Jay!

De verdediging van mijn paper is goed gegaan. De professor vond het zelfs "zeer interessant"! 't Was nochtans weer last minute werk. 't Is een feit dat ik alleen maar kan presteren onder extreme druk. ;-)

Er zaten tussen de presentaties van mijn medestudentjes ook wel een aantal interessante onderwerpen. Een greep uit het aanbod: creative commons, ICANN, auteursrecht en idtv, digitale handtekening, idtv en de bescherming van persoonsgegevens. Allemaal onderwerpen die nauw aansluiten bij mijn interessesfeer. En dan is het niet erg om bijna vier uur aan één stuk naar presentaties te moeten luisteren.

Om te vieren dat mijn presentatie goed gegaan is, zijn we daarna lekker gaan eten (was ongeveer van honger en dorst aan het sterven tijdens de laatste presentaties). En heb ik zwaar gezondigd door een sabayon als dessert te nemen. Tss, niet goed voor de lijn.

Nu dit weekend nog de laatste hand leggen aan wat details en dan kan die paper ingediend worden!

Aanschuiven

Pffft, het was duidelijk geen goed idee om naar de laatste cursusdienst voor de paasvakantie te gaan. En ik heb nog wel zo'n bloedhekel aan aanschuiven. :-(

Iemand een idee...

Wat er aan de hand is op het Rogierplein in Brussel? Het stikt daar van de brandweerwagens en de kleine ring is voor een deel afgesloten.

Tijd voor mijn stokpaardje!

Vandaag staan er een aantal zeer interessante artikels in de Standaard over de loonkloof tussen mannen en vrouwen:

Studeren loont niet voor vrouwen
Hoe hoger opgeleid, hoe minder gelijk?
Feiten en cijfers

Een deel van het loonverschil tussen vrouwen en mannen valt te verklaren door het zogenaamde glazen plafond. Vrouwen stromen niet door naar hogere functies en blijven geconcentreerd in lage, uitvoerende functies. Maar dit glazen plafond vormt maar een deel van de verklaring voor het loonverschil. Worden vrouwen gediscrimineerd? Enfin, ik waag mij hier niet aan boude uitspraken, maar ik vind wel dat de vraag gesteld moet worden.

Om de loonkloof aan te klagen, wordt morgen een Equal Pay Day georganiseerd. Waarom werd net voor die datum gekozen? Ik citeer:

Waarom voeren we actie op 31 maart? Deze campagnedatum symboliseert tot welk moment vrouwen moeten werken om een volwaardig loon van een man te verdienen. Concreet: gemiddeld moet een vrouw één jaar en drie maanden werken om het loon te krijgen dat een man in één jaar tijd verdient. Equal Pay Day is het ijkpunt dat ons jaarlijks zal aangeven of en in welke mate de loonongelijkheid evolueert. zij-kant en ABVV-vrouwen hopen dat Equal Pay Day ooit op 31 december gevierd kan worden, wanneer de lonen tussen vrouw en man gelijk zijn.

Ik heb mij direct wat affiches en stickers besteld, zie.

Anticonceptie

Fijn citaat uit een examen biologie, geplukt uit een mailtje van een vriendin-onderwijzeres ('t zijn examens in 't middelbaar):

Een voorbeeld van anticonceptie is de zetpil. De vrouw steekt die in de vagina zodat alles is afgestopt. Wil ze toch zwanger raken, dan moet ze de pil door een dokter laten verwijderen.

Ja wadde. ;-)

9th Elsewhere

't Is al maaaaanden geleden, dus hoog tijd om nog eens een webcomic in het zonnetje te zetten.

Vandaag: 9th Elsewhere een verfijnde comic getekend door een jongedame met oog voor stijl en detail. Voeg daarbij een intrigerend verhaaltje over een gefrustreerde tiener opgesloten in haar eigen onderbewustzijn en dan snap je waarom dit één van mijn favoriete webcomics is. Ik heb van deze artieste trouwens een zeer mooie schets in een kadertje bovenop mijn kast staan.

De moeite.

http://www.9thelsewhere.com

Waar is de zon?

Niet alleen verscholen achter een dik pak wolken, maar op dit eigenste moment ook (gedeeltelijk) verstopt achter de maan. Alleen spijtig dat er niks van te zien valt. :-(

Mooi woord van de dag

Zebraklok

In Hasselt loopt er een proefproject met een zebraklok. Dat is een digitale klok die bij een zebrapad aangeeft hoeveel seconden de voetgangers nog moeten wachten voor het licht op groen springt. De aftellende zebraklok zou een geruststellend effect hebben op de voetganger, waardoor die minder geneigd is om over te steken terwijl het rode licht nog brandt. Op die manier bevordert de zebraklok de verkeersveiligheid. Als de proefresultaten positief zijn, komen er in Hasselt nog meer zebraklokken.

Met dank aan de Taaltelefoon.

Vieze vent

Mja, als ik mijn huidige job beu ben, kan ik het altijd nog eens in de prostitutie proberen. Daarnet, toen ik terugkwam van het station, werd ik aangesproken door een vieze vent die mij vroeg of ik geen zin had om tegen betaling met hem de lakens te delen (alleen drukte hij het iets minder beschaafd uit). Ik heb hem bedankt voor de eer (yukkie) en hem dringend verzocht mij verder met rust te laten. Wat hij ook gedaan heeft.

Daarna toch maar goed opgelet dat hij mij niet naar huis volgde, want ik heb echt geen zin in geschifte stalkers aan mijn deur.

The battle for free speach continues

Volgede ronde:
Scientology versus South Park.

Droplift of shopdropping

http://www.droplift.org
http://www.shopdropping.net

Met dank aan de Metro vanochtend.

Maandagochtendblues

Beuh.

Wat deed ik vorig weekend?

Ja, 'k weet het, we zijn ondertusen al bij het volgende weekend aanbeland, maar ik zit al zo lang te zeggen dat ik een verslagje zal maken, dat ik er nog moeilijk onderuit kan.

Wel, na de housewarming party van vrijdag, ontbrak het mij aan zin en goesting om zaterdag vroeg uit mijn bed te kruipen om naar de tekenles te gaan. Bovendien werden we al om één uur in de kerk van Schiplaken verwacht om een trouwviering bij te wonen en ik had geen zin in weer maar eens een spelletje haast-je-rep-je.

Na een rustig ontbijt (wow, wat een verademing) en een verkwikkende douche (is dit eigenlijk geen pleonasme?), sprongen mijn vriend en ik in de wagen (want opeens was het toch weer later dan we dachten).

De kerk van Schiplaken zat stampvol. Mooie klassieke misviering trouwens. Ik was bijzonder gecharmeerd door het muzikale duo dat de muziek verzorgde. Nooit gedacht dat een harp en een viool elkaar zo mooi konden aanvullen. En toen de violiste een paar nummers zong, was ik helemaal in de wolken. Zeer smaakvol. Alleen jammer dat de bruid zowat uit haar kleed bibberde na de misviering. Maar een bruid met een dikke anorak aan, dat staat niet zo, he?

Omdat we nog een paar uren over hadden tussen het einde van de mis en het begin van de receptie, gingen we nog snel wat badkuipen en chauffages voor onze nieuwe woonst kiezen bij Desco. Er is een Desco in Mechelen, maar toen we daar aankwamen, leek die gesloten te zijn (terwijl op de folder stond dat ze wel degelijk open waren). Dus wij helemaal naar Wijnegem gereden (lang leve de bedrijfswagen).

In Wijnegem werden we te woord gestaand door een (onvriendelijke) dame die zeer verbaasd keek toen we haar het verhaal van de gesloten toonzaal in Mechelen vertelden. Bleek dat we voor de (gesloten) deur van het magazijn gestaan hadden. De toonzaal bevond zich aan de andere kant. Stoem. Stoem. Nuja, niet veel aan te doen. Een paar offertes laten opmaken. (Die wéér wat duurder uitgevallen zijn dan het standaardvoorstel. Tsss.) Over de uiteindelijke keuze zullen we nog wel een nachtje slapen.

Tijd voor de receptie. (Voorafgegaan door een klein intermezzo op de parking van Desco om mijn nagels van het juiste kleurtje te voorzien.) Veel bekende gezichten, veel lekkere hapjes, veel goeie schuimwijn en veel foto's. Dat was het zowat.

En dan het avondfeest. (We waren én voor de receptie én voor het avondfeest gevraagd omdat de bruidegom ons een beetje als fotografen van dienst had aangesteld.) Superlekker eten! Ik heb zelfs, ondanks de overvloed aan hapjes tijdens de receptie, nog een tweede portie van het hoofdgerecht (chateaubriand) gevraagd. We vertoefden voor de verandering alweer in goed gezelschap (de bitch van dienst zat aan een andere tafel, hoera!).

Na het dessertenbuffet volgde de openingsdans en dan werden de beentjes tot de late uurtjes aan het werk gezet op de dansvloer. Zalig! Nu alleen nog tijd vinden om die vijfhonderd foto's te verwerken voordat de bruid en bruidegom terug zijn van hun huwelijksreis.

Gaat dat zien!

En met dat, bedoel ik dus Syriana, één van de slimste films van de laatste jaren, met een thema hotter than hell en een hele resem topacteurs er bovenop. Én een oververdiende oscar voor beste mannelijk bijrol voor George Clooney.

Waarom komt er niet meer van dit soort films in onze bioscopen terecht?

Een dikke dankjewel

Aan Peter en Lynn voor de gezellige avond gisteren. Die chocoladebar, dat smaakte naar meer. ;-)

Vrijdagnamiddag

Tijdens de middagpauze heeft een collega een fotovoorstelling gegeven over zijn reis naar India, met een glaasje wijn en wat pralines erbij. Met als gevolg dat ik nu al helemaal in weekendstemming ben. Nog een paar uurtjes en ik kan eindelijk mijn smaakpapillen laven in de Gentse chocoladebar.

Bring it on!

Reclame

In het voorwoord van het Erfwoord, het ledenblad van Erfgoed Vlaanderen, werden de resultaten van een bevraging van het ledenbestand van Erfgoed Vlaanderen samengevat. Blijkt dat de meerderheid van hun leden ouder dan vijftig zijn en bovendien overwegend mannelijk (80% leden van het mannelijke geslacht). Jawadde. Ik voelde mij zowaar een vreemde eend in de bijt.

Bij deze dus een oproep naar alle vrouwen en jongeren: wordt lid van erfgoed Vlaanderen! Het kost u amper 25 eurootjes per jaar en ons erfgoed zal er wel bij varen.

Muziek verzacht de zeden

En hoe! Gisteren naar, wat mij betreft, één van de beste concerten van het USO ooit geweest. Ik was vooral zwaar onder de indruk van het muziekstuk Archon dat een zekere meneer Houben speciaal voor het USO gecomponeerd had. Hij had de noten van de toonladder gemapt op de letters van het alfabet om zo tot het leidmotief voor zijn compositie te komen: U-S-O oftewel fa-re-sol. Magnifiek! Lang geleden dat ik nog zo enthousiast geweest ben over een modern stuk.

Alleen de Symfonie nr.2 van Carl Nielsen viel een beetje tegen. Niet dat het slecht gespeeld was, ik denk dat het contrast met de compositie van Houben te groot was. Het melancholische gedeelte vond ik ook een beetje te melig naar mijn smaak en het geheel duurde gewoon te lang. De jazzy compositie van Leonard Bernstein was dan weer wel mijn ding. En tja, iedereen weet dat ik een geweldige fan ben van het instrument "stem" (prachtig bespeeld door Nathalie Denyft), dus die liederen van Strauss waren helemaal spek voor mijn bek.

En er was dan nog een gratis receptie achteraf ook. ;-)

Rokers versus niet-rokers

Lees dit en dat en dan dit en nog dit en ook dat en dan nog dit hier en ook een beetje dat daar.

I've always loved a good fight! :-)

PS: Roken suckt.

Lente!

Eindelijk! Toen ik vanavond terug kwam van de rechtenbib (don't ask) kreeg ik voor het eerst het gevoel dat de lente in aantocht is. Ik werd er zowaar een beetje vrolijk van. Om dat lentegevoel te vieren ben ik dan maar een woudvruchtenshake gaan halen in de Sapristi/Nom de Jus in de Tiensestraat. (Ik ben een geweldig grote shake/smoothie liefhebber.) Op weg naar huis kwam ik door het stadspark, waar al redelijk veel volk zat te genieten van de laatste zonnestralen van de ondergaande zon. Wat mijn lentegevoel alleen maar verhoogde. Niks leuker dan rollebollen in het groene gras. ;-)

Nu nog wat blaadjes aan de bomen en een paar graden exta. Ik ben er klaar voor!

Spontaneïteit

't Was lang geleden, maar gisteren zijn mijn vriend en ik, zonder een maand op voorhand een afspraak te maken, met vrienden iets gaan eten. Bijna niet te geloven! Na het werkcollege vroeg mijn vriendin of we geen zin hadden om een hapje te gaan eten. En laat ik nu net die woensdagavond vrijgehouden hebben om de vierhonderd plus foto's van de trouw dit weekend (waar ik nog steeds geen verslagje van gemaakt heb, ik weet het) te bewerken.

Niet veel foto's bewerkt, maar wel lekker gegeten, fijn gepraat en goed gelachen. Lang leve de spontaneïteit!

De ETA stopt met dingen opblazen!

En daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Nu alleen maar hopen dat ze woord houden.

Tijd

Is een schaars goed hier ten huize yab. Ik hol maar van de ene afspraak naar de andere, tussendoor schrijf ik wat papers en verslagen over rechtbankbezoeken, probeer ik er wat Italiaans in te proppen en nog een voorbereiding voor een werkcollege te maken. Verder moeten we ook wat knopen doorhakken over ons badkamermeubilair, want tja we willen toch weer net wat anders dan wat standaard aangeboden wordt, zeker? Ik heb zelfs nog geen tijd gehad om een verslagje van het voorbije weekend te typen en dat was toch echt wel de moeite waard om verslagen (hihi) te worden.

Now, off to bed, morgen maar wat vroeger opstaan dan.

Kop op, An!

Ik heb de blog van An een tijd geleden ontdekt. En hoewel ik haar alleen maar via haar blogschrijfsels ken, heb ik ontzettend veel bewondering voor haar. Haar levensmoed, haar niet aflatende strijd tegen de kanker, haar optimisme om steeds te blijven vechten ondanks tegenslagen, daar kan ik nog iets van leren.

Vandaag lees ik helaas dat ze slecht nieuws gekregen heeft in het ziekenhuis. Met dit berichtje wil ik haar dan ook een duwtje in de rug geven om toch weer verder te vechten, zelfs al is het moeilijk. Sterkte, An!

Drie jaar geleden

Is de oorlog in Irak begonnen. Die oorlog had als doel (of dat wilde men ons toch laten geloven) om vrede en democratie te brengen aan de Irakese burgers. Jammer genoeg is van die belofte nog niet veel in huis gekomen. Integendeel. Dagelijks sterven onschuldigen, elementaire voorzieningen als elektriciteit zijn alles behalve vanzelfsprekend en het woord "burgeroorlog" wordt steeds luider gefluisterd.

Drie jaar bloedvergieten, drie jaar ellende. En het enige wat we daaraan kunnen doen is hopen op beterschap...

Vandaag ben ik naar de rechtbank geweest

Nee, niet omdat ik in één of andere onverkwikkelijke zaak verwikkeld ben, maar wel omdat ik voor twee werkcolleges van rechten een verslag moet schrijven over wat er zoal reilt en zeilt in de statige gerechtsgebouwen van ons land. Dus een half dagje verlof genomen en mij deze ochtend vroeg naar de rechtbank gesleept (gisteren weer te laat gaan slapen natuurlijk).

En het geluk was aan mijn kant. Ik zat daar een beetje te zitten in de zaal waar de inleidingszittingen van de burgerlijke rechtbank plaatsvinden, toen een advocate binnenkwam in gezelschap van een jong meisje. De advocate was het druk aan het uitleggen tegen het meisje in kwestie. Aan de houding van het meisje viel duidelijk af te lezen dat ze ook nog niet vaak in een rechtbank was geweest en dus hoogstwaarschijnlijk een medestudente was. Mijn stoute schoenen aangetrokken en gezellig mee gaan babbelen. Mijn vermoeden bleek juist te zijn. :-)

De advocate was heel vriendelijk en heeft ons een korte samenvatting gegeven van wat er zich zoal kan voordoen op een inleidingszitting van de burgerlijke rechtbank. Geen al te spannende dingen, want het merendeel van de zaken worden verwezen naar de rol. Hooguit wordt er bij een aantal zaken een veroordeling bij verstek uitgesproken of een deskundigenonderzoek bevolen. Saaie ende droge kost, met andere woorden. De beknopte uitleg van de advocate was dus een hele meevaller. I.p.v. daar een hele voormiddag met mijn duimen te zitten draaien en ondertussen wat proberen op te vangen van het gefezel van de advocaten, kon ik al na een half uur andere oorden opzoeken.

Die andere oorden waren de politierechtbank (blitzbezoekje) en vervolgens de correctionele rechtbank. De zitting van de correctionele rechtbank was een pak interessanter. Geboeide kerels die binnengevoerd werden. Diefstallen van een kerkbeeldje of van bouwmaterialen. Veel Franstaligen met een ellenlang strafblad die voorgeleid werden en die allemaal hardnekkig volhielden onschuldig te zijn. De tolk had er zijn werk mee.

In één zaak kwam er zelfs een doventolk aan te pas. De doofstomme mevrouw in kwestie had haar (ex-)man het bezoekrecht ontzegd en was hiervoor al een eerste maal bij verstek veroordeeld tot één maand gevangenisstraf. De doofstomme mevrouw legde (via de tolk) uit dat haar dochter de vader op het moment van de feiten niet meer wilde zien omdat hij vaak dronken was en soms geweldadig werd. De advocate hield een, volgens mij, behoorlijk overtuigend pleidooi waarin ze pleitte voor opschorting van de straf, aangezien de bezoekregeling ondertussen wel goed werd nageleefd (blijkbaar was de ex-man afgekickt van de drank?). Alleen jammer dat ik nooit de uitspraak van de rechter zal kennen, want de uitspraak is pas voorzien op 14 april en ik denk niet dat ik daar een halve dag verlof voor over heb. ;-)

Na een zaak of drie aanhoord te hebben, vond ik het welletjes en ben ik nog snel een cadeau gaan kopen voor de housewarming party vanavond, heb ik nog een cursus gekocht en dan een sprintje getrokken naar het station om nog net op tijd mijn trein te halen.

Een productieve ochtend. Ik ben tevreden.

Studentenbetoging

Deze middag liep er hier in Brussel een bende studenten te protesteren tegen de financieringsplannen van Vandenbroucke. (Ik heb nog even gekeken of ik Peter nergens in de massa kon ontwaren, maar dat was zoeken naar een naald in een hooiberg.) Jammer genoeg lieten de Leuvense studenten verstek gaan voor de betoging. Een LOKO-beslissing waarin ik mij niet kan terugvinden en die, volgens mij, een beetje naar eigenbelang ruikt.

Het lijkt mij geen goed idee om onderwijsinstellingen af te rekenen op het aantal geslaagde studenten, omdat zo'n systeem de poort naar misbruik wagenwijd openzet. En ik deel de vrees van de Vlaamse Vereniging van Studenten dat het niveau van het onderwijs hier wel eens onder te lijden zou kunnen hebben.

Workshop

De Linux workshop gisterenavond was een succes! De lokalen waren goed gevuld. De mensen vonden het interessant en ze kregen er nog een stapel Ubuntu cd's bovenop ook.

Het etentje met de sprekers en de medewerkers achteraf was, wat mij betreft, nog een groter succes, want ik heb een aantal leuke en interessante babbels gehad. Algehele tevredenheid dus.

Bedelkinderen

Ha, eergisteren nog een gesprek over het fenomeen gehad met een collega. Vandaag in de krant. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb niks tegen bedelaars an sich en steek hen zelfs af en toe een euro of twee toe. (Alhoewel het natuurlijk beter zou zijn, moest niemand te hoeven bedelen om in zijn of haar bestaan te voorzien.)

Waar ik wel problemen mee heb, zijn moeders die met hun baby's of peuters op de arm komen bedelen. Ik vind dat dat niet kan, want zo'n kind heeft hier niet voor gekozen. Ik vind het afkeurenswaardig om je kind te gebruiken om medelijden op te wekken bij de mensen. Bovendien vind ik dat die baby's altijd verdacht stil zijn. Nog nooit heb ik zo'n baby horen huilen. Ik mag er niet aan denken hoe die moeders erin slagen om die baby's zo rustig te houden.

Nog erger vind ik kleine jongetjes en meisjes van een jaar of zes, die eigenlijk op school horen te zitten, maar die in de plaats daarvan aan je mouw komen trekken om een paar muntstukjes te versieren. En dan maak ik van mijn hart een steen en geef ik niks.

Bedelkinderen, een fenomeen dat beter zo snel mogelijk de wereld uitgeholpen wordt.

Nieuw kleedje

Kerygma heeft een nieuwe layout. Zeer geslaagd, vind ik persoonlijk. En zo word ik meteen herinnerd aan mijn goeie voornemens van het begin van het jaar. En ja, u ziet het goed, nog steeds geen flashy nieuwe layout te bespeuren op Yet Another Blog. Ik modder gezellig verder aan in de standaard template van Blogger.

En wat voer ik aan ter mijner verdediging? Gebrek aan tijd, natuurlijk. (That was easy.) Gisteren gehold van het werk naar een afspraakje om vijf uur met mijn begeleider, die allerlei zeer nuttige tips voor mijn paper gegeven heeft. 't Was allemaal heel goed, maar het kon nog veel beter. En hup ellenlange lijst veranderingen op mijn bord. Daarna gehold naar de Italiaanse les. Tien minuutjes te laat, dat viel nog mee. Na de les (rond tien uur) nog snel iets kleins gaan eten in de Mamma Mia. En toen was het zowat bedtijd.

Staan op het programma vandaag: werken (duh!), werkcollege en de workshop die ik mee heb helpen organiseren. Tot zover mijn vrije tijd. Ik heb zo het gevoel dat deze template nog een tijdje zal meegaan.

Annoying

Weet je waar ik mij soms zo enorm in kan opjagen? Mensen die zich niet aan een simpele deadline kunnen houden. En dan heb ik het niet over een paper of een werkje op tijd inleveren, hey, dat zoiets over tijd kan gaan, dat snap ik best. Maar gewoon op tijd laten weten dat je met een groep mee gaat eten, da's nu toch niet veel moeite? Vooral niet als ik hoogstpersoonlijk al VIER (4) mails gestuurd heb, waarin ik hen vriendelijk vraag om toch zeker niet te vergeten zich in te schrijven voor het eten!! Elke keer weer lappen ze het me. Tegenwoordig reserveer ik voor de zekerheid sowieso al altijd voor twee personen extra, want er kruipt altijd nog wel ergens een sufkop uit het stro, net ontwaakt uit zijn winterslaap, die van toeten noch blazen weet, maar toch o zo graag mee zou willen gaan eten. En 't is toch nog niet te laat, zeker?

Elke keer hetzelfde. En elke keer weer erger ik mij daar dood aan.

Er zijn...

Te veel wapens op deze wereld.

Tandartsbezoek

Yab is weer voor een jaartje officieel gaatjesvrij verklaard!
En blij, natuurlijk. :-)

Hello weekend, bye weekend (2)

Zondag was iets rustiger. Lang uitgeslapen, de overschot van de kookkunsten van mijn vriendje opgegeten, en wat gesurft op het WWW om wakker te worden.

Na de middag is mijn vriend (de goeie samaritaan) het meisje van het koppel dat onlangs uit elkaar gegaan is, gaan helpen verhuizen naar een nieuwe (tijdelijke) woonst en heb ik nog wat verder geprutst aan mijn paper. Daarna zijn we gaan eten bij de schoonfamilie en toen was de dag zowat om.

En nu is het maandag en heb ik geen zin om te werken. Denk dat ik even een wandelingetje in Brussel ga maken. ;-)

Hello weekend, bye weekend

Om nog even in de weekendsfeer te blijven, een korte samenvatting van mijn bezigheden zaterdag. De margarita had nog wat verteertijd nodig tijdens de tekenles, want het ging mij niet zo goed af. Ik had meer zin in babbelen dan in tekenen. Met als gevolg dat ik, buiten die ene potloodtekening, niet veel deftige tekeningen geproduceerd heb. Oh well.

Na de tekenles is mijn vriendje mij met de wagen komen ophalen, hebben we snel wat boterhammen binnengewerkt en zijn we dan met een groepje van acht personen naar Aqualibi vertrokken. Feit: de kleedhokjes in Aqualibi zijn veel te krap voor twee personen! Gelukkig zijn we er toch in geslaagd ons in onze zwemkledij te heisen. De heren in een strak zwembroekje, de dames in een laag uitgesneden badpak (ahum). Helemaal klaar voor een namiddagje waterfun.

De eerste en laatste keer dat ik voordien een (natte) voet in Aqualibi gezet heb, was geleden van ergens een schoolreisje in het tweede middelbaar. In mijn herinneringen was dat bezoekje ondertussen uitgegroeid tot mythische proporties (buiten dan die ene kink in de kabel toen ik bijna mijn geleende zwembrilletje kwijt was). Jammer genoeg zijn bezoekjes aan pretparken spectaculairder als je nog jong en onschuldig ben. Ouder en wijzer (?), bleken de boa's een pak minder snel dan ik mij herinnerde en de wildwaterbaan was eigenlijk ook maar een softy. Maar oude liefde roest niet. Ook nu was de Colorado (een tocht naar beneden op grote zwembanden) mijn favoriete attractie. En kopje onder duwen blijft een klassieker waar geen sleet op komt. ;-)

Zwemmen maakt hongerig en vooruitziend als ik ben, had ik voor 's avonds gereserveerd in de Earth Shake in Leuven. Het werd een hartelijk weerzien met de uitbaters en het eten was zoals steeds weer om duimen en vingers bij af te likken. Ons groepje waterratten werd in de Earth Shake vervoegd door vier kiekens met watervrees en er was veel gekwebbel en getater. Jammer van de valse noot geproduceerd door het bitcherige vriendinnetje-van, maar daar zullen we aan moeten wennen, zeker?

Nog een afzakkertje in de PurPur en dan moe, maar tevreden, huiswaarts.

HOERA 't is bijna weekend!

Althans toch volgens de koffiemok van Vlaanderen-Vakantieland die ik vanochtend in het station kreeg. Op zijn minst een beetje voorbarig...

Milosevic is dood

En daarmee zal hij dus ook nooit veroordeeld worden voor de misdaden die hij begaan heeft. Milosevic' dood is geen goeie zaak voor ex-Joegoslavië en ook geen goeie zaak voor het Internationaal gerechtshof in Den Haag. Men kan zeggen dat Milosevich toch gedeeltelijk geboet heeft voor zijn misdaden doordat hij de laatste jaren van zijn leven in gevangenschap heeft doorgebracht, maar het ontbreken van een definitieve uitspraak in zijn zaak laat toch een wrange nasmaak achter.

Gisteren

Volk over de vloer gehad. Veel gegeten, veel gebabbeld, alleen die laatste margarita was er te veel aan. Met als gevolg dat ik mij nu niet zo fris voel. En ik heb nog een drukke dag voor de boeg. Seffens tekenles en daarna met de mensen van mijn irc-kanaal een verfrissende duik nemen in het water van Aqualibi nemen. Hopelijk helpt dat tegen de kater en het slaapgebrek. ;-)

Twijfel, twijfel

Een nieuwe blogbijeenkomst: BlogCom blogdinner. Gaan of niet gaan?

Muzikale middag

Ha, da's één van de voordelen van in Brussel te werken, zie, 's middags kan je al eens een langere middagpauze nemen en gaan genieten van een streepje cultuur. Cultuur in de vorm van strijkkwartetten van Haydn en Mozart. Ik heb ervan genoten.

Lang leve broodje Brussel!

Hoe...

Zou het nog in New Orleans zijn?

Via.

Eindelijk thuis!

En dan te bedenken dat mijn trein vanavond stipt om 17.48u in het station van Leuven was. Waarop ik mij in zeven haasten naar de brillenwinkel begeven heb om nog voor sluitingsuur het splinternieuwe brilletje van mijn vriendje op te halen (een verjaardagcadeautje, ook een beetje uit eigenbelang, want ik was zijn vorige montuur ondertussen kotsbeu).

Daarna zijn mijn vriend en ik wat onbevoegd persoon gaan spelen op de bouwwerf van ons appartementsgebouw. De elektriciteit en de waterleiding lag er ondertussen al, maar ik heb toch zo mijn twijfels of ze de (nieuwe) afgesproken datum gaan halen. Ze zullen alleszins goed mogen doorwerken. We zijn (in het pikdonker, alleen bijgelicht door een gsm en een Treo) helemaal tot boven op het dak geklommen. En het moet gezegd, het uitzicht is geweldig! Jammer genoeg gaan wij op het tweede wonen.

En aangezien je niet elke dag bij valavond op een Leuvens dak staat, hebben we maar meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om dat dak in te wijden. Het mooie uitzicht werkte op meer dan één manier inspirerend. ;-)

Wat later belde één van de collega's waarmee mijn vriend had afgesproken en die wilde dolgraag een rondleiding in ons nog-niet-af appartementje. Zonder gsm en Treo ditmaal, want hij had een staaflantaarn in zijn wagen liggen (échte mannen verlaten het huis niet zonder staaflantaarn!).

Na de rondleiding was het voor mij welletjes geweest. Ik nam afscheid van mijn vriendje en begaf mij (helemaal alleen door de regen en de kou, snif) richting veel te klein huidig appartementje. Onderweg kwam ik nog wat bekenden tegen die voor wat extra oponthoud zorgden. Wat ik niet zo erg vond, want het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een goed gesprek met beide heerschappen gehad had. En wat doet er meer deugd dan een avondlijk gesprek in de motregen? (Just, kidding, 't was echt wel leuk.)

En nu zit ik eindelijk achter mijn bureautje. Tweeënhalf uur onderweg van het station tot ergens centrum Leuven. Toch niet slecht, he?

Ik heb lucht gekocht!

U toch ook?

De lof der zatheid

Na een lange zoektocht naar een geschikte datum, zijn we er gisteren eindelijk in geslaagd te gaan dineren bij een bevriend koppel in het Antwerpse. (Na Vlaams-Brabant is Antwerpen de provincie waar ik het meeste vrienden heb wonen, vreemd want mijn wiegje stond in Limburg, alhoewel ik hard mijn best doe om dit te verdoezelen. ;-) )

De sfeer zat er al van bij het begin goed in. De gastheer kwam de deur opendoen en zijn gewoonlijk nogal gereserveerde houding was in velden nog wegen te bekennen. Joviaal, niet te doen. Het kwartiertje dat we de gastheer voor onszelf hadden (de gastvrouw was nog overuren aan het kloppen), leerde ons al gauw dat hij vanaf 's middags op restaurant had gegeten. Dit natuurlijk onder het genot van een paar glaasjes wijn (of misschien zelfs iets meer dan een paar). Tja, zo gaat dat nu eenmaal wanneer een groot project opgeleverd wordt in de bouw.

Maar laat ik er geen doekjes om winden. De jongen was zat. En voorwaar, lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb. Zat zijn is gezond!

PS: Het eten (dat de gastvrouw had klaargemaakt) was ook heel lekker.

Italiaanse les

Gisteren had ik voor het eerst sinds lange tijd het gevoel dat mijn Italiaans er weer wat op vooruit ging. Ik vermoed dat dit een typisch probleem voor een tweede jaar taalcursus is. Het nieuwe is er een beetje vanaf, maar je woordenschat en grammatica is nog niet goed genoeg om je vlot te kunnen uitdrukken in de nieuwe taal. En dat is soms frustrerend.

Maar gisteren ging het dus goed. Ik had echt het gevoel dat ik een soort barrière overwonnen had. En ik begin zelfs te wennen aan de hyperkinetische stijl van de juffrouw. ;-)

Plateauprijzen

Applaus voor de broertjes Dardenne, die er in slagen maatschappelijk relevante thema's in een (ook voor niet-cinefielen) aantrekkelijk filmisch kleedje te steken. Oververdiend.

Internationale vrouwendag

8 Maart 2006. Internationale vrouwendag.

IWD is a special day for promoting women's rights and participation in political and economic processes. Increasingly, International Women's Day is a time to reflect on the progress made, to call for change and to celebrate acts of courage and determination by ordinary women who have played an extraordinary role in the history of women's rights.

Gelukkig is de positie van de vrouw in Europa er sinds de vorige eeuw met rasse schreden op vooruit gegaan. Natuurlijk is er nog verbetering mogelijk (kuch, glazen plafond, kuch). De vrouwelijke vertegenwoordiging in de politiek bijvoorbeeld is nog steeds geen afspiegeling van de man-vrouw verhoudingen in de maatschappij, maar niemand kan ontkennen dat we op de goeie weg zijn.

Jammer genoeg zijn er nog veel plekken op deze aardkloot waar het leven van een vrouw minder waard is dan een koe, waar vrouwen hun lichaam moeten verstoppen achter burka's, waar de vrouwelijke genitaliën gruwelijk verminkt worden, waar vrouwen gestenigd worden omdat ze verkracht zijn,...

Het kan geen kwaad om daar vandaag even bij stil te staan.

Drama, drama

Jawel, het is een dramatische week in yab-land. Net een telefoongesprek gehad met een vriendin (ja, ik weet het, tijdens de werkuren, shame on me) naar aanleiding van een nogal cryptisch mailtje van haar en jawel, zij en haar partner gaan uit elkaar. Dat op zich is niet zo'n drama. Als twee mensen niet bij elkaar passen, dan moet je op een gegeven moment de knoop doorhakken. Een groter drama is dat er twee kleine kindjes (één en twee jaar) bij betrokken zijn en dat hij ook nog eens schulden gemaakt heeft op haar naam...

En nog heeft ze de deur van hun gezamelijke woonst niet achter zich dichtgetrokken. Toch wil ze nog een aantal dingen uitpraten met hem. Een goeie regeling voor de kinderen uitwerken, enzovoort. Dat siert haar natuurlijk, maar let's face it: de kerel is een dikke niksnut. Is werkloos en doet ook geen moeite om geld op de tafel te brengen voor haar en de kinderen. Wat is er mis met iterimmekes doen om je gezin te onderhouden? Neen, hij solliciteert alleen maar voor jobs waarvoor hij niet de juiste kwalificaties heeft. Hij heeft ook nooit een hand uitgestoken in het huishouden. Heeft haar de toegang tot de pc ontzegd, enzovoort en zo verder. M.a.w. hij specialiseert zich momenteel in zakkig gedrag.

En het ergste van al is: ik ben niet verrast. Totaal niet. Altijd al geweten dat die kerel diep van binnen een klootzak was. Maar wat doe je eraan? Ze was smoorverliefd. Hopeloos, hals over kop. En toen vertrok hij op een mooie dag, toen hun liefde nog pril was, voor een paar maanden naar het buitenland en liet hij niks meer van zich horen. Zij totaal overstuur. Ik: dump the guy. Niet willen luisteren.

Hij komt terug en alles is weer koek en ei. Hij maakt twee kindjes samen met haar. Ik dacht, wow, misschien is hij toch veranderd, misschien heeft hij nu wat meer verantwoordelijkheidszin gekregen. Niet dus. En daarvoor is ze dus gestopt met doctoreren. Hoe spijtig. Zoveel talent, zoveel potentieel en dat vergooit aan iemand die haar niet waard is en haar bovendien ook nog eens een minderwaardigheidscomplex aangepraat heeft. De rotzak.

Maar had ik er iets aan kunnen doen? Ik weet het niet. Liefde maakt echt blind, stekeblind. En je kan dan nog honderd keer zeggen dat de kerel niet deugt, ze geloven het nooit. Het enige wat ik nu kan doen, is wat opzoekingswerk verrichten. Zien dat ze een uitkering vastkrijgt, dat ze een nieuwe plaats om te wonen vindt. En hopelijk krijgt ze haar leven zo snel mogelijk weer zelf in handen neemt.

En kijk, dan kan ik het feit dat ik vannacht tot half drie aan een &#!é&)àç paper heb zitten werken weer helemaal in het juiste perspectief plaatsen.

Alweer een zwangerschap!

Yep, binnenkort komt er weer een kindje bij op de wereld. Mijn vriendenkring zal er eens hoogstpersoonlijk voor zorgen dat het geboortecijfer in Vlaanderen toeneemt. Da's goed, zolang zij kindjes maken, hoef ik dat niet te doen. ;-)

Ze vallen als vliegen

Mijn collega's. Twee buiten strijd met buikgriep, eentje met een peesontsteking aan zijn schouder. Twee belangrijke deelnemers aan de vergadering van morgen zijn ook buiten strijd. Eentje zit vast ergens in Egypte, iets met vliegtuigen die niet willen vliegen of zo en de andere is ook een ganse week ziek.

Rampspoed ende weegeklaag. Alsof dat project waarvoor die vergadering belegd werd al niet meer dan genoeg vertraging opgelopen heeft. Oh well, dat weekje zal er nog wel bij kunnen, zeker?

Ik hoop alleen dat ik zelf niet ziek wordt, want ik heb mij portie toilethuggen dit jaar al wel gehad.

Bijna vrouwendag

Dus gooien we er nog wat cijfertjes en statistiekjes van Eurostat tegenaan.

Samenvatting van de Standaard:

Eerste kindje komt pas acht maanden later

BRUSSEL - In 2004 kreeg de gemiddelde Belgische vrouw haar eerste kind op 27,6 jaar. Dat is acht maanden later dan tien jaar geleden. In Europa ligt het gemiddelde op 28,2 jaar. Dat blijkt uit cijfers van het statistisch bureau Eurostat.
Eurostat brengt cijfers uit over het tijdsgebruik van mannen en vrouwen in Europa naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag op 8 maart.

Zo blijkt dat in 2003 een meerderheid van vrouwen in het hoger onderwijs was (universiteit en hogescholen). In Europa was 54,6 procent van de studenten een vrouw, in België 53,3 procent. Toch blijft de werkgelegenheid bij vrouwen beduidend lager dan bij mannen.

Volgens de Europese Commissie ligt een deel van de verklaring in de studiekeuze. Vrouwen kiezen dubbel zoveel voor kunst- en menswetenschappen dan voor exacte wetenschappen en ICT-richtingen. Maar die laatsten liggen een stuk beter in de arbeidsmarkt.

Het glazen plafond bestaat nog altijd: minder dan een derde van alle managers zijn vrouwen: 32,1 procent in Europa, 32,9 procent in België.

Vrouwen doen ook nog altijd bijna dubbel zoveel huishoudelijk werk als mannen.

Dat verdomde glazen plafond toch.

Hoe was je weekend?

Antwoord: saai, want ik moest een paper schrijven.

Toch raar

Vandaag te horen gekregen dat een koppel dat we zeer goed kennen uit mekaar gaat. Na nog geen jaar te hebben samengewoond geven ze er de brui aan. Raar, want ze leken mij altijd zo gelukkig samen. Twee toffe mensen die altijd klaar stonden om een handje te helpen waar nodig.

Nu had ik al wel via via gehoord dat er zo nu en dan hevige ruzies tussen hen uitgevochten werden, maar ik ben altijd blijven geloven dat ze hun problemen wel opgelost zouden krijgen. Niet dus.

Zo zie je maar. Schijn bedriegt.

De ontsnapping van Erdal

Je kan het zelf zo gek niet bedenken. Of hoe de waarheid de fictie soms ruimschoots overtreft. Op naar de verfilming!

Mijn vrijdag

Liefste dagboek,

Het was een plezante dag vandaag. Niet al te veel werk op mijn bureautje, een beetje wijn gedronken om op gepaste wijze afscheid te nemen van onze koffiedame (allez, eigenlijk blijft zij en laten wij haar collectief in de steek omdat we binnenkort verhuizen naar een ander gebouw), nog wat geschertst met de collega's en voordat ik het goed en wel besefte was het tijd om huiswaarts te keren.

Een iets vroegere trein naar huis genomen, want ik moest nog langs Color Image om wat kleurenposters te laten drukken voor een workshop die mijn studentenvereniging organiseert. Onderweg van Leuven station naar Heverlee, kwam ik op tien minuten tijd twee bekenden tegen. Rap rap wat gebabbeld, gelukkig moesten ze beiden hun trein halen, want ik begon al te vrezen dat ik Color Image niet meer zou halen.

Gelukkig was mijn vriendje ondertussen in Leuven aangekomen en kwam hij mij, zoals het een galante ridder betaamt, met de wagen oppikken (verdorie, soms zijn gsm's toch handig). Bleek dat de klanten die vlak voor ons waren in de Color Image, posters kwamen ophalen voor de revue van VTK. Een revue waarvan de eerste voorstelling nu maandag plaatsvindt. Beetje laat om nu nog posters te hangen, he jongens? Tja, ze waren helemaal vergeten de posters op te halen, maar we moesten zeker naar de revue komen! Die jeugd van tegenwoordig toch. ;-)

Jammer dat ik er nu pas achter gekomen ben dat het de komende week revue is, want ik ben beslist niet vies van een beetje nostalgie en de revue stond altijd garant voor enkele uurtjes leute en vertier.

De meneer van Color Image was blijkbaar ook in een goeie bui. Tussendoor hielp hij nog even twee wanhopige mensen van de jeugdbeweging uit de nood en mij gaf hij een mooie korting op de affiches. Zeker een liefhebber van Open Source. ;-)


PS: Neen, dit stukje werd niet gesponsord door Color Image. Ik ben gewoon een tevreden klant.

Laatste keer

En nu ga ik er echt over zwijgen. Beloofd.

Illusies

Zijn als glas. Eens gebroken, is er geen lijmen meer aan.

Verjaardagje vieren

Omdat mijn vriend en ik aan een spaaractie "koop eens wat meubels voor een nieuw appartement" bezig zijn, hielden we voor het eerst sinds jaren geen groot feest op ons beider verjaardagen. Dit feestgebrek hebben we dinsdagavond dubbel en dik goed gemaakt met een uitgebreid romantisch dineetje in een nagelnieuw restaurant in de Muntstraat.

Restaurant Trente, nog geen tweeëneenhalve week open en ja, de bediening maakte soms nog wat beginnersfoutjes, maar het eten zelf was werkelijk subliem. Er wordt 's avonds één menu aangeboden en je kan zelf kiezen hoeveel gangen je daarvan wil consumeren. Omdat we voor de verandering eens alle tijd van de wereld hadden, gingen we voor uitgebreid tafelen met vijf gangen. Bij elke gang werd aangepaste wijn geschonken à volonté.

In één woord decadent: zowel voor de smaakpapillen als voor de portemonnée.

Supergrappig filmpje

Ik maak er geen gewoonte van links naar filmpjes te posten, maar dit exemplaar kon ik jullie toch echt niet onthouden.

Muntjes tellen (3)

Zie ook en ook.

De meting van vandaag leverde 29 munten in het totaal op.

België: 7 x 1c, 6 x 2c, 5 x 5c, 3 x 10 c, 2x 20c
Duitsland: 1 x 1 euro, 1 x 2 euro
Italië: 1 x 1c
Oostenrijk: 1 x 2c
Portugal: 1 x 2c
Spanje: 1 x 5c

Nieuwe gemiddeldes (op 472 munten in totaal):

België: 78,8% (79,2%)
Nederland: 7,4% (7,3%)
Frankrijk: 5,3% (5,7%)
Duitsland: 4,2% (3,5%)
Spanje: 1,7% (1,6%)
Italië: 1,5% (1,4%)
Portugal: 0,6% (0,3%)
Luxemburg: 0,6% (0,8%)
Oostenrijk: 0,4% (0%)
Griekenland: 0,2% (0,3%)

Tussen haakjes staat het gemiddelde van september 2005.