Vermoeiend

Pfft, vermoeiend zo'n halve dag winkelen. Deze ochtend speciaal vroeg opgestaan om de massa volk die op zaterdag de Ikea frequenteert, voor te zijn. Onze missie: het vervolmaken van onze logeerkamer die tot nu toe eerder rommelkamerallures had. We hadden op voorhand ons lijstje klaar met aan te kopen items waardoor we ons in sneltreinvaart naar de juiste afdeling konden begeven.

Het kiezen en kopen ging vlotjes, buiten een klein probleempje aan de kassa waar de bancontactautomaat maar bleef volhouden dat mijn limiet ontoereikend was, terwijl dit toch echtentechtig niet zo was ('k heb het achteraf nog eens nagekeken). Al een geluk dat ik een kapitaalkrachtig vriendje heb. ;-) Nadat we de kassa voorbij waren, hebben we nog redelijk lang moeten wachten op ons stapelbed. En vervolgens was het aanschuiven voor zo'n Ikea-bestelwagentje. (Onze eigen wagen is echt te klein om die grote bouwpakketten te vervoeren.)

Een paar keer heen en weer rijden tussen Leuven en Zavemtem later, waren we een stapelbed rijker. Vanaf nu kan ons bezoek zijn of haar roes bij ons uitslapen. ;-) Geen BOB meer nodig. Al denk ik dat vier personen toch echt wel het maximale aantal personen is dat ons stapelbed kan verdragen.

Surreëel Ikea-moment: een dame die in de winkel zelf haar bed begon in mekaar te steken om het vervolgens weer helemaal uit mekaar te halen en ermee te vertrekken. Mijn vriend en ik hebben tijdens het wachten-op-ons-stapelbed een tijd zitten speculeren over het nut van deze bizarre actie, maar konden geen sluitende verklaring vinden.

Na de meubelaankoop, zetten we onze tocht verder naar de Delhaize om de nodige ingrediënten in huis te halen voor het etentje maandag. We krijgen maandag namelijk hoog bezoek: nonkel K en zijn zonen komen ons appartementje aan hun keurende blikken onderwerpen. Aangezien nonkel K denkt dat onze kookkunsten zich beperken tot het prikken van drie gaatjes in een plastic verpakking en vervolgens deze verpakking in de microgolfoven steken, voelen we ons moreel verplicht om ons beste culinaire beentje voor te zetten. Ik ga hier nog niet verklappen wat er op het menu staat, maar jullie mogen wel weten dat we voor het hoofdgerecht inspiratie gezocht hebben op kokeneten.be. En als nonkel K te veel wijn heeft binnen gekapt, kan hij meteen ons splinternieuwe stapelbed uittesten. ;-)

Nu snel douchen en dan de auto in voor een tochtje naar het verre Limburg.

Binnenkort ULeuven?

Afwachten wat het Vaticaan beslist. Laat ons zeggen dat ik zeker niet rouwig zal zijn als de unief van Leuven voortaan K-loos door het leven zal gaan.

Attack of the killer plant!

En heb ik nu een verdorven geest als ik spontaan associaties begin te maken met Japanse Hentai, zeer treffend verbeeld in dit geweldig stripje. We zullen 's nachts de deur van de slaapkamer goed op slot moeten doen. ;-)

Girl power!

They're back!

De exodus is begonnen

Jaja, deze ochtend waren ze massaal aanwezig in het station van Leuven: de bepakte en bezakte Werchtergangers. Voorzien van tent, slaapzak, het nodige voedsel en de onontbeerlijke drank om het verblijf op de camping zo aangenaam mogelijk te maken. In rijen stonden ze aan te schuiven om de bussen naar Werchter te nemen.

Ik word altijd een beetje vrolijk en triestig tegelijkertijd van zoveel jonge mensen samen. Ik hou van het enthousiasme, de vrijheid en blijheid die ze uitstralen. Het geloof in de toekomst. En het maakt mij een beetje triest dat die tijden voor mij voorbij zijn. Niet dat ik zo nodig met een tentje een weekend in de modder wil gaan kamperen, maar dat jeugdige enthousiasme, ergens onderweg ben ik het kwijtgespeeld. Jammer.

Hoera!

De laatste vergadering van vandaag is afgelast! Joy! Anders had ik vandaag niets anders gedaan dan vergaderen. Zelfs onder de middag wordt er tegenwoordig vergaderd (écht, die vergaderingen met broodjes, verbieden moesten ze dat, daar gaat de middagpauze waar je recht op hebt).

Facebook en privacy

Hmmm. Lees er alles over in dit artikel.

Werkstress

Ik ben welgeteld een halve dag terug aan het werk en ik heb al moeten zwemmen om niet te verdrinken. Een mens kan maar zoveel dingen tegelijkertijd doen. Nuja, één mail per keer. We knabbelen rustig verder aan de achterstand. Gelukkig ben ik een goeie zwemmer. ;-)

Wijntip

Vanavond een flesje rode wijn opengedaan. Een cadeautje gekregen op één van onze drie housewarming parties. En, echt, de gulle gevers hebben een lekker flesje uitgekozen: Les Truffiers.

Uitgezonderd de Lijn

Free hugs in Leuven

Via. (Ch-ch-check it out.)

Ingeschreven

Vandaag hebben mijn vriend en ik ons ingeschreven voor een volgend jaartje aan het CLT. We gaan samen Japans volgen (ik zei toch dat het iets exotisch ging worden). En omdat je altijd moet gaan voor de uitdaging, heb ikzelf er nog een extra taal bovenop gedaan: Russisch.

Ik weet dat het niet zo'n goed idee is om twee nieuwe talen tegelijkertijd te leren, maar ik wil het toch proberen. Japans en Russisch liggen ver genoeg uit elkaar zodat er geen babylonische verwarring kan ontstaan. Dit betekent wel dat ik twee nieuwe schriften onder de knie moet krijgen, maar goed, we zien wel wat dat geeft. Als het echt niet lukt, kan ik nog altijd het Russisch laten vallen. 't Is makkelijker de motivatie op te brengen om op een zaterdagochtend naar de les te gaan als je met twee bent...

Koperen centjes

Hoog tijd om naar Finland te verhuizen. 38 van die ondingen heb ik in mijn portefeuille zitten. Die van 5 cent geraak je nog kwijt in automaten, maar die van 1 en 2 cent zijn werkelijk een ramp. Meestal ben ik ook te lui om bij het afrekenen in mijn portefeuille te graaien om het juiste bedrag samen te stellen. Zo'n geknoei met die op elkaar lijkende koperen prulledingetjes. Zeker als er achter je nog een hele rij staat te wachten. Helaas hebben winkels niet altijd proton dus kan ik kleine bedragen niet consequent elektronisch afrekenen.

Bij deze pleit ik voor de afschaffing van de muntjes van 1 en 2 cent én voor een afronding van de prijzen naar beneden, natuurlijk. ;-)

Sirenes in Leuven

Helicopters boven het centrum. De krakers zijn aan het betogen en we zullen het geweten hebben. De diep begraven anarchist in mij zou graag mee gaan relschoppen. Helaas ben ik alleen maar een rebel in gedachten en blijf ik braaf zuchtend achter mijn boeken zitten.

In de brievenbus

Thanks, Monica! Very nice books. Loved the colours.

Voor de liefhebbers van Griekse mythologie in een hedendaags sausje. Rep jullie naar www.eatyourlipstick.com .

Fish attack!

Bukken...

Het gedichte gat

En de zucht van opluchting was twee blokken verder hoorbaar.

Avondmaal

Met dank aan het vriendje.

Groeischeut

Ons veel-geluk-in-jullie-nieuwe-appartementje-plant heeft een flinke groeischeut gekregen. De vraag is: waar moet dat heen?

Talent

Ik wou dat ik het had. Een talent. Eéntje maar. Iets wat mij zou onderscheiden van de massa, de middelmaat. Iets wat mij speciaal zou maken. Helaas, hoe ouder ik word hoe duidelijker ik begin te zien dat ik geen bijzonder talent heb. Dat ik niet speciaal, niet bijzonder ben. En dat is een bittere pil om te slikken. Dus blijf ik verder zoeken, naar dat éne talent. Tegen beter weten in.

Trouwfeest

Dit weekend trokken mijn vriend en ik richting Oost-Vlaanderen voor het trouwfeest van zijn jongere nichtje. De trouwmis was mooi (met dank aan het zusje van de bruid die voor de klassieke zang zorgde, een talent om te koesteren), het feest plezant, het eten om duimen en vingers bij af te likken (we hadden niet minder verwacht, want de bruidegom is chefkok), de gesprekken aangenaam, de dj iets te kwistig met de slows naar mijn goesting en het hotel waarin we overnachtten, te duur voor wat het was. Speciale vermelding voor God, die met enkele welgemikte paukenslagen de misviering wat extra luister gaf en die na de mis de hemelsluizen wagenwijd open zette.

Kanttekening bij de dag: Moest ik een ad fundum gedronken hebben elke keer dat iemand ons gevraagd heeft: "En wanneer is het jullie beurt?", dan hadden ze mij voor de soep op tafel stond al naar het ziekenhuis kunnen afvoeren om mijn maag leeg te pompen. Mensen, knoop het voor eens en voor altijd in jullie oren. Hier wordt niet getrouwd. Nu niet, volgend jaar niet, nooit. Ik val niet graag in herhaling.

Seksspeeltjes

Jaja, niet alle seksspeeltjes zijn even onschuldig. Die jongen zal zich ongetwijfeld de rest van zijn leven doodschamen. Misschien kan hij emigreren naar een ander land of zo. ;-)

Yab samengevat in zes woorden

Bloggeuse flamande anonyme aux intérêts variés.

Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. ;-) Meer info bij blogologie, bvlg, eMich en Claudia. Eén ding is zeker, 't is alleszins een goeie manier om hun site in de aandacht te krijgen.

Freed from desire

Verdorie, dat nummer is al meer dan tien jaar oud ondertussen. Kent er iemand een manier om de tijd langzamer te doen gaan? Ik heb het gevoel dat ik op een roetsjbaan zit waar ik niet meer af kan. Steeds sneller en sneller en sneller gaat het. Zoef, alweer een dag voorbij.

Nachtkastjes

Gisterenavond lagen we nog wat na te genieten van het "spelen" in bed toen mijn vriend de gevleugelde woorden sprak: "Toch handig, he, zo nachtkastjes hebben." Ik kon niet anders dan hem gelijk geven: nachtkastjes zijn handig om een wekkerradio op te zetten, om 's nachts je oorbellen op te leggen, om je boek in weg te bergen, om je kousen in te steken, om je gsm op te leggen, om stoute dingen in te verstoppen,... En toen overliepen we in een nostalgische bui al de nachtkastachtige objecten die we al gebruikt hebben sinds we samen zijn. In chronologische volgorde:
- vier op elkaar gestapelde pc's,
- een stapel schoenendozen,
- een metalen rek,
- de nachtkastjes van nonkel K,
- helemaal niks.

Jaja, nachtkastjes zijn toch handig.

Marathonvergadering

Vandaag heb ik van half negen tot half drie in vergadering gezeten, met ongeveer een kwartiertje pauze om de geleverde broodjes op te eten. Het onbetwiste record voor deze week. Al een geluk dat het interessante materie was en er zelfs enkele knopen doorgehakt werden. Ik heb dus geen excuus moeten verzinnen om de vergadering te ontvluchten.

'k Heb na al dat vergaderen zin om een beetje op zijn vrijdagnamiddags uit te bollen en dat terwijl ik nog een voorzet moet geven voor een belangrijk document waar ik volgende week absoluut niet aan kan werken wegens andere katjes te geselen (lees: examens). Het vlees is zwak. Was het al maar weekend (jui! trouwfeest!).

Spectaculair!

Crash, boom, bang. Jawadde, d'r hangt een fijn onweertje boven Brussel. En ik wilde vandaag eens op tijd naar huis vertrekken. 'k Ga toch maar even wachten tot het overwaait. Geen zin om als een verzopen kieken op te trein te zitten druppen.

En toen kwam de regen

Met bakken uit de lucht gevallen. De lucht zag er al sinds deze voormiddag onheilspellend uit: dichte, duistere wolken die een waterige belofte inhielden. Die belofte hebben ze nu waargemaakt. Hopelijk zijn de wolken tegen zaterdag leeggeregend, want dan trouwt het nichtje van mijn vriend en het zou jammer zijn als haar trouw (letterlijk) in het water valt.

Tijdverlies

Vandaag zat ik in een vergadering van bijna drie uur waar zoveel wollige praat verkocht werd dat ik me serieus moest inhouden om niet heel luid "Cut the crap" te roepen. Maar goed, ik heb mijn ergernissen ingeslikt en geprobeerd ondertussen niet te hard te denken aan al de nuttige dingen die ik in die verloren tijd had kunnen doen.

De volgende keer verzin ik een excuus om er vanonder te muizen. Dit nooit meer.

In mijn hoofd

Al de ganse dag.



Ik word er gek van.

De dag na de verkiezingen

Mensen, mensen, 't is niet omdat CD&V/N-VA gewonnen heeft dat de wereld zal vergaan. Zo'n achttal jaar geleden was het precies omgekeerd. Een zware afstraffing van de CVP na de dioxinecrisis. Veel tranen werden toen vergoten over de ondergang van de rooms-rode regering. Als het jullie kan geruststellen: de CD&V is niet de baarlijke duivel, net zomin als de N-VA, Groen!, de Open VLD of de SPa dat zijn. De CD&V heeft al eerder dit land bestuurd en toen is de hemel ook niet naar beneden gevallen. Politiek is nu eenmaal een cyclisch gegeven. De verliezers van gisteren, zijn de winnaars van morgen.

Afscheid van Verhofstadt

Na acht jaar dit land geleid te hebben, moet hij nu op zoek naar andere uitdagingen. Het moet voor Verhofstadt een harde pil zijn om de uitslag van deze verkiezingen door te slikken, want ik geloof werkelijk dat hij zich steeds voor de volle honderd procent heeft ingezet en steeds het beste van zichzelf gegeven heeft. Toch vrees ik dat de kiezers hem hebben afgerekend op zijn voluntarisme. Het is immers niet genoeg om iets heel hard te willen, je moet het ook kunnen realiseren en Verhofstadt II viel op dat vlak een beetje plat. Maar toch, ik zal hem missen, da joenk.

En er is ook goed nieuws!

- Er zijn nog steeds geen barsten in onze muren ontstaan.
- We hebben vandaag eindelijk de grote spiegel in de inkomhal opgehangen. We hebben hiervoor zoveel dubbelzijdige plakband gebruikt dat ik vrees dat we hem er nooit meer af zullen krijgen, als we ooit iets anders tegen die muur willen hangen.
- Mijn vriendje is vandaag de ontbrekende stukken van ons bed gaan ophalen en we hebben met vereende krachten (en zonder handleiding!) het bed in mekaar gezet. D'r waren wel enorm veel vijzen over, maar daar trekken we ons niks van aan. ;-)

De eerste resultaten zijn binnen

En het ziet ernaar uit dat de profetische woorden van Louis Tobback zo'n achttal jaar geleden bewaarheid geworden zijn.

Het gestutte gat

Het onveiligheidsgevoel alhier is er niet bepaald op verbeterd.

Een historisch moment

De allereerste keer dat ik mijn stem in Leuven heb uitgebracht. :-)

Jammer

Ik was eerst niet van plan er iets over te schrijven op dit blog, want ik wilde mij niet mengen in het debat over de verkiezingen. Maar goed, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik heb toch niets beters te doen. ;-)

Het stoort mij enorm dat ik de laatste dagen op verschillende blogs redelijk persoonlijke aanvallen lees op Yves Leterme. Hij zou saai zijn, een "seut", er onbetrouwbaar uitzien, een gemeen lachje hebben, enzovoort. Nu ben ik het zeker niet altijd eens met de standpunten die zijn partij naar voren brengt. Bovendien vind ik het erg jammer dat Leterme zich niet aan zijn woord houdt en hoogstwaarschijnlijk zijn termijn bij de Vlaamse Regering niet zal uitdoen. Toch vind ik dat hij deze aanvallen niet verdient.

Wat doet het er immers toe dat iemand er als een "seut" uitziet of "saai" overkomt? Ik word honderdduizend keer liever bestuurd door een seut met kennis van zaken in een slecht zittend pak dan door een flamboyante mooiprater met een modieus kapsel. Ik heb zeer veel respect voor mensen als Frank Vandenbroucke die bekend staan om hun dossierkennis en intelligentie, maar die kampen met een "droog" imago. Misschien hangt dit voor een deel samen met mijn grote afkeer van de gebakken lucht die in de reclamebusiness verkocht wordt. Het is de inhoud die telt mensen, niet de verpakking! Je hoeft niet hip of cool te zijn om een goeie kapitein te zijn. En je mag van Leterme zeggen wat je wil, zijn Vlaamse Regering heeft puik werk geleverd. Jammer dat hij waarschijnlijk morgen het schip zal verlaten voor een ander, moeilijker te besturen schip.

Regen en hagel

Mijn doorweekte vriendje heeft gisteren tijden het schattenzoeken regen en hagel moeten trotseren. Maar ik heb helemaal geen medelijden met hem, want alles is beter dan binnen zitten en moeten blokken! Neh!





Foto's © mijn vriendje.

Justine wint Roland Garros voor de derde keer op rij

Schitterend.

Panem et circenses

Deze illustraties geven perfect mijn gedachten over heel die mediaheisa weer.

Soms

Kan ik mij geweldig ergeren aan mezelf.

Motivatie

Iemand een emmertje of twee op overschot?

Het gat

In onze zijmuur. Foutje van de aannemer op de werf naast ons gebouw.



Niet bevordelijk voor het veiligheidsgevoel hier in ons appartementje.

Afscheid van Italiaans

Gisterenavond zijn we onze punten van Italiaans gaan ophalen. Ik had nét geen negentig procent en mijn vriendje was erdoor. We waren alletwee tevreden. De juffrouw vond het nodig om mijn vriendje een beetje te komen troosten omdat zijn mondeling niet zo goed was (duhuh, hij had helemaal geen zin meer om nog zijn best te doen voor dat examen). Ik denk dat de juffrouw zijn slechte mondeling erger vond dan hijzelf. ;-) Onze juffrouw is een schatje.

Verder was het al babytalk wat de klok sloeg. Een medestudentje was pas bevallen en had haar net één week oude baby bij (man, zo'n braaf kindje) en een ander medestudentje was twee dagen ervoor papa geworden. Weer een paar bijzonder grafische verhalen over bevallingen te horen gekregen (iets over een moederkoek die niet wou afdalen en dan handmatig door de gynaecoloog verwijderd moest worden, een bloederige affaire, naar 't schijnt). Ik kan er dus weer voor een tijdje tegen.

Elements of life

Goh, ben ik toch helemaal vergeten te bloggen over mijn ervaringen van zaterdagavond 19 mei.

Mijn vriend en ik waren de avond/nacht van 19 mei namelijk aanwezig op de wereldpremière van dj Tiësto's "Elements of Life"-tour in de Ethias Arena in Hasselt. Hoe kwam ik er in godsnaam bij om naar een artiest te gaan luisteren wiens muziekgenre zo ver af ligt van het mijne? Ik luister nooit naar trance, ga niet naar trancefuiven en had tot voor kort nog nooit een nummer van Tiësto gehoord. Wel, mijn broertje is een fan, een die hard fan, zo eentje die een uur gaat aanschuiven in de Mediamarkt om zijn cd te laten signeren door de "beste dj ter wereld". En mijn broertje heeft mij weten te overtuigen om met hem en zijn vriendin mee te gaan. Nu, veel moeite heeft hij daar niet voor moeten doen, want ik was ook wel gewoon een beetje nieuwsgierig naar zo'n massa-event.

Het feit dat het zo lang geduurd heeft voordat ik er iets over geschreven heb, is op zich al een aanduiding dat ik niet wild enthousiast was over het event. Eerst en vooral vond ik dat we veel te lang op Tiësto himself hebben moeten wachten (om nog maar te zwijgen van het wachten aan de ingang, ik haat wachten). Het voorprogramma vond ik erg zwak. Die juffrouw Jes (waar ik ook nog nooit van gehoord had) bakte er niet veel van. Een flauw optreden met nummers die allemaal op elkaar leken en veel te weinig show. Zo mogelijk nog erger vond ik de "3D"-projectie van Tiësto himself waar we een anderhalf uur naar mochten staren. Man, man, zo'n slechte 3D-animatie. Het leek wel alsof een amateurtje dat op een half uurtje in mekaar had gestoken. Als je erin slaagt om met je DJ-kunsten een gigantische hal als de Ethias Arena te laten vollopen, schep je bepaalde verwachtingen. Echt, ondermaats.

Rond twaalf uur of zo kwam de meester himself het podium op. Toen begon het pas echt. Waarom dat geen paar uur vroeger kon, ik zou het niet weten. Opgewarmd waren we langs de andere kant wel, want ondertussen was het snikheet in de Arena. Ik denk dat de drankenstandjes die avond een mooie omzet gehaald hebben. Jammer genoeg deden mijn voeten ondertussen serieus pijn van het lange rechtstaan op hoge hakken en nergens in de hele hal was er een plekje voorzien om te gaan zitten, of het moest op de grond zijn tussen allerlei drank en afvalresten (van vuilbakken hadden ze nog nooit gehoord, alle harde plastic drankflesjes gingen dus rechtstreeks de grond op, supergevaarlijk).

De show die bij het optreden van Tiësto hoorde, was in orde. Mooie projecties, fantastische lichteffecten. Al vond ik het allemaal een tikkeltje te repetitief naar mijn goesting, maar dat zal wel eigen zijn aan het genre. Ik ergerde mij ook een beetje aan de pseudoboodschap die Tiësto meende te moeten meegeven aan het begin van zijn optreden. Iets over de zin van het leven en zo, blabla. Het hoogtepunt van de avond was voor mij het bokspartijtje op de Wii tegen mijn vriendje. We hadden al eerder op de avond geprobeerd zo'n Wii vast te krijgen om eens te testen, maar dat was nog niet gelukt. Gelukkig stond er tijdens het optreden van Tiësto zelf wat minder volk aan te schuiven aan de Wii-stand. 'k Heb mijn vriendje twee keer ingeblikt: één keer bij het boksen en één keer bij het tennissen. ]:-) Best wel vermoeiend dat boksen. Ik ben absoluut geen gamefreek, maar zo'n spelletje op de Wii vond ik echt leuk.

Wegens mijn pijnlijke voeten en omdat we toch nog een eindje naar huis moesten rijden, zijn mijn vriend en ik rond een uur of twee vertrokken. Belachelijk vroeg, want Tiësto was nog maar net op gang gekomen, maar ik had het wel gezien. Leuk om erbij te zijn, maar ik ga het bij deze ene keer houden. Toch een beetje te duur voor wat niet meer dan een grote fuif met wat spectaculaire lichteffecten is.

Mijn eerste single

Omdat ik nu eenmaal geen neen kan zeggen als meisjes met mooie krulletjes mij stokjes toewerpen. ;-)

Wel, ik ben eens diep in mijn geheugen gaan graven en laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik weet het niet meer. Ik twijfel tussen "Respectable" van Mel & Kim en "Love in the First Degree" van Bananarama. Typische eighties muziek die je nu niet meer in mijn playlist zal aantreffen, maar wel steeds goed is voor een serieuze portie nostalgie.

Ik denk dat "Respectable" mijn officiële eerste single is, kort daarop gevolgd door "Love in the First Degree". Met dat laatste nummer hadden mijn vriendinnetjes en ik grootse plannen in de vorm van een deelname aan een plaatselijke playbackwedstrijd (yep, ook ik). Helaas zijn die plannen nooit van de grond geraakt. Ik was ons, enthousiast als altijd, al gaan inschrijven (helemaal naar daar gereden met mijn fietske), toen mijn twee mede-Bananarama-playbacksters er opeens geen zin meer in hadden. Terug met mijn fietske om ons uit te schrijven dus. Oh well, ik denk niet dat ik mij echt thuis gevoeld zou hebben in de playbackscene.

Mijn eerste cd is minder lang geleden, maar heeft duidelijk minder indruk op mij nagelaten. Ik vermoed nochtans dat het een cadeau was van mijn beste vriendin, want ik kocht in die tijd nooit cd's (er is op dat vlak nog niet veel veranderd) wegens te duur. Ik denk dat het een compilatiecd met allemaal rocknummers was. Artiesten die meekweelden op deze cd waren o.a. Mr. Big, Scorpions, Guns N' Roses en nog wat andere groepjes in dezelfde stijl. Het moge geweten zijn dat Wind of Change nog steeds één van mijn favoriete nummers is, hoewel toendertijd absoluut kapot gedraaid. Een nummer dat perfect de tijdsgeest weerspiegelde: de muur was gevallen, de Koude Oorlog liep op zijn laatste beentjes en er heerste een (naar mijn mening) ongelooflijk gevoel van optimisme. De wereld zou een betere plaats worden. Alles was mogelijk! Ja, dat waren andere tijden.

Lekker

De speciale streekpralines die Neuhaus uitbracht ter gelegenheid van hun 150ste verjaardag (Happy Birthday!) zijn heerlijk. Ik was al ettelijke keren langs lonkende etalages gekomen waarin deze vriendelijk naar mij lachende pralines vertoefden, maar kon mij telkens inhouden. Tot vandaag dus. 'k Heb een doosje gekocht met van elke praline twee exemplaren. Eentje voor mij en eentje voor mijn vriendje. Benieuwd hoe lang het duurt eer er "per ongeluk" een praline van mijn vriendje in mijn mond verdwijnt. ;-)

Goed initiatief

Delhaize schaft gratis plastic zakken af.

BRUSSEL - In het kader van de wereldmilieudag op 5 juni kondigt Delhaize België aan dat er vanaf 1 juli 2007 geen gratis plastic zakken meer worden verdeeld in Delhaize-winkels. De focus komt helemaal te liggen op herbruikbare alternatieven en nieuwe zakken gemaakt op basis van hernieuwbare grondstoffen.

Mijn vriend en ik hebben ons een tijd geleden twee smartboxen van de Delhaize aangeschaft. In combinatie met het self-scanning systeem is zo'n box een heel gemak. Al gebeurt het dat we de smartboxen thuis vergeten en ons dan toch met plastic zakjes moeten behelpen. We zijn nu druk bezig met het ontwikkelen van een smartboxreflex. "Tijd om te gaan winkelen. Zijn we de smartboxen niet vergeten?"

Ook in andere winkels probeer ik zoveel mogelijk plastic zakjes te weigeren, al moet ik toegeven dat mijn spullen vaak al in een zakje zitten voor ik mijn mond heb kunnen openen. Soms doe ik de moeite ze er dan weer uit te nemen, vaak ook niet. Een aandachtspunt voor mezelf: zoveel mogelijk het gebruik van plastic zakjes vermijden.

Jeuk

Argl, een plotseling jeukaanval op mijn benen. Zouden die vervelende processierupsen nu ook in kantooromgevingen voorkomen? Veel eikenbladeren vallen er hier nochtans niet te bespeuren. Of zou het één of andere allergische reactie op kantoorstof zijn? Wat er ook van zij, het jeukt.

Niet krabben, niet krabben, niet krabben...

Anonieme aanbidders

Naar aanleiding van dit berichtje bij Joke, moest ik even terugdenken aan lang vervlogen tijden.

Het toeval wil dat ik gisteren de lades van mijn bureaublok heb opgeruimd. Die bureaublok is al ettelijk keren met mij mee verhuisd naar een nieuwe woonplek. Niet te geloven wat voor een rommel daar allemaal in terug te vinden was: oude calligrafiepennen al jaren in onbruik geraakt, nieuwjaarskaartjes uit 1994 (!), een hele verzameling papieren zakagenda's uit de tijd dat er nog geen digitale alternatieven bestonden, oude foto's, etc. Tussen al de rommel vond ik ook een dikke kaft terug, vol met brieven en kattenbelletjes uit de tijd dat ik nog full time student was en mijn leven heerlijk zorgeloos was. Tussen die brieven zat een mooie collectie liefdesbrieven. Van ex-vriendjes, maar ook van onbekenden van wie ik de identiteit nooit met zekerheid heb kunnen achterhalen.

D'r zijn weinig dingen die spannender zijn dan een anonieme liefdesbrief. Aanleiding tot avonden eindeloos speculeren met mijn beste vriendin. Wie o wie zou de schrijver kunnen zijn? Wat kunnen we uit het geschrift leren? Waar is de brief afgestempeld? Wat zegt ons het briefpapier? Zalig! En ja, het is natuurlijk best flatterend om zo'n brief in je bus te krijgen. Spijtig genoeg is het aantal brieven van anonieme aanbidders zwaar gekelderd sinds wijd en zijd bekend is dat ik een vast vriendje heb. :-( Dus als iemand zich geroepen voelt mij een anonieme brief te sturen om daarin mijn mooie haar en mijn mooie ogen op te hemelen, ga gerust uw gang. ;-)

En wie weet, als ik in een goeie bui ben, typ ik misschien wel eens zo'n oude brief over op dit blogje. 't Is zo lang geleden, ik ben zeker dat de schrijver in kwestie het mij niet kwalijk zal nemen. Of misschien maakt hij zich dan eindelijk bekend. ;-)

Reiskriebels

Ik zit er al een tijdje mee. En sites zoals tripbase (very alpha) verergeren de zaak alleen maar. Ik heb geweldige plannen om in 2008 allerlei plekken op deze aardbol met een bezoekje te vereren. Eerst moet ik echter nog een kleine (kuch) hindernis nemen: enkele exaampjes in juni en september waar ik mij totaal niet voor kan motiveren. Ik weet het, 't is belachelijk om nu niet mijn best te doen. 't Is het laatste jaar, het laatste loodje. Nog even doorbijten en ik heb dat tweede diploma op zak en dan kan ik even op mijn lauweren rusten. Ik weet het allemaal en toch zit mijn motivatie ver onder het nulpunt. Bleh.

Welkom in Leuven

Gisteren was het dan eindelijk zover, het moment waarop ik al ettelijke jaren zat te wachten: de officiële verwelkoming van de nieuwe Leuvenaars op het stadhuis. Nu voel ik mij al jaren Leuvenaar (ongeveer vanaf de eerste dag dat ik als groentje in Leuven mijn studiecarrière inzette met een bezoek aan de Oude Markt, toen nog niet autovrij), maar sinds een maand of twee is het ook écht officieel. En bij deze komt er ook een einde aan de tochtjes naar een gemeentehuis in het verre Limburg. Het werd tijd.

De verwelkoming begon met een speech van Tobback. Beetje gestoef over de stad, schetsen van het belang van de unief, een kleine vermelding van het parkeerprobleem. Naar zijn doen een behoorlijk makke speech, vond ik. Dat kan beter, Louis! Na de speech kregen we een rondleiding in het stadhuis. We hadden een heel goede gids, een vrouw die duidelijk met passie over de interessante geschiedenis van Leuven en de rivaliteit met de Brusselaars babbelde. Tja, Leuven heeft misschien niet het grootste stadhuis, maar wel het mooiste. ;-)

We mochten zelfs een blik werpen in het heilige der heiligen: de bureau van Tobback himself. Opvallend afwezig: een computer. Hoe de mens zijn werk gedaan krijgt zonder, het is mij een raadsel. Het bureau was bijzonder ordelijk en voorzien van de nodige geestrijke dranken om voor inspiratie te zorgen. ;-) 'k Zou er persoonlijk niks op tegen hebben om in zo'n mooie historische omgeving te werken, maar dan toch liefst mét computer en internetverbinding.

Fotootje van de bureau:



Na de rondleiding volgde nog een kleine receptie. Bijzonder leuk was dat er zich enkele bekende gezichten onder de nieuwe Leuvenaars bevonden: een kennis die ik al een jaar of twee niet meer gezien had en een oud-studiegenootje. Ideaal om bij te babbelen onder het genot van een glaasje kriek en een aantal lekkere toastjes. De kennis bleek zich samen met zijn vriend een appartementje gekocht te hebben niet eens zo ver van ons. Ik moet toegeven dat ik een beetje verrast was over het feit dat hij een vriend had, want ik heb altijd gedacht dat hij hetero was. Alhoewel, knap, goed verzorgd, vriendelijk, sympathiek, de aanwijzigingen waren er. ;-) 'k Heb ze meteen maar uitgenodigd om eens langs te komen in ons nieuwe appartement.

Ook fijn om bij te kunnen bijpraten met mijn oud-studiegenootje. Ik organiseer regelmatig reünies voor de mensen waarmee ik ben afgestudeerd, maar hij komt bijna nooit. (Eén keertje heeft hij acte de présence gegeven omdat ik hem in de Delhaize tegen het lijf ben gelopen en hem halvelings verplicht heb te komen. ;-) ) Ik heb zo'n gevoel dat hij een beetje buiten de vaste kliek valt die naar elkaars housewarming parties en doctoraatsverdedigingen gaat. Toch jammer, want 't is een sympathieke kerel én hij had een knappe Spaanse vriendin aan zijn zijde met wie ik nog wel eens een goed gesprek wil voeren.

Na nog een paar toastjes verorberd te hebben, breiden we een eind aan de gesprekken, want mijn vriend had nog een afspraak met zijn collega's en die zaten met hongerige magen op hem te wachten om aan het diner te beginnen. Bij het buitenkomen van het stadhuis werden we getrakteerd op een werkelijk schitterende regenboog. De mens kan nog zulke indrukwekkende bouwwerken maken, de natuur overklast de kunstwerken van de mens moeiteloos.

Natuurlijk heb ik mij daarna laten overhalen om mee te dineren met de collega's van mijn vriend. Ik heb immers nog nooit slecht gegeten in de Kosmopol, zelfs al moesten we gisteren een beetje te lang wachten naar mijn goesting. En zeg nu zelf, een aanbod voor een gratis maaltijd, dat sla je toch niet af?