog nooit betreden) viel op de Kapsiki in de Parijsstraat.

Anyway. Het was een heerlijke maaltijd en met een lekker glas wijn erbij kwamen de gesprekken vlot op gang. De discussie dreigde even uit de hand te lopen toen E en ik over politiek begonnen, maar mijn vriend herinnerde ons eraan dat een vorig gesprek over ditzelfde onderwerp ook danig uit de hand gelopen was. ;-) Dus kozen we een ander onderwerp. Nog een dessertje om de maaltijd in stijl af te sluiten: een overheerlijke gekaramelliseerde ananas met citroensorbet voor mij, een crème brulée voor E en een caipirinha voor mijn vriend.

Tot dan toe niks aan de hand. Bij het vertrekken merkte ik echter dat mijn handtas nergens meer te bekennen was. Mijn mooie, splinternieuwe, knalroze handtas. :-( En ik wist het direct: laten staan op het terras van de Professor. Mijn vriend en E zeiden dat ze zich niet konden herinneren dat ik een handtas bij had. Maar ik kon mij nog goed voor de geest halen dat ik mijn handtas in de stoel naast mij gezet had.

Enfin, dadelijk naar dat terras teruggekeerd, maar ondertussen waren er natuurlijk al enkele uren over gegaan. Geen spoor meer van mijn handtas (en geloof mij, dat knalroze valt op). Binnen gaan informeren of een eerlijke klant misschien mijn handtas had gevonden. Niks.

Ok, ik was niet honderd procent zeker dat ik mijn handtas wel degelijk bij mij had (laten we het steken op de vermoeidheid van de voorbije dagen), dus voor de zekerheid toch maar eens op ons appartementje gaan kijken. Niks natuurlijk. :-( En daarna herinnerde ik mij weer dat ik nog naar kleingeld had gezocht om een ventje dat popcorn verkocht een euro te geven. Dus jawel, ik had mijn handtas wel degelijk op het terras laten staan. Stupid me.

Dus hup, voor de derde keer in 2005 (en we zijn nog niet eens in de helft) naar het politiekantoor. Aangifte doen. Papiertje krijgen en ondertussen mezelf vervloeken voor mijn slordigheid en onachtzaamheid. En ook een beetje de mensheid die zomaar andermans zaken wegneemt, terwijl iedereen weet dat het verlies van een portefeuille zo'n ellende is. Gelukkig zaten er geen sleutels in mijn handtas. Enkel mijn portefeuille en een gsm. De gsm was al oud en gebruikte ik toch niet zoveel, dus daar kan ik zonder. De portefeuille daarentegen. :-(

Nu, ik hoop dat ik even veel geluk heb als de vorige twee keren en dat mijn portefeuille weer opduikt (ontdaan van bankkaarten en geld natuurlijk). Maar ik vrees er een beetje voor. De eerste twee maal werd ik bestolen door professionele dieven. Nu heeft waarschijnlijk iemand gewoon die handtas meegenomen die open en bloot lag te blinken op een stoel. Haal het geld en de gsm eruit en smijt de handtas in een afvalcontainer. :-(

Allez, ik zit dus nu weer zonder papieren. Fun fun fun.

Grappig

Ik weet dat ik soms kritiek heb op het overdreven aantal fait divers berichtjes in de Vlaamse pers, maar dit vond ik nu toch wel een grappig verhaal. Over broederliefde gesproken. ;-)

Exit examens!

Hoera! De examens zitten erop! Ik denk dat het laatste examen nogal meeviel, alhoewel je dat met meerkeuze nooit zeker weet. En jawel, met de laatste examens is ook het schitterende zomerweer vertrokken. :-( Juli laat zich alvast niet van haar beste kant zien. En ik had nog wel zo'n grootse plannen voor de komende weekends!

Momenteel zit ik alweer op mijn werk. Beetje hoofdpijn van te weinig slaap, maar voor de rest voel ik mij wel ok. Deze middag in het station van Leuven, mij een weg moeten banen tussen een bende jongelingen die van Werchter kwamen. Zij vermoeid van een heel weekend feesten, ik vermoeid van een heel weekend studeren. Tot zover de gelijkenis, want ik stink iets minder hard en zie er een stuk properder uit. ;-)

Nu de examens gedaan zijn, breken er ook betere tijden aan voor dit blogje. Minder saaie berichtjes, meer leuke verslagjes van al die activiteiten die ik de komende weken op het menu heb staan. Alhoewel de week met een iets mindere noot begint: vanavond gaan we een vriend opzoeken die met longembolie in het ziekenhuis ligt. We zullen hem straks eens een hart onder de riem gaan steken.

Live 8

Gisteren ben ik een beetje deel geworden van het hele Live 8-circus. Toegegeven, eigenlijk moest ik blokken, maar de unieke Pink Floyd reünie (de eerste keer dat David Gilmour, Nick Mason, Richard Wright en Roger Waters samen op een podium geklommen zijn sinds 1981) wilde ik toch niet missen. En dankzij de live-stream van AOL heb ik dit historische moment vanachter mijn pc kunnen meevolgen. Klein minpuntje toch: de stream werkte (ik zou bijna zeggen: natuurlijk) alleen maar onder IE. Alternatieve browser-gebruikers bleven dus op hun honger zitten. Maar ik moet wel zeggen dat de kwaliteit van het beeld en het geluid voortreffelijk waren. (En Pink Floyd zelf ook, trouwens.)

En nu maar hopen dat al die concerten over de hele wereld effectief een steentje bijgedragen hebben aan een betere wereld. Eerlijk gezegd, sta ik er een beetje sceptisch tegenover. Maar het kan nooit kwaad om de publieke opinie nog eens te herinneren aan de ellende en miserie in Afrika. Hopelijk hebben de grote meneren van de G8 ook gekeken....

Wie wint straks Wimbledon?

Venus Williams of Lindsay Davenport? Ik zet mijn (denkbeeldig) geld alvast op Venus, die eindelijk weer de juiste vorm te pakken heeft. Maar wie er ook wint, het zal zeker een groot kampioene zijn.

Ik hou alvast het live scorebord in de gaten.

Update (18.44u): En jawel, Venus heeft gewonnen. Aan de uitslag te zien, was het een reuzend spannende match. Dit zijn de setstanden: 4-6, 7-6 (7-4), 9-7.