dinsdag, oktober 30, 2007

Waarschuwing

Nog bijna vergeten. We zijn maandagavond gaan eten in Chef's House ter gelegenheid van de verjaardag van een collega van mijn vriend. En het eten was niet lekker. De voorgerechtjes waren zelfs koud (niet lang genoeg gefrituurd) en het beloofde dessert werd omgetoverd in een koffie of een chai. Te mijden dus.

Labels: , , , , , ,

Plafondversiering


Willen jullie wel geloven dat er op dit moment nog steeds een twintigtal ballonnen hier tegen het plafond hangen? Benieuwd hoeveel er nog hangen als we terug zijn uit Parijs.

Labels: , , , , , ,

Cadeautje

Duimen

Willen jullie allemaal duimen dat het de komende vijf dagen mooi weer wordt? Mijn vriendje en ik bevinden ons dan namelijk in Parijs. En al beschikt Parijs over een uitgebreid metrostelsel, er bestaat geen betere manier om een stad te leren kennen dan à pied.

PS: We hebben het hotel geboekt dat Mick ons aangeraden heeft. Als het tegenvalt, weet ik wie ik aan de oren moet gaan trekken. ;-)

Labels: , , , ,

maandag, oktober 29, 2007

Zondag

Na zaterdag was het nog niet gedaan met feesten, al moet ik toegeven dat een licht slaapgebrek en een blik op de après-party-chaos in ons appartement van mij een iets minder happy mens maakten. Ik had beloofd tegen de middag bij mijn ouders te zijn om ter ere van mijn verjaardag samen Chinees te eten. We haalden ons eten bij de afhaalchinees in Halen waar mijn broertje en zijn vriendin zo enthousiast over zijn. En ze hadden gelijk, het smaakte. Alleen waren de porties veel te groot. We hebben met zeven personen gegeten van een rijsttafel voor vier personen en er was nog genoeg over om twee extra personen te eten te geven.

Na nog wat verjaardagszoenen in ontvangst genomen te hebben, trokken we richting de provincie Antwerpen om aldaar met de schoonfamilie deel te nemen aan een bacchanaal dat zich achter de deftige naam "Bierfeesten" verschool. Enfin, mijn deelname beperkte zich tot twee glaasjes water en een (lauwe) thee. Bier is mijn ding niet. Maar het was wel gezellig. En het bierverbruik bleef netjes binnen de perken, zodat het ook voor de niet-bierdrinkers een leuke namiddag/avond was.

Labels: , , , , , ,

zondag, oktober 28, 2007

Verrast

Het was me het weekend wel. Vrijdag verjaarde ik en da's altijd een goeie gelegenheid om te vieren. Niet dat ik mijn geboortedag zo bijzonder vind of dat ik erop sta te springen om alweer een jaartje extra op de teller te zien verschijnen (integendeel zelfs), maar ik sta nu eenmaal bekend als iemand die een feestje niet afslaat, tenzij voor een ander feestje. ;-)

Mijn vriend had het één en ander in elkaar gestoken om mijn verjaardag op gepaste wijze te vieren en had mij vrijdag ook enkele hints gegeven over wat mij te wachten stond. Het restaurant waar we vrijdagavond gingen eten, had ik al meteen geraden. Zelfs zonder de hints want hij was iets te loslippig geweest door te zeggen dat ik er al eens binnen geweest was, maar er nog nooit gegeten had. Zoveel Leuvense restaurants vallen er niet in die categorie. De tip 'Alexandre Dumas' maakte het overduidelijk dat we restaurant D'Artagnan met een bezoek zouden vereren. De zaterdagnamiddagactiviteit had ik ongeveer juist, maar zaterdagavond bleef mij een raadsel. Mijn vriend had tickets gekocht voor iets, zei hij. Nuja, ik was benieuwd.

Vrijdagavond trokken we dus met ons tweetjes naar restaurant D'Artagnan. We lieten ons verleiden door de degustatiemenie met aangepaste wijnen. Als er één ding is waar ik ongelooflijk van kan genieten, dan is het een lekkere maaltijd onder ons tweetjes met een goed glas wijn erbij. De gangen die we voorgeschoteld kregen, waren om duimen en vingers af te likken. Met als uitschieter de hertenfilet. Boterzacht. De aangepaste wijnen waren allemaal zeer lekker en ons glas werd net genoeg bijgevuld, waardoor we na de maaltijd niet wankelend de uitgang moesten zoeken. Door zijn prijsklasse is restaurant D'Artagnan geen restaurant dat je elke dag bezoekt, maar wel een aanrader als je iets te vieren hebt.

Zaterdagochtend begaf ik mij naar de Russische les, terwijl mijn vriendje vanalles aan het bekonkelfoezen was. Hij zou me komen ophalen aan het CLT en we zouden onderweg een broodje eten. We begaven ons richting Limburg, de plek waar ooit mijn wiegje stond, voor een namiddagje monumenten fotografen. Klinkt saai, maar soms ben ik gewoon een beetje saai. ;-) Jammer genoeg waren er veel beschermde gebouwen slecht onderhouden. Zo zagen we oude vierkantshoeves waarvan de muren ingestort waren en die in erbarmelijke staat verkeerden. Jammer dat ons erfgoed zo verwaarloosd wordt.

Het avondmaal nuttigden we de Blue Olive in Hasselt. Het eten werd geserveerd in een modern decor opgevrolijkt door Halloweendecoratie. Beetje bizarre combinatie vond ik, maar het eten was wel lekker: eend in appelsiensaus met spruitjes (al van jongsaf mijn favoriete groente) en kastanjes. Tijdens het avondmaal heb ik een klein beetje (veel) zitten vissen naar de verrassing die mij 's avonds te wachten stond. Want het ticketsverhaal van mijn vriend rammelde een beetje. Het aanvangsuur was niet echt nauwkeurig bepaald en hij wist ook al niet goed te zegegn hoe laat het gedaan zou zijn. Verdacht! 'k Heb zeker vier keer gevraagd of hij toch echt, echt geen verrassingsfeestje voor mij georganiseerd had. 'k Heb zelfs een beetje gedreigd, maar hij gaf geen krimp.

Na het avondeten reden we terug naar Leuven. Op het gemakske, ons mooi aan de snelheidslimiet houdend (verdacht!), onderweg nog gestopt om te tanken en wat te flikflooien en toen waren we in Leuven. (Opvallend: de berichtjes die sms-gewijs bij mijn vriend aankwamen. Alweer iets verdachts in mijn wantrouwige ogen.) "Goh," zegt mijn vriendje, "ik ben de tickets vergeten op ons appartement. Kan jij die even snel gaan halen. Ze liggen op mijn bureau onder mijn muismatje. Ik wacht wel in de auto." Dus ik naar boven (soms doe ik gewoon de dingen die hij vraagt zonder morren). Ik steek de sleutel in het slot en mijn eerste gedachte is: "Hee, die deur is niet op slot. Hoe ontypisch voor mijn vriend om zoiets te vergeten."

Ik stap het donkere appartement binnen en ja, daar stond een man of veertig op mij te wachten. Suprise! 'k Moet zeggen dat ik, ondanks mijn vermoedens, toch een gilletjes van het verschieten geslaakt heb. Al dat volk dat speciaal voor mij gekomen was en zich de longen uit het lijf geblazen had om het appartement met meer dan honderd ballonnen te vullen. Zelfs mensen helemaal uit Gent (Joke, je hebt nog wat cocktails van mij te goed). Op zo'n moment voel je je wel bijzonder geliefd. Ik werd dan ook nog eens bedolven onder de leuke cadeaus: een externe flash voor mijn fototoestel, bongobonnen voor allerlei leuke activiteiten, dvd's van House, de enige serie waarvan ik een aflevering meer dan één keer kan bekijken, chocolade, fnac-bonnen, parfumbonnen, boeken, een nieuw spelletje, drank, geldelijke bijdrages voor mijn nieuwe bureaustoel, bloemetjes, hopen kaartjes,... Ja, ik werd echt verwend.

Gelukkig duurde de nacht van zaterdag op zondag een uurtje langer dankzij de overschakeling van zomer- naar winteruur en kan ik zeggen dat we het feestje op een deftig uur (half drie nieuwe tijd) afgesloten hebben.

Moraal van het verhaal: ik heb het beste vriendje van de hele wereld.

Labels: , , , , , , , , , , ,

vrijdag, oktober 26, 2007

Grmbl, staking

Om maar te zeggen dat de stakers die vandaag het treinverkeer in de war stuurden op geen greintje sympathie van mij kunnen rekenen. Al die studenten en werkmensen die vast zaten in de avondspits. Tof, he, mensen gijzelen die niks met uw (hypothetisch) probleem van uitstaans hebben.

Labels: , , , , ,

De tijd vliegt

En er is nog zoveel dat ik wil doen! Nog zoveel plaatsen die ik wil bezoeken. Nog zoveel mensen die ik wil leren kennen. Nog zoveel nieuwe recepten die ik wil uitproberen. Nog zoveel talen die ik wil leren. Nog zoveel boeken die ik wil lezen. Nog zoveel foto's die ik wil nemen. Nog zoveel films die ik wil zien. Nog zoveel meetings die ik wil organiseren.

Kan ik een time-out krijgen?

Labels: , ,

donderdag, oktober 25, 2007

Uitgelezen

Deze ochtend op de trein. Oorlog en vrede van Tolstoj (dat in het Russisch als Talstoi uitgesproken wordt, 't is maar dat u het weet). Ik heb er heel, heel lang over gedaan. Maar het was de moeite. "Oorlog en vrede" is veel meer dan een roman, het is een filosofisch werk waar de auteur zich meermaals verdiept in de loop der geschiedenis, het waarom van de gigantische, op het eerste zicht nutteloze slachtpartijen van het Napoleontische leger, de moraliteit van de mens, het vraagstuk van goed en kwaad. Hij gaat na of het werkelijk de daden van enkelen zijn die de richting van de massa sturen en komt tot de conclusie dat de menselijke vrijheid beperkt is. Tolstoj gaat ervan uit dat gebeurtenissen gedetermineerd zijn. Ze gebeuren omdat het zo moet zijn en wij mensen surfen mee op de golven der geschiedenis.

Hoewel ik het eens ben met de zienswijze van beperkte vrijheid -een mens is immers altijd het product van zijn omgeving en toevallige gebeurtenissen die zijn levensloop sturen- kan ik me toch niet helemaal achter die deterministische visie scharen. Het moet toch mogelijk zijn de loop der geschiedenis te beïnvloeden. Waarschijnlijk kan dit niet door één persoon gebeuren, maar er moet toch een kritische massa bestaan die zwaar genoeg weegt om dit wel te kunnen. Ik móet dat gewoonweg geloven. Enfin, het boek heeft me genoeg stof tot nadenken gegeven. Ik kan er nog lang op knabbelen.

Labels: , , , , ,

woensdag, oktober 24, 2007

24u

We zijn vanavond dat toch even langs de 24-urenloop geweest. En neen, ik heb geen rondje gelopen, maar mijn neus heeft er zeker tien gelopen. En dat zonder doping! Onze spionnen ter plaatse vertelden ons dat het een rimpelloze editie was. Het telsysteem werkte zonder problemen, een kleine kortsluiting daargelaten, de site is niet down gegaan, er waren enkel wat problemen met de applet. Fijn, maar ook een beetje saai. Rampscenario's zijn nu eenmaal spannender om te aanhoren.

Voor het parcours had men dit jaar teruggegrepen naar de oude vertrouwde formule: de lopers lopen op het asfaltbaantje rond de piste en de standjes van de ploegen staan verspreid langs het parcours. Heel raar om mensen tegen het lijf te lopen die niet eens wisten dat de opstelling waarbij alle standjes op het grote plein stonden en de lopers op de piste liepen de uitzondering was en de verspreiding van de standjes langs het parcours de regel. Jaja, de kloof tussen mij en de huidige generatie studenten wordt steeds groter.

Mijn vriend en ik hebben het ganse parcours verkend, maar de sfeer zat er niet (meer) in. Niet ongewoon, want het hoogtepunt van de 24-urenloop is op de avond/nacht van de eerste dag. Op het einde van 24 uur rondjes lopen, ligt alles vol met afval, zijn de lopers moe en de mensen die de eet- en drinkstandjes bemannen al aan het opruimen. Alles baadt in een triest sfeertje dat doet denken aan de dag na een geweldig feestje. Komt daar nog eens bij dat mijn voeten het na anderhalf uur behoorlijk koud begonnen krijgen.

Enfin, ik ben een beetje verkouden, dat niet zo goed voelen, zal ook wel daarmee te maken hebben. Toch wil ik iedereen die zich inzet voor de 24-urenloop proficiat wensen. 't Is elk jaar weer een enorme organisatie. Dikke schouderklop.

Labels: , , , ,

dinsdag, oktober 23, 2007

Doodop

Tweeënhalf uur vergaderen in de voormiddag. Tweeënhalf uur vergaderen in de namiddag. Drieënhalf uur Japans 's avonds. En dan te bedenken dat we weer op een ontieglijk vroeg uur wakker gemaakt werden door het lawaai van de bouwwerf naast ons. Mijn energieniveau staat op nul. Hoog tijd om in bed te kruipen.

Labels: , , ,

maandag, oktober 22, 2007

Ik belde naar radio Scorpio...

En kreeg ik het antwoordapparaat van de KUL aan de lijn. Ik probeerde opnieuw en kreeg weer het antwoordapparaat van de KUL aan de lijn. Ik belde naar het meisje dat mij het nummer gaf met de vraag of ze mij het nummer opnieuw kon doorgeven, want ik dacht een fout nummer te hebben. Ze gaf me een nummer: hetzelfde nummer dat ik al de hele tijd probeerde te bellen. Ik belde en belde en het antwoordapparaat van de KUL antwoordde en antwoordde. En toen belde de presentatrice van radio Scorpio met haar gsm naar mijn gsm met de vraag waarom ik niet naar hun nummer belde. En ik zei dat ik had gebeld, maar dat ik niet bij radio Scorpio uitkwam. En zij gaf mij opnieuw hetzelfde nummer en zei dat ik moest bellen. Maar ik had al gebeld! En ik belde dan nog maar eens en nog eens en toen: mirakel! kwam ik uit bij radio Scorpio.

Eind goed, al goed.

Labels: , , ,

Flickren

Gisteren was ik op stap met een bende amateur-, semi-amateur- en professionele fotografen ('k wil niemand meer voor het hoofd stoten) in het Leuvense. De bijeenkomst was op alle vlakken een succes. We waren met exact het maximale aantal voor de gidsbeurt (dus de backupplannen die mijn vriend en ik bedacht hadden voor het geval de gids moeilijk zou doen omdat we met te veel waren, konden in de kast blijven). Het klikte goed binnen de groep die uit heel vriendelijke en aangename mensen bestond, die helemaal niet neerkeken op mijn minitoestelletje dat een beetje opviel tussen de grote fotokanonnen. ;-)

De gids Annick paste zich perfect aan aan onze wensen. Niet té veel uitleg en ze zorgde ervoor dat iedereen genoeg tijd had om foto's te nemen. Ze bracht ons op plekjes die zelfs doorgewinterde Leuvenaars niet kenden. Je kon haar eender wat vragen, ze wist overal iets over te vertellen. Zo heb ik een heel interessant gesprek met haar gehad over de vikingen en de manier waarop dit volk volledig verkeerd wordt voorgesteld in de geschiedenis. We waren zo tevreden over onze gids dat we er nog een uurtje extra rondleiding aan vastknoopten.

Leuven is een bijzonder fotogenieke stad. Ik meen te mogen zeggen dat de aanwezige fotografen zeker genoeg interessant fotovoer voorgeschoteld kregen. Voor de ene was dat een mooi detail in het begijnhof, voor de andere een knappe Spaanse die bereidwillig voor de lens poseerde. ;-) Na de gidsbeurt was iedereen een beetje moe en verkleumd, dus besloten we iets te gaan drinken in de Domus. Er werd veel lekker warme glühwein besteld om een beetje op te warmen. (En ik heb een paar koekjes afgesnoept van enkele sympathieke mensen.)

We sloten de avond af in de Notre Dame, alwaar tot onze grote spijt, zowel de lamskoteltjes als de mixed grill volledig uitgeput waren. Gelukkig werd onze bestelling na de initiële problemen snel verwerkt en konden onze hongerige magen gevuld worden. Tijdens de maaltijd werden er wat lenzen, flitsers en fototoestellen uitgewisseld. Amai zo'n grote zoomlens weegt nogal. Na het eten gingen we op pad om wat foto's van Leuven by night te nemen, maar door het druilerige weer was het aanvankelijke enthousiasme snel weggeëbd. We namen afscheid van elkaar en spraken af dat er zeker een volgende editie komt.

Labels: , , , , ,

zaterdag, oktober 20, 2007

Kobe

Gisterenavond zijn we blogbaby nummer twee gaan bewonderen. We arriveerden een beetje te laat omdat ik te lang getreuzeld had met uitstappen in Mortsel en dus de deuren van de trein voor mijn neus zag dichtgaan net voordat ik mijn voet op de trede wilde zetten om uit te stappen. Rap mijn vriend gebeld en gezegd dat hij me in het station van Berchem moest komen ophalen. Deze kleine verstrooidheid van mijn kant was goed voor een tijdverlies van een vijftiental minuten. Onderweg moesten we dan nog even stoppen voor een klein interview met radio Scorpio (waarover later meer) en zo kwam het dat we een goeie veertig minuten laten waren dan gehoopt. De controlefreak in mij kon er niet mee lachen.

Gelukkig werd het na die kleine adrenalineopstoot een heel erg gezellige avond. Kobe is een flinke baby. En hij heeft duidelijk de stembanden van zijn vader geërfd. Dat wordt later zeker een groot zanger. ;-) Ik heb ook de smoelentrekkercapaciteiten van Kobe mogen bewonderen. Ik kan jullie verzekeren: hij kan er wat van. En hij heeft duidelijk een gezonde interesse voor de wereld rond hem. Zoveel interesse dat er van slapen soms niet al te veel in huis komt. Hoe zou je zelf zijn als er zoveel te ontdekken valt? ;-)

Bedankt Eveline en Karel voor de vriendelijke ontvangst!

Labels: , , , ,

vrijdag, oktober 19, 2007

Slaap

Gisteren zijn we met een groepje vrienden gaan poolen. (Mijn poolkunsten zijn nog steeds voor grote verbetering vatbaar, al heb ik even een klein vreugdesprongetje gemaakt toen ik - bij grote uitzondering - vier ballen achter mekaar potte en daar - bij nog grotere uitzondering - geen witte of zwarte bal tussen zat.) Omdat vriend C geen kot meer had in Leuven, bleef hij bij ons slapen. Leuk om nog eens een logé te hebben. Dat stapelbed moet renderen, he!

Nadat we elkaar rond middernacht goeienacht gewenst hadden, viel ik bijna direct in slaap (het voordeel van chronische vermoeidheid). Helaas werd deze slaap enkele keren onderbroken door nachtelijke toiletbezoekjes. Blijkbaar heeft appelkers een stimulerend effect op mijn blaas. Nog meer helaas: om half zeven werden mijn vriend en ik ruw uit onze slaap gewekt door een gigantische vrachtwagen-met-betonmolen die vlak onder ons raam zijn (lawaaierig) ding stond te doen. To onzer grote frustratie.

Na tevergeefse pogingen om de slaap terug te vatten en het irritante geluid buiten te sluiten, ben ik dan maar opgestaan. We hadden afgesproken dat ik C om half acht zou wakker maken. Maar omdat ik dacht dat hij toch al lang wakker zou zijn door al dat lawaai nam ik eerst de tijd om uitgebreid te douchen. Zo rond een uur of acht, ben ik dan toch maar op de deur gaan kloppen. En wat bleek: C was nog fijn aan het slapen. Van al het lawaai buiten had hij niks gemerkt. En jaloers dat ik was.

Labels: , , , , ,

donderdag, oktober 18, 2007

24-urenloop

Volgende week is het weer zover: de jaarlijkse 24-urenloop. Al meer dan tien jaar een vaste afspraak in mijn agenda. Dit jaar echter, twijfel ik of ik wel zal gaan. Toen ik nog de site van de 24-urenloop maakte, vond je mij op elk vrij moment in de teltent of de tent van mijn (ex-)studentenvereniging. Omdat mijn tijd steeds schaarser werd, moest ik de site noodgedwongen uit handen geven, maar ik was tot en met vorig jaar steeds paraat om foto's te nemen.

Dit jaar stel ik echter bij mezelf vast dat mijn interesse voor hét studentenevent van het jaar sterk afgenomen is. Misschien is het tijd om dat hoofdstuk of te ronden? Men heeft mij gezegd dat je niet eeuwig student kan blijven, al ben ik strikt genomen wel goed op weg. ;-) Naar het schijnt moet je afscheid kunnen nemen. Niet achteruit kijken, maar vooruit kijken. Al kan ik mezelf niet van de indruk ontdoen dat de mensen die dit zeggen niet zo'n geweldige, formidabele, fantastische, memorabele studententijd als ik gehad hebben. ;-)

Misschien ga ik toch nog even een kijkje nemen. Wie weet helpt mijn aanwezigheid VTK wel aan de overwinning.

Labels: , , ,

Brussels Girl Geek Dinner

Jaja, ik was er ook, zij het zonder aangepaste visitekaartjes (die van mijn werk deel ik enkel uit in professionele context en zijn, als ik eerlijk ben, ook gewoon heel erg lelijk). Tegen de volgende bijeenkomst zorg ik ervoor geweldig blitse kaartjes op zak te hebben, u zal er totaal door verblind worden! ;-)

Het dinner zelf, wel, ik kan mij goed terugvinden in hetgeen Elise schrijft. 'k Had het mij allemaal een beetje geekier voorgesteld. 'k Voelde mij er heel erg IT'er tussen de design- en marketingmensen. (Al waren de aanwezigen veel gevarieerder dan dat.) En om eerlijk te zijn, de kloof tussen IT en marketing, wel ja, die is geen mythe. Al heeft het dinner van gisteren de kloof misschien weer een beetje kleiner gemaakt.

Feit is dat ik leuke en interessante mensen ontmoet heb, sommige kende ik al (zwaait eens naar Joke), van anderen las ik de blog al een tijdje, nog anderen sprak ik voor het eerst: Ann, Karen, Alexa, Elise en ik vergeet er waarschijnlijk nog. Alvast een dikke pluim voor Clo. De Girl Geeks waren gisteren en vandaag niet uit de media weg te branden.

Labels: , , , ,

dinsdag, oktober 16, 2007

Bezoek (II)

Zondag was het dag van de architectuur. De helicoptervluchten en de bezoeken aan architectonische hoogstandjes hebben we echter aan ons voorbij laten gaan. We hadden namelijk bezoek van bevriend koppel X en N met hun twee kindjes. Als jullie weten dat het vinden van een geschikte datum om elkaar nog eens te zien ongeveer vier maanden in beslag heeft genomen, dan snappen jullie waarom verzetten geen optie was. Ach, de vriendschap gaat voor. Er zullen nog dagen van de architectuur komen.

Het was gezellige zondag. We hadden taart gehaald, koffie gezet (voor de gasten, ik ben geen koffiedrinker) en de zon scheen volop binnen in ons appartementje. We genoten met de terrasdeuren wagenwijd open. Het leek wel zomer. De kindjes waren gegroeid als kool (geen wonder, we hadden ze al zo lang niet meer gezien). De oudste jongen, S, kon zich al goed uitdrukken. Soms iets té goed. "Oh, mama, kijk, eendjes!" "Mag ik de eendjes hebben?" Discrete mensen als we zijn, gaven we S de twee roze eendjes om mee te spelen. Jullie raden al welk eendje hij ab-so-luut moest hebben om mee te spelen en dat toch veel, veel, veel interessanter was dan die twee saaie roze eendjes. Yep, het gele. S heeft er de ganse tijd mee rondgelopen. 'k Moet toegeven dat mijn vriendje en ik regelmatig binnenpretjes hadden. ;-)

Labels: , , , ,

Japans is moeilijk!

't Ziet ernaar uit dat een half uurtje per week op de trein blokken toch niet genoeg zal zijn om het hiragana, het katakana en het kanji onder de knie te krijgen...

Labels: , ,

maandag, oktober 15, 2007

Origineel

Dit vind ik nu eens absoluut geweldig! Ik wou dat ik het concept zelf bedacht had.

Via.

Labels: ,

Nachtmerrie

Deze ochtend iets na zeven wekte ik mezelf en mijn hevig geschrokken vriendje met een luide schreeuw. Een nachtmerrie. Lang geleden dat er zo nog eens eentje langskwam, maar dit paard zal ik toch niet zo snel vergeten.

Ik droomde dat plotseling de deur van ons appartement open ging. Heel vreemd. Mijn vriend ging in de gang op onderzoek uit en ik bleef alleen in ons appartement achter. Opeens glipte er een wildvreemde, dronken man binnen en deed de voordeur achter zich op slot. De man had duidelijk niks goeds in de zin en ik probeerde hem af te weren met alle mogelijke verdedigingstechnieken mij gekend (vingers in de ogen, een knietje in zijn edele delen). Niets hielp echter. Hij scheen ongevoelig en kwam steeds dichterbij. Zo dichtbij dat ik mij nog elke trek van zijn gezicht voor de geest kan halen: een man van vooraan in de vijftig, neutrale kledij, kort peper en zoutkleurig haar en een kort geschoren baardje. Op zich geen angstaanjagend uiterlijk. Op het moment dat ik voelde dat ik de ongelijke strijd aan het verliezen was, heb ik heel hard de naam van mijn vriendje uitgegild en ben ik wakker geworden met een bonkend hart.

Ik was er echt niet goed van.

Labels: , ,

zondag, oktober 14, 2007

Bezoek (I)

Ik weet niet hoe ik het nog origineel moet inkleden, maar ja, dit weekend hadden we dus bezoek.

Zaterdag kwamen de studievriendinnen M en M samen met hun echtgenoten C en C op bezoek. (Ik kan er ook niet aan doen dat zowel de vrouwen als de mannen dezelfde initialen hebben.) Ster van de avond was ongetwijfeld X, het zoontje van M en C. Nog geen jaar, maar lopen kon hij al als de beste. Hij heeft daarvoor nog wel een vinger van mama of papa nodig, maar lang zal dat ongetwijfeld niet meer duren. Ik had beloofd te proberen wat mooie foto's van X te nemen. En dat was niet zo gemakkelijk, want stilzitten stond duidelijk niet in zijn woordenboek. Al bij al is het met toch gelukt een paar leuke foto's te nemen. Hopelijk zijn M en C er blij mee.

'k Had zin om wat te experimenteren in de keuken. Anders is er geen uitdaging meer aan. Dus koos ik zowel voor het voorgerecht als voor het nagerecht een gerecht dat ik nog nooit gemaakt had. Het voorgerecht was redelijk simpel: gevulde champignos met krab en walnoten (en nog wat ingrediënten). Voor het hoofdgerecht speelde ik op safe: een wokschotel met kip, paprika, spinazie en hoisinsaus die we al eens eerder uitgeprobeerd hadden. Voor het dessert was mijn oog echter op iets heel speciaals gevallen: bananenclafoutis. Nog nooit van gehoord, maar het klonk wel lekker. Omdat het toch wel een beetje een ingewikkeld recept was, hadden we voor de zekerheid ijs gekocht. Beter een backupplan hebben voor het geval de clafoutis mislukte.

Even zag het er niet zo goed uit: ik had geen weegschaal om de bloem af te wegen, dus was ik genoodzaakt een beetje te gokken wat betreft de hoeveelheid toe te voegen bloem en mijn eiwit raakte niet opgeklopt omdat ik wat eigeel gemorst had. Mijn stresslevel steeg gevoelig. Even dacht ik halverwege de bereiding te stoppen. De bananen hadden al in de oven gestaan en roken overheerlijk. Warme banaan met ijs zou ongetwijfeld ook smaken. Maar ik heb toch doorgebeten en het recept helemaal afgemaakt. En daar heb ik geen spijt van gehad. De bananenclafoutis was heel lekker. En het bolletje vanilleijs paste er perfect bij. Een experiment dat zeker voor herhaling vatbaar is. En dat vonden de gasten ook.

Labels: , , , , , , , ,

zaterdag, oktober 13, 2007

Huisje warmen

Het feestje gisteren was de moeite. Voordat we ons richting feestvierders begaven, deden we ons te goed aan gamba's à volonté in brasserie Ter Linde. Al een geluk dat mijn vriendje gereserveerd had, want het zat daar stampvol met zestigplussers die mekaar allemaal schenen te kennen. Heel leuk om smakelijk eten gewenst te worden door de mensen aan de aangrenzende tafeltjes. Ik voelde mij heel erg welkom. En ja, ik heb drie borden gamba's naar binnen gespeeld en het smaakte. ;-)

Na het eten vertrokken we richting Wilrijk. We kregen een professionele rondleiding van de dame des huizes en na de nodige bewonderende kreetjes uitgestoten te hebben, mengden we ons onder de aanwezigen. Heel erg leuke en vriendelijke mensen leren kennen! Aangename gesprekken gehad met een groepje dat tijdens de zomermaanden een zeilreis had ondernomen. Ik kreeg er spontaan zin van om op vakantie te vertrekken (al moet ik toegeven dat daar bij mij niet veel voor nodig is.) Deed mij terugdenken aan de legendarische groepreizen die ik vroeger gemaakt heb. Genoeg stof om jaren later nog de slappe lach van te krijgen.

Ik was heel erg goed gezind (na de gamba's en de cava) en het klikte echt met de andere gasten, alleen spartelde mijn lichaam een beetje tegen. Na de laatste vergadering vrijdag had ik een beetje hoofdpijn (ik steek de schuld op te warme en slecht verluchte vergaderzalen), maar ik dacht dat het wel zou overgaan na gegeten te hebben. Niet dus. Het verergerde alleen maar in de loop van de avond. Daardoor zijn mijn vriendje en ik vroeger doorgegaan dan gepland. In de hoop dat een dafalgan en een goeie nachtrust het probleem zouden oplossen.

En maar goed dat we gisterenavond op tijd in bed gekropen zijn, want deze ochtend werden we om twintig na zeven ruw gewekt door de wekkerradio van de bovenbuur, die duidelijk niet thuis was en bijgevolg konden we een uur lang genieten van zijn loeiharde wekkerradio die op 4FM afgestemd stond. Beetje ergerlijk. Gelukkig was de hoofdpijn van de avond ervoor spoorloos verdwenen en kon ik zonder lichamelijke ongemakken naar de Russische les vertrekken.

Labels: , , , , , , , , ,

vrijdag, oktober 12, 2007

Mijn dag

Vanochtend wreef ik de slaap uit mijn ogen in Leuven. Ik nam de trein naar Gent. Miste vervolgens mijn bus, maar moest gelukkig maar tien minuten wachten op de volgende. Ik vergaderde en gaf nuttige input (althans dat deed men mij geloven). Ik kreeg een lift naar Brussel. In Brussel aangekomen, griste mijn laptop van mijn bureau en spurtte naar de volgende vergadering. Straks neem ik de trein naar Mortsel en zal mijn vriendje mij aan het station oppikken om samen naar een feestje in Wilrijk te gaan.

En vannacht zal ik ongetwijfeld heerlijk slapen in mijn bedje in Leuven. ;-)

Labels: , , , , ,

donderdag, oktober 11, 2007

Gamba's in sherry

Op vraag van Menck en Casper. Het recept is supersimpel en klaar in een paar minuten. Een ideaal voorgerechtje.

Ingrediënten voor 4 personen
12 rauwe gamba's, gepeld
2 eetlepels olijfolie
2 eetlepels sherry
enkele druppels tabasco
zout en versgemalen zwarte peper
partjes citroen om erbij te serveren

Bereidingswijze
Verwijder het darmkanaal van de gamba's. Verhit de olie in een pan en roerbak de gamba's 2 tot 3 minuten tot ze roze zijn.Voeg de sherry toe en breng op smaak met tabasco en zoute en peper. Schep de gamba's in een schaal en serveer ze meteen met partjes citroen.

Wij doen er een tikkeltje meer sherry en tabasco in dan in het recept staat, maar dat is een kwestie van smaak.

Labels: , ,

woensdag, oktober 10, 2007

6 oktober, dag van de ingenieur







Ik mag dan wel geen bouwkundig ingenieur zijn, bouwwerven hebben mij altijd al gefascineerd.

(En 't eten 's avonds in de Salons Georges was ook heel lekker. Alleen jammer van die saaie speeches die ze ons tussen de gangen door serveerden.)

Labels: , , , ,

Patricia

dinsdag, oktober 09, 2007

Wat wij gisteren deden

Wij kookten en onze gasten T en I zagen (en proefden) dat het goed was. Zo goed dat we voor de eerste keer in onze kookcarrière geen overschotje overhielden voor de volgende dag.

En wat maakten wij?
- scampi in sherrysaus;
- eendenfilet met appeltjes;
- smoothie à l'improviste met een bolletje Häagen-Dazs-ijs.

Voor herhaling vatbaar, zou ik zo zeggen.

Labels: , , ,

Ben X

Jaja, ik ben hem ook gaan zien. Vorige week vrijdag, in gezelschap van H, U en mijn vriendje. Oorspronkelijk waren mijn vriend en ik van plan om naar de Colruyt Wijngedustatie te gaan, maar toen we een mailtje van H kregen met de vraag om nog eens af te spreken, hebben we onze plannen gewijzigd.

Omdat filmkijken met een rommelende maag niet aangenaam is, hebben we ons eerst te goed gedaan aan lekkere fajitas in El Sombrero. Deze keer hadden we wel op voorhand gereserveerd. Het was de eerste keer dat we iets aten in El Sombrero. Ik had al veel goeds over dit restaurant gehoord en de mensen die mij El Sombrero aanraadden hebben beslist niet gelogen. Je hebt er voor een zeer aanvaardbare prijs heel lekker (ja zelfs overvloedig) gegeten. Alleen was het niet gemakkelijk om uit het overdadige aanbod op de menukaart een keuze te maken.

BenX dan. Veel bloggers hebben deze film al besproken, dus ik hou het hier beknopt. BenX is een fijne film met een interessant thema. De voice-over gunt ons een blik in de leefwereld van een autist die worstelt om zijn plek te vinden in een wereld die hem vreemd en onlogisch lijkt. Voor mij persoonlijk ging het thema van de film verder dan louter autisme. Voor mij ging de film over pesten en de manier waarop mensen andere mensen het leven zuur maken, zich vaak niet bewust van de schade die ze hiermee anderen berokkenen. Of hoe kleine daden grote gevolgen kunnen hebben. Het einde vond ik een beetje voorspelbaar, maar dat stoorde mij niet. De film gaf ons het einde dat in de echte wereld niet kon zijn.

Labels: , , , , , ,

maandag, oktober 08, 2007

Een hemelsbreed verschil

Ik durf al eens sakkeren op de hoeveelheid vergaderingen op mijn werk en 's morgens gaat opstaan vaak met het nodige gezucht gepaard (vooral omdat ik 's avonds niet op tijd in bed geraak). Maar tijdens de treinrit op weg naar mijn werk, ben ik goedgezind en blij om aan de nieuwe dag te beginnen, zij het niet aanspreekbaar omdat ik me wegsteek in mijn metrokrantje of andere lectuur. En ik moet toegeven dat ik het stiekem wel een beetje leuk vind, gevraagd te worden voor werkgroepen en adviescommissie allerhande, want dat wil zeggen dat mijn inbreng geapprecieerd wordt. En heb ik al eens een slechte dag op het werk, dan wordt die ruimschoots gecompenseerd door fijne dagen.

Wat een verschil, wat een hemelsbreed verschil met mijn eerste job. Ik herinner mij mijn allereerste werkdag nog levendig. Wat een tegenvaller. Wat een afknapper. Hoe helemaal anders dan ik mij had voorgesteld. Ik kwam 's avonds thuis en heb ongeveer een ganse rivier bij elkaar geweend. Als u weet dat ik mijn tranen meestal opspaar voor ronduit dramatische situaties, zegt dit genoeg. Ik wilde de volgende dag niet meer gaan werken, maar ben toch gegaan. Heb er het beste van proberen maken, maar na een half jaar wist ik het, dit is niet wat ik wil, ik moet hier weg. Toen was elke ochtend een lijdensweg: opstaan, tegen je zin naar het werk gaan.

Wat een verschil met nu. Een hemelsbreed verschil.

Labels: ,

zondag, oktober 07, 2007

Bijen en abdijen

Onze dag begon vandaag met een als ontbijt vermomde scouting in Kasteel de Bunswyck. Mijn vriendje en ik zijn namelijk op zoek naar een zaal voor een feestje. Bij nadere inspectie bleek Kasteel de Bunswyck niet de locatie die we in gedachten hadden. Een beetje afgeleefd, te weinig parkeerplaatsen, niet echt onze smaak. Natuurlijk kan je niet verwachten dat het eerste schot altijd raak is, we zoeken dus verder. Goeie tips over feestzalen in de provincie Vlaams-Brabant zijn welkom.

Na het ontbijtbuffet (dat ik voor de prijs van achttien euro per persoon behoorlijk middelmatig vond, waar was het geadverteerde vers fruitsap?) trokken we het nabijgelegen bos in voor een wandeling. We genoten van de herfstzon, de bosgeuren, het gezellig geritsel van vallende bladeren en de eenzaamheid. Laat het ons erop houden dat de vrije natuur een stimulerende werking op ons heeft. ;-)

Volgende stop op het programma: de tentoonstelling In godsnaam! in de Parkabdij, nog steeds met stip mijn favoriete abdij. Een mooi verzorgde tentoonstelling in een uniek kader. De tentoonstelling gaf een goed inzicht in het leven van kloosterlingen aan de hand van afbeeldingen, animatiefilmpjes, bijzondere voorwerpen, en ja, zelfs muziek. De leukste voorwerpen vond ik de poppetjes in kloosterkleren, het hostie-ijzer, het altaar gemaakt uit stro, het besloten hofje (voorstelling van het kloosterleven) en de abtsstaven. Ook de kinderen hoeven zich niet te vervelen: voor hen waren er spelletjes en puzzels. Ik denk dat de spelletjes ook bij het ouder publiek aansloegen, want ik was beslist niet de enige volwassene die haar naam in calligrafieschrift schreef. ;-)

Na de tentoonstelling, die erg succesvol was, want toen wij onze audiogids terugbrachten, bleken al de audiogidsen uitgeleend te zijn, gingen we nog even wandelen rondom de abdij. Als vanzelf kwamen we terecht bij de bijenkorven. Imker Staf Kamers was enthousiast aan het uitleggen over zijn passie. Hij vertelde dat de koningen speciaal geselecteerd worden op meegaand karakter, zodat ze niet "steeklustig" zijn. Zo is het door een juiste selectie nu niet meer nodig dat hij een speciaal pak aantrekt als hij de korf openmaakt. Een bijensamenleving is perfect gestructureerd. Iedereen heeft zijn taak in het geheel. Bijen, het zijn fascinerende wezens.

Alleen jammer dat zowel mijn vriend en ik platzak waren, anders had ik beslist een potje honing of een flesjes propolis of mede gekocht. Ach ja, dat zal voor een volgend bezoek zijn.

Staf en zijn bijenkorven:


Honing en afgeleide producten:

Labels: , , , , , , , ,

Yukkie

Vorige week was er op het werk tijdens de middagpauze een marktje met producten uit de eerlijke handel. Aangezien ik altijd open sta om nieuwe dingen te proberen, wilde ik een flesje kombucha original green en kombucha rooibos kopen. Een bioproduct dat nog goed is voor de gezondheid ook, wie kan daar iets tegen hebben? Twee kleine flesjes, als het tegenvalt, dan is dat nog geen ramp. Omdat ik soms een watje ben, liet ik mij echter door de vriendelijke meneer aan het kraampje overtuigen om ook een grote fles kombucha ascetic mee te nemen. "Ja, juffrouwtje, ik doe wat van de prijs af omdat het de laatste dag is en 't is zuiverend en moet ge geen zakske hebben?"

Enfin, eerlijke handel, dat steun ik graag. Veel overredingskracht was er niet nodig. Al had ik moeten weten dat er iets niet helemaal in de haak was met het spul in kwestie. Het standje van de vriendelijke meneer-commercant was namelijk het enige standje waar je niets kon proeven. En sinds vandaag weet ik waarom. Kombucha ascetic is namelijk niet te drinken. Het smaak naar azijn met brubbels is. Het is zo slecht dat je niet anders kan dan een vies gezicht trekken bij de eerste druppel die op je tong belandt.

Ach ja, het kunnen niet allemaal meevallers zijn, he?

Labels: , , , ,

Reus

Kent er iemand een reus die zijn potlood kwijt is?

Labels: ,

zaterdag, oktober 06, 2007

Russische les

't Is nog steeds grote liefde tussen mij en de Russische taal. Ik denk dat ik stiekem een beetje verliefd aan het worden ben op de juffrouw en dan met name op haar ongebreidelde enthousiasme om ons zo goed mogelijk Russisch aan te leren. Ik kan haast niet wachten tot ik genoeg Russisch onder de knie heb om naar Rusland te gaan. Benieuwd naar het land en de inwoners.

Labels: , , ,

vrijdag, oktober 05, 2007

Asperger?

Yeah right. Zoveel deskundigen, zoveel meningen. En daarmee is mijn vooroordeel over dat beroep ook alweer bevestigd. Het menselijk brein, we weten er nog niks van.

Labels: , ,

donderdag, oktober 04, 2007

Blitz

Mijn oude, kapotgeklopte racket heeft een make-over gekregen in vrolijk geel. Ze ziet er meteen een pak hipper uit. ;-)

Labels: ,

Alweer een baby geboren

De ooievaar klopt overuren de laatste tijd.

Labels:

woensdag, oktober 03, 2007

Ella

't Mag gezegd. Ella is een superschattig meisje! Met alles erop en eraan! ;-)

Labels: ,

Vergaderen

Ben ik net mijn boeltje aan het bijeen pakken om naar huis te vertrekken, komt er een collega van een andere dienst vragen of ik morgenvoormiddag bij een vergadering aanwezig kan zijn. Ik moet in eerste instantie niet zo vriendelijk gekeken hebben, want hij vroeg het daarna nog eens heel beleefd. Ik had morgenvoormiddag echter niks in mijn agenda staan en "geen goesting" telt niet als excuus.

En zo zit ik ook deze week weer aan een gemiddelde van één vergadering per dag. En ik die dacht dat het wat rustiger zou worden na de Deadline.

Labels: ,

De juffrouw Japans

Was weer in goeie doen gisteren. Cha-o-tisch. Niet te doen. Cd'tje vergeten. Knoeien met wisselgeld voor de werkboeken, knoeien in het taallabo, niet goed uitleggen wat de bedoeling van een oefening is, enzovoort. En elke zin die ze zegt, wordt gevolgd door een beetje raar, ironisch lachje. Ik weet niet goed of ze nu met haar eigen geknoei lacht of dat het gewoon een zenuwtrekje is. Ik vermoed dat laatste. Van de bissers hebben we vernomen dat het vorig jaar nóg grotere chaos was. Er is dus alleszins verbetering waarneembaar. ;-)

Labels: , , ,

dinsdag, oktober 02, 2007

Opendeurdag in Abdij Keizersberg

Zondag zijn we naar de opendeurdag van Abdij Keizersberg geweest. Vreemd toch dat we tijdens al die jaren in Leuven nog nooit een bezoekje aan deze abdij gebracht hebben en dat terwijl ik een grote liefde heb voor deze sacrale gebouwen. Het is een trend die je wel vaker ziet, mensen die verre reizen maken en het moois vlak voor hun neus negeren. Nu steek ik niet onder stoelen of banken dat ik graag verre reizen maak, maar ik probeer dit te compenseren door een gezonde aandacht aan de dag te leggen voor de mooie dingen in mijn buurt. België is een minilandje, maar heeft op het vlak van cultuur en ja, zelfs natuur, zeker het één en ander te bieden.

Dus toen mijn vriend enkele weken geleden mij erop attent maakte dat Abdij Keizersberg op 30 september een opendeurdag hield, kruiste ik die dag meteen aan in mijn agenda. Veel te vroeg naar mijn goesting (het wii-feestje had langer geduurd dan verwacht) kropen we de dag zelf uit ons bed. Het oorspronkelijk plan was te voet naar de abdij te trekken. Een goeie klim ga ik immers nooit uit de weg. Doordat ik echter moeilijk uit mijn bed raakte en we absoluut de Gregoriaanse mis om 10.00u wilden bijwonen, moesten we de wagen nemen om niet te laat te komen.

Bij de abdij aangekomen, was het even zoeken naar een parkeerplaatsje, we waren duidelijk niet de enige die op zondagochtend naar de mis trokken. De kerk zat goed vol. 70 à 80 procent van de aanwezigen, was ouder dan zestig. Mijn vriend en ik sprongen tussen al dat grijze haar serieus in het oog. Denk dat we, met uitzondering van een paar kleuters, veruit de jongste aanwezigen waren. De mis was behoorlijk indrukwekkend. De mooie gezangen van het mannenkoor vulden de ganse ruimte en toen de gelovigen invielen (bijna iedereen zong mee), kreeg ik, doorwinterd atheïst, toch even kippenvel. Zeer, zeer mooi. Een echte belevenis.

Minder mooi vond ik de stukken uit het evangelie die werden voorgelezen. Veel stukken die over schuld en boete gingen, over branden in de hel en zo. Ik kan me voorstellen dat deze teksten in vroeger tijden de gelovigen een heilige schrik voor de zonde aanjaagden. De gekozen stukken schetsten een beeld van een onvergevingsgezinde god die elke misstap van zijn volgelingen genadeloos afstraft in het hiernamaals. Gelukkig milderde de priester de inhoud van de teksten door ze op een symbolische manier te verklaren. Maar toch.

Na de Gregoriaanse mis gingen de deuren van de abdij open. De abdij is nog redelijk recent. Ze vierde dit jaar haar honderdjarig bestaan en ademt dus niet de sfeer van ouderdom en eeuwigheid uit die je bijvoorbeeld wel in het de Abdij van 't Park vindt. Het gebouw op zich is echter meer dan interessant genoeg. In de eerste plaats omdat de plek waar de abdij gebouwd is, de Keizersberg, een zeer rijke geschiedenis heeft. In de dertiende eeuw werd op deze heuvel een burcht gebouwd, die eeuwen later als verblijfplaats diende voor de jonge Keizer Karel die de burcht later verfraaide en uitbreidde. In de achttiende eeuw was de burcht echter in verval geraakt en beval keizer Jozef II de afbraak. Alleen de schoormuur en de 36 meter diepe waterput (die we op politiebevel niet mochten bekijken) bleven gespaard.

De heuvel heeft echter niet alleen een seculiere geschiedenis. Aan de oostelijke zijde van de heuvel, "Wolvenberg" genoemd, bouwden de graven van Leuven in 1187 een huis voor de Tempelridders. Na de opheffing van de orde van de Tempeliers, vestigden de Hospitaalridders van Sint-Jan zich in deze commanderij tot de komst van de Fransen in 1789. De kerk van de commanderij werd afgebroken en de gebouwen van de commanderij verkocht. Het eeuwenoude kloostergebouw werd helaas helemaal vernield tijdens het nachtelijke bombardement van mei 1944.

Het indrukwekkendste vertrek in de abdij vond ik de bibliotheek. Zeer oude en interessante boeken, waarvan de handgeschreven fiches te raadplegen zijn in een prachtige houten fichekast. De bibliotheek van de abdij bezit ongeveer 250.000 boeken. Je kan de bibliotheek alleen consulteren na een afspraak gemaakt te hebben.

Na wat rondgewandeld te hebben in de kloostergang en de verschillende vertrekken, pauzeerden we even in de eetzaal met een stukje taart en een goudgeel aperitiefwijntje (voor mij) en een Keizersberg bier en een boterham met abdijkaas (voor mijn vriend). Kanttekening: in de abdij zelf werd nooit bier gebrouwen, de abdij leende slechts zijn naam aan dit streekproduct. We zaten nog maar net aan tafel toen twee nonnetjes ons vervoegden. Toen we zeiden dat we 's ochtends naar de mis waren geweest, kon ik zien dat ze onder de indruk waren. Je zag ze zo denken: "D'r zijn dan toch nog jonge mensen die naar de mis gaan." ;-)

Bij het verlaten van de abdij passeerden we allerlei standjes met christelijke en iets minder christelijke producten. We konden het niet laten en schaften ons een mooie uitgave over bier van het Davidsfonds aan. We kochten ook een flesje van de lekkere goudgele aperitiefwijn. Leuk voor als we gasten hebben.

Conclusie: breng zeker eens een bezoekje aan Abdij Keizersberg. Voor de liefhebbers van liturgische gezangen is het bijwonen van de Gregoriaanse mis zeker een aanrader.

Labels: , , , , , ,

Morgen start de week van de Fair Trade

Heuglijk nieuws!

Welkom op de wereld, Ella!

En een dikke proficiat aan de ouders die zo'n mooie dochter gemaakt hebben. ;-)

Labels: , ,

Sauna

We hebben genoten, gisteren, van ons bezoekje aan de sauna. Leuk om in een verwarmd buitenzwembad te liggen terwijl de damp ervan afslaat en een lichte motregen voor speciale effecten zorgt. Zeer sfeervol. En we hebben lekker gezweet, natuurlijk, in het ruime aanbod van verschillende soorten sauna's in 't Mineraal. Al heeft mijn vriendje zich weeral niet aan de koude dompelton gewaagd. Het watje! Gelukkig waren er andere manieren om af te koelen. ;-)

vriendje van yab - yab : 2-1

Labels:

maandag, oktober 01, 2007

Voor de wijnliefhebbers

Yippie!

De deadline waar ik al meer dan een maand mee in mijn maag zit, is gehaald. Ons projectvoorstel is ingediend: vijf minuten voor de deadline. En toen klonk er heel eventjes heel luid "yes" door ons landschapsbureau. Sorry collega's, dat moest er even uit. ;-)

Ik heb mijn ontspannend avondje sauna straks in 't Mineraal wel verdiend!

Labels: , ,