Netwerken

Dju, vandaag heb ik door gewoon lompweg op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn een geweldige kans gemist om een minister zijn handje te schudden. Tot zover mijn netwerkpogingen...

Ha!

Bestaat er een betere manier om de week af te sluiten dan met (nog maar eens) een receptie? 't Gaat een plezante boel worden. Onze vroegere grote baas gaat met pensioen. Veel volk, veel hoge piefen, veel speeches, veel drank, veel hapjes en een bende zatte collega's. ;-) 'k Heb er zin in! Alhoewel ik me maar wat zal inhouden op drankgebied, want ik moet vanavond nog studeren. :-(

Het voordeel aan verhuizen...

Is de welkomstreceptie die georganiseerd wordt in het nieuwe gebouw!

Rock Werchter est arrivé

Deze ochtend in het station van Leuven: hopen gepakte en gezakte jonge mensen die duidelijk geen last meer hadden van examenstress. Benieuwd hoe ze eruit zullen zien als ze terug komen na een paar daagjes camping. ;-)

Stacy Lemmens is gevonden

Dood. :-(

Gelukkig loopt niet elke verdwijning slecht af. Daarstraks op de braderij in de Nieuwstraat nog gezien hoe een verloren gelopen meisje van een jaar of twee herenigd werd met haar mama. Traantjes van opluchting bij de mama natuurlijk. Het meisje zelf was zich van geen kwaad bewust.

Deze ochtend op de trein

Vier giechelende meisjes van (schat ik) zestien à zeventien jaar, deze ochtend op de trein, op weg naar zee. Blote benen, blokjes op de tanden en veel gelach.

"Mag ik je bikini eens zien?"
"Goh, toffe kleuren."
"Heb jij je bikini al aan?"
"Gisteren weer veel te laat gaan slapen. En nu ben ik moe."
"Goh, zouden we wel op de juiste trein zitten? Deze ziet er niet als een zeetrein uit. Veel te chic."
"Wat ga jij doen op vakantie?"
"Ik ga naar Spanje. Slapen, eten, shoppen, aan het zwembad liggen en vooral niet wandelen."
"We moeten een onnozelaar kiezen voor de dag, wie blauw trekt is de onnozelaar."
"Of neen, geen onnozelaar, een debiel."
"Een appelsien!"
"Nah, een mandarijn."
"Neen, ik weet het, een bloempot!"
"Zeg, eigenlijk is blauw wel een veel te mooie kleur. Laten we oranje nemen. Wie oranje trekt is de bloempot."

En toen moest ik afstappen. Ik zal dus nooit weten wie de bloempot geworden is. Jammer, want ik was graag met hen meegegaan naar zee. Misschien had ik wel een bikini kunnen lenen. In ruil daarvoor zou ik er beslist geen problemen mee gehad hebben de ganse dag de bloempot te zijn.

Trouwmis

Hoera! Ik mag komende zaterdag voorlezen in de trouwmis van C en M! Hoera!

Tot zover deze mededeling van algemeen nut.

Old friends

Toegegeven, ik ben eigenlijk niet zo'n telefoneermens. Ik denk liever op voorhand goed na over de berichten die ik de wereld in stuur. Vandaar dat mijn favoriete communicatiemiddel nog steeds e-mail is (lang leve de spamfilters). Op professioneel vlak is het ook handig om iemand met een vroegere e-mail te kunnen confronteren. Telefoongesprekken zijn vluchtig en mondeling gemaakte afspraken moeilijk te bewijzen.

Maar, maar, maar, vandaag heb ik dus meer dan een half uur aan de telefoon gehangen met een oude vriend. Gebabbeld over koetjes en kalfjes, verhuizen, jobperikelen, doctoraatsverdedigingen, het leven,... Het heeft mij echt deugd gedaan. Jaja, 't zal dan toch waar zijn dat het geluk in de kleine dingen schuilt. ;-)

Nieuwe werkplek

Jaja, ik ben er zonder kleerscheuren geraakt. Deze ochtend wel een beetje verloren gelopen in de buurt van centraal station. Dat overkomt mij in die regionen wel vaker. Ik denk dat er onder het centraal station aardstralen lopen die mijn richtingsgevoel compleet in de war brengen. Maar enfin, een fijn wandelingetje om de dag te beginnen dat kan nooit kwaad.

De nieuwe werkomgeving valt goed mee. 't Zal alleen wennen worden aan de luide stemmen van mijn buren. We zitten allemaal wat dichter bij mekaar, wat wil zeggen dat je wat minder privacy hebt. Maar ach, dat kan de collegialiteit alleen maar ten goede komen.

Mijn ingepakte dozen zijn voorlopig nog steeds missing in action. Ik hoop dat die één dezer terug opduiken, want ik mis mijn muis, mijn papierwinkel en mijn plastieken kerstboompje toch wel een beetje...

Belachelijk

Dat een mens na al die jaren nog steeds zo zenuwachtig kan zijn voor een mondeling examen. I don't get it.

Rust

Dit stripje deed mij eraan denken hoe lang geleden het is dat ik nog eens écht zorgeloos niks heb gedaan. Ach, nog een jaartje of twee doorbijten. Rust is voor watjes. ;-)

Examens en verhuis

Terwijl her en der al de eerste juichkreten opstijgen ter ere van het Einde der Examens, zit ik nog maar halfweg. Oh well, ik vind het niet zo erg. 't Is niet dat ik drie maanden vakantie heb om naar uit te kijken, anyway.

Het examen van deze ochtend heb ik zonder kleerscheuren overleefd. Eén ding wil ik jullie wel vertellen: examens die om acht uur 's morgens beginnen, zouden ze moeten verbieden. Mijn hersencellen liggen op zo'n ontieglijk vroeg uur nog half in slaap. Gelukkig is gedeelde smart, halve smart, want mijn vriendje had hetzelfde examen af te leggen. Uit solidariteit met mij (en ook wat uit interesse) volgt hij nog een vakje aan de KUL als vrij student. Leuk, zo samen stressen voor een examen. ;-)

Aan de andere kant was het wel leuk om al om kwart na tien gedaan te hebben met je examen. We hebben dan maar in één moeite onze boodschappen voor de komende week gedaan, zijn effe in de zon op een terrasje gaan zitten om de adrenaline wat te laten zakken en daarna ben ik toch maar eens naar het werk vertrokken. Zien of ik nog kon helpen met inpakken.

Gelukkig blijkt het grootste deel van het inpakwerk al achter de rug. Zelf had ik dinsdag alles al mooi ingepakt. Zelfs mijn netwerkkabel, die ik vandaag weer heb mogen uitpakken. ;-)

Zo'n verhuis schept wel een apart sfeertje, iedereen is eigenlijk bijzonder goed geluimd. Er wordt veel gelachen en chocolade gedeeld om het inpakleed te verzachten. ;-) Ik heb mij ondertussen ook al een paar overbodige tasjes en mapjes laten aansmeren. Heb ik meteen al wat rommel om op mijn nieuwe bureau te laten rondslingeren.

Staking NMBS tijdens Rock Werchter?

Tss, veel sympathie zal dat de werknemers van de NMBS niet opleveren. Zelf ga ik niet naar Rock Werchter, maar uit solidariteit met de arme studentjes wil ik wel de petitie tekenen.

Via.

Eye catcher

Leuke optische illusie. Met dank aan k.absurd.

Ben & Jerry's Chocolat Fudge Brownie Ice Cream

Uit de nachtwinkel dan nog wel... Pokkeduur, maar zoals ze zeggen: desperate times call for desperate measures.

Verhuizen

Jaja, de Grote Verhuis nadert met rasse schreden. Jammer genoeg is de Grote Verhuis waarvan sprake niet die naar ons gloednieuwe, schitterend afgewerkte appartement (I wish), maar wel die naar een gloednieuwe, schitterend afgewerkte (allez, dat hopen we toch) werkplaats. Jaja, onze afdeling verhuist met heel de inboedel nog een stapje dichter naar het centrum van Brussel. Nog een paar nachtjes slapen en het is zover.

Nu heb ik eerlijk gezegd een gruwelijke hartsgrondige rothekel aan verhuizen, onder het stof zittende spullen verzamelen, dozen inpakken en sleurwerk, maar maar maar, ik ben dol op het weggooien van rommel die je toch niet meer nodig heb. Laat ons zeggen dat ik de papiercontainer hier in de gang al een paar kilo's papier heb laten slikken. Als ik zo blijf doorgaan, zal er voor mij niet veel inpakwerk meer overblijven. :-)

Squash: the score

Eén blauwe vinger, een rode striem op mijn arm en een grote racket-afdruk op de borstkas van mijn tegenspeler. Allemaal door me, myself and I veroorzaakt.

They call me yab, the menace!

Soms

Is er niet meer nodig om mij gelukkig te maken dan een terrasje, wat zon, een lekkere sangria en een portie goeie seks. ;-)

Nu alleen nog proberen terug in blokstemming te geraken.

PS: De sangria van de Domus is echt wel subliem.

Associaties

Bij het horen van dat woord denk ik spontaan aan Oosterlinck. ;-)

Voor mensen die zich geroepen voelen de wetenschap een handje te helpen, een onderzoek van de KULeuven.

Via.

En kijk, ik ben niet de enige die zulke associaties maakt.

One down

More to come. 't Was een echt lulexamen. En als ik één ding wel goed kan, dan is het bladzijden en bladzijden lullen. ;-) Nu alleen maar afwachten of de prof mijn gelul ook nog een beetje juridisch onderbouwd vindt.

RIP Jean Roba

Jean Roba heeft mij als kind uren leesplezier bezorgd. Ik weet niet meer hoe vaak ik zijn albums van Bollie en Billie gelezen en herlezen heb, tientallen keren, vermoed ik. Soms heb je niet meer nodig dan een hond, een jongetje en een schildpad om een glimlach op iemands gezicht te toveren.

Het is "gecontroleerd"!!

En _niet_ "gecontrolleerd".

Het vervelende aan uit andermans notities leren, is dat je continu stoot op fouten die je zelf nooit zou maken. En aangezien ik allergisch ben aan taalfouten, zit ik dan ook dwangmatig alle fouten te verbeteren. 'k Zit nochtans niet voor een examen Nederlands te blokken. :-(

Fraudeerde Freya?

Dat weet alleen zijzelf en de persoon of personen die haar daarbij geholpen hebben. Maar laat ons zeggen dat ik niet van mijn stoel zal vallen van verbazing als blijkt dat ze haar eigen thesis niet heeft bijeengepend.

En slecht als ik ben, zit ik hier nu toch stiekem een beetje te gniffelen achter mijn pc. Arme Freya. ]:-)

Girl power in Iran

Bloggen voor meer vrouwenrechten, als dat niet mooi is. Jammer dat niet alle vrouwen in Iran aan hetzelfde zeel trekken.

Boring

Yep, da's een goeie samenvatting van mijn leven op dit moment.

Verdwenen meisjes

De laatste nieuwsberichten zijn niet echt hoopgevend. Met elk uur dat verstrijkt sinds de verdwijning van Nathalie en Stacy, wordt de kans kleiner dat ze levend teruggevonden zullen worden. :-(

En ik zit mij nu al een heel weekend af te vragen hoe je als ouder in godsnaam tot drie uur 's nachts op café kunt gaan en ondertussen je kinderen zonder toezicht in het holst van de nacht buiten op straat kan laten rondlopen. Ok, dat je als ouder je kinderen niet voortdurend in het oog kan houden, dat kan ik nog begrijpen, maar er bestaat wel zoiets als een normaal voorzichtig gedrag...

Enfin, ik blijf duimen (tegen beter weten in) voor een happy end.

Squashen in de hitte

Mmm, een airco in ons squashlokaal zou toch geen overbodige luxe zijn. Ik weet niet of squashen bij een temperatuur van meer dan dertig graden wel zo gezond is. 'k Heb alleszins al mijn partijtjes gewonnen vandaag. Dus ik ben wel hittebestendig. :-)

Blote voeten op het groene gras

Of hoe terugkeren naar mijn Limburgse roots lang vergeten sensorische sensaties weer tot leven kan wekken. Ik ben een bekeerd stadsmens, maar de boerenbuiten heeft toch ook zijn charmes (als je er niet te lang blijft plakken...)

Laatste tekenles

Vandaag mijn allerlaatste tekenles ooit gehad. Volgende week komen we nog wel samen om kaders te snijden en tekeningen uit te kiezen voor de opendeurdag, maar dit was voor mij de laatste keer dat ik in de academie mijn tekenmateriaal boven gehaald heb.

Drie jaar ben ik trouw elke zaterdagochtend gaan tekenen en schilderen en nu is het definitief gedaan. Ik zou nog naar de hogere graad kunnen gaan, maar tien uur tekenen of schilderen per week, lijkt me net iets van het goede te veel. Een voormiddag was ideaal.

Ik heb een beetje met een dubbel gevoel afscheid genomen. Ik heb niet het gevoel dat ik op het einde nog veel vorderingen maakte en dit jaar waren er vaker opdrachten die mij niet zo goed lagen (linosnede en die vervloekte gipsfiguurtjes). En misschien was ik het ook gewoon een beetje beu om elke zaterdag vroeg uit bed te moeten.

Ik heb ook geleerd dat kleur niet zo mijn ding is. Ik ben het best in zwart wit schetsen met potlood. Beetje vreemd, want ik ben dol op kleuren. Maar ik moet de juffrouw gelijk geven, mijn potloodtekeningen zijn veruit het beste.

Na die drie jaar besef ik ook wel dat ik geen natuurtalent ben wat tekenen betreft. Ik kan wel goed en waarheidsgetrouw iets natekenen, maar er ontbreekt toch een zeker je ne sais quoi. Die vonk die de echte kunstenaar onderscheidt van de goeie amateur. Dit jaar zaten er bij de nieuwkomers enkele leerlingen die die vonk wel hadden. En ja, ik ben daar jaloers op.

Maar kom, ik heb die tekenlessen niet gevolgd om een groot kunstenaar te worden, maar louter om mij te ontspannen en mijn hoofd eens te kunnen leegmaken. Al was het maar enkele uurtjes per week. Want als je gespannen tuurt naar een voorwerp om dit na te tekenen, ben je heel even volledig geconcentreerd. Het was heel erg aangenaam om even de continue maalstroom der gedachten in mijn hoofd te kunnen stilleggen. Tekenen als therapie, who knew. ;-)

Om af te sluiten, een schilderij in kleur van mijn hand. Het hoeft niet altijd zwart wit te zijn. ;-)

Baby baby

En jawel, yet another baby is born. Het houdt niet op. 't Zal wel nog even duren voordat we de baby kunnen gaan bewonderen, 'k ga mij eerst wat concentreren op mijn examens. 't Is nodig.

Oja

Ik wilde eigenlijk nog bloggen over die zeer goeie beslissing van het Arbitragehof, maar anderen zijn mij voor geweest. Applaus voor het Arbitragehof!

Tien miljoen dollar boete voor spammer

Uit de Standaard:

Een federale rechtbank van Texas heeft een boete opgelegd van 10 miljoen dollar aan een jongeman die beschouwd wordt als de wereldwijde ’koning van de spam’, dat is de naam voor ongevraagde e-mails. ,,Spam is een van de grootste problemen waarmee computergebruikers mee geconfronteerd worden'', verklaarde de Texaanse minister van Justitie Greg Abbott in een persbericht, waarin ook het verdict stond.

Ha! Net goed! Weg met spammers!

Bolle buiken

Deze middag een terrasje gaan doen met één van mijn beste vriendinnen uit mijn studententijd. En ja, ze had groot nieuws. Ze is zwanger van haar eerste kindje. 'k Zal al maar genoeg speelgoed voorzien om al die kindjes bezig te houden op mijn toekomstige feestjes. ;-)

Laarzen, korte rokjes en sexy benen!

Mijn laatste postje over Leuven in scène is meteen ook een schaamteloze poging om de bezoekersaantallen wat op te krikken. ;-)

Moet er nog sangria zijn?

Het moet gezegd. Bij de Café de la Gare op het Martelarenplein hebben ze verdorie goeie sangria, zelfs al kennen ze er het verschil niet tussen een croque madame en een croque cheval. De porties sangria zijn er lekker groot met keiveel fruit. Fruit == goed, vooral als het in sangria zit. ;-) Enige probleem is dat ik na twee grote glazen sangria nu geweldig veel zin in seks heb en mijn vriendje is helaas op stap met de mannen van zijn werk. :-(

PS: Jaja, 'k weet, het is blok, 't zijn examens, maar hey, we hebben het goeie weer al veel te lang moeten missen.

Juni

Wel, wel, het is al juni, zeg. En zitten we nu al op ons balkon te genieten van het uitzicht van ons nieuw appartementje? Ik dacht het niet. :-(

Al-Zarqawi is dood

Ik denk niet dat er veel mensen om de dood van deze terrorist zullen rouwen. Maar zal zijn dood een kentering teweeg brengen in Irak? Betekent dit het begin van het einde voor het sektarisch geweld? Afwachten.

Pannenkoeken en Italiaans

Toen ik vandaag terug kwam van mijn werk, overviel mij in het station van Leuven opeens een overweldigende goesting in pannenkoeken. Dus ik zeg tegen mijn vriend: "Hey, nu overvalt mij zomaar opeens een overweldigende goesting in pannenkoeken. Laten we naar het pannenkoekenhuisje in de Brusselsestraat gaan!" Een klein omwegje langs de biologische markt op het Martelarenplein (snif, de aardbeien waren niet te koop) en een chocolade soja-ijsje later (ja, ik kon het niet laten), begaven wij ons op weg naar de Brusselsestraat. De zon scheen, er stonden tafeltjes buiten en ik had geweldig zin in een pannenkoek met warme chocoladesaus. Mijn vriend nam een hartige pannenkoek, wat natuurlijk ook lekker kan zijn, maar my sweet tooth haalde de bovenhand vandaag.

We hadden net onze pannenkoeken gekregen, toen er een bevriend koppel langs slenterde, die, jullie raden het nooit, ook geweldig veel zin hadden in pannenkoeken. Ze schoven aan bij ons tafeltje en bestelden op hun beurt een pannenkoek. Fijn gebabbeld over koetjes en kalfjes (zoals daar zijn papers voor journals schrijven en doctoraten afleggen), toen Z opmerkte: "Hey, moeten jullie je punten van Italiaans niet ophalen vandaag? Wij hebben een kameraad die vandaag zijn punten kreeg."

Wij: "Euh... Ja, dat kan goed vandaag zijn." Helemaal vergeten natuurlijk.
Voor die éne keer dat ik iets niet in mijn Treo zet... Mijn vriendje had de datum en het uur opgeschreven en ik had nog deze week aan hem gevraagd wanneer het was, maar tja... Wij in zeven haasten afscheid genomen van het koppel (gelukkig hadden we onze pannenkoeken al achter de
kiezen) en hup naar het CLT. 'k Wilde toch wel graag weten hoe we het er nu vanaf hadden gebracht en we hadden bovendien aan de juffrouw beloofd om haar niveautest uit te proberen.

We waren nog net op tijd. Ik was best tevreden met mijn punten. 'k Had het veel beter gedaan dan vorig semester (misschien zat het feit dat ik nu vlak voor het examen Italiaans geen rechtenexamen van vijf uur had moeten afleggen daar voor iets tussen). En wat de punten van mijn vriendje betreft, wel, zolang hij maar goed in bed is, he. ]:-)

Pizza!

Gisteren zijn mijn vriend en ik op bezoek geweest in het nieuwe appartementje van mijn vriendin B. Ze heeft eindelijk haar boeltje bijeen gepakt en daarmee heeft ze de deur van haar relatie nu definitief achter zich dicht getrokken. En ze zag er verdorie goed uit. Helemaal blij dat de knoop was doorgehakt. En ook de kindjes leken zich goed aangepast te hebben aan de nieuwe situatie.

We hadden afgesproken dat we pizza zouden meebrengen, want dat lusten de kindjes ook graag. Dan moest ze geen speciale inspanningen doen om eten voor ons te voorzien. Want het leven als mama alleen met twee kleine kindjes is niet evident. Ze was heel blij dat we er waren. Dat ze eens van face to face haar hart kon luchten. We hadden eigenlijk al wat eerder tijd moeten vrijmaken om haar nieuwe appartementje te gaan bezoeken, maar 'k zag er wat tegenop. Het lijkt me allemaal niet eerlijk verdeeld: ik heb een goeie relatie, een goeie job, binnenkort (allez, we blijven hopen) een splinternieuw appartement en zij zit in zo'n situatie. Gelukkig houd ze de moed erin.

Momenteel doen zij en haar vriend beroep op bemiddeling om de loshangende eindjes aan mekaar te knopen, maar dat blijkt niet erg op te schieten. Gelukkig zijn ze erin geslaagd een co-ouderschapregeling voor de kinderen uit te werken en hebben ze afgesproken elkaar niet zwart te maken waar de kinderen bij zijn. Enfin, hij schuift natuurlijk de schuld van de relatiebreuk volledig op B, want zij is de slechte en zij heeft hem misbruikt, gepluimd en uitgebuit. Terwijl B nu ocharme elke euro in drie zou moeten kappen om gewoon te overleven en haar huishuur te kunnen betalen. 't Is straf.

Mijn vriend en ik hadden er op voorhand besproken of we B wat geld zouden toestoppen. Ik probeer geldzaken en vriendschap meestal goed van elkaar te scheiden. Maar in dit geval vond ik dat we toch een uitzondering moesten maken. Per slot van rekening kon ze het geld heel erg goed gebruiken en we geven toch ook geld aan goede doelen, dus waarom niet bijspringen als een vriendin wat hulp nodig heeft?

Op het eind van de avond gaven we dus onze envelop aan B. Ik had expliciet op de envelop geschreven dat het geld voor de kindjes was, dan had ze minder redenen om hem te weigeren. Het was echt een emotioneel moment. We wilden graag dat ze het aannam en je zag dat B eigenlijk vond dat ze het niet kon aannemen. Gelukkig konden we haar overtuigen het geld te houden.

Toen we naar huis gingen, voelde ik me heel warm van binnen. Ik ben er zeker van dat ons geld B zal helpen om haar leven terug op de rails te krijgen. Ze komt er wel. Ze is nog jong en veerkrachtig. Ze heeft twee mooie en brave kindjes. Nu een goeie job om wat inkomsten binnen te krijgen en dan kan ze aan de rest van haar leven beginnen.

Het EHRM en de vrijheid van meningsuiting

Ik kan de huidige evolutie in de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens alleen maar toejuichen. Het moet mogelijk zijn om kritiek te uiten op een godsdienst en het Hof heeft deze stelling nu ook bevestigd in twee van haar arresten.

Blijft natuurlijk de moeilijke vraag waar men de grens trekt. Een vraag die ongetwijfeld nog wel vaker stof voor discussie zal leveren.

Kristisch geluid

Ha, de dissenting opinion is vaak het interessants om te lezen. Bring down the hype!

Mijn bed

Liefste bed,
Het afscheid deze ochtend viel me zwaar. Ik lag nog zo lekker te sluimeren onder jouw warme donsdeken. Ik had nog gaarne enkele uren in jouw gezelschap doorgebracht. Niets zeggen, gewoon dicht bij elkaar zijn.
Jammer, het mocht niet zijn. De plicht en de wekker rukten mij vanochtend veel te snel bij jou vandaan.
Eén troost: ons afscheid is slechts tijdelijk. Vanavond zien we elkaar weer.

Impressies van Leuven in scène

Gigantisch veel volk. Volk, man, niet te doen. En natuurlijk veel bekende gezichten tegengekomen. Waaronder bvlg, een paar meisjes van de tekenles (nog op mijn dak gekregen omdat ik de tekenles gisteren gemist had) en jawel: Dolfie! En hij had zijn oude bekende streken nog niet verleerd. Hij liet dadelijk zijn oog vallen op een paar majorettes. Ik vermoed dat het de korte rokjes waren die het hem deden.



We waren met een tof heterogeen groepje. Veel bijgepraat en veel gelachen. Wat meegehuppeld met de majorettes , daarna iets gaan drinken op de Oude Markt, terwijl er tamboertjes de lucht in gehesen werden ('t was geen echte verrassing meer voor ons, want we hadden 's middags na het examen van Italiaans al de repetitie gezien). Daarna ons wat laten platdrukken tussen al het volk op de Grote Markt. We stonden jammer genoeg een beetje te ver naar achter om ten volle van het optreden te kunnen genieten.

Daarna heen en weer getelefoneerd met mensen van ons groepje die later kwamen. Er was ook een baby bij van nog geen maand. De baby vond er niet veel aan, want ze heeft de hele tijd geslapen. Nadat we iedereen gevonden hadden, zijn we gaan kijken naar het spektakel op het Ladeuzeplein. Wel een origineel concept, maar de voorstelling op zich duurde te lang. Het tweede half uur begonnen opvallend veel mensen het Ladeuzeplein te verlaten.

Wij hebben de voorstelling ook niet volledig uitgekeken en zijn in plaats daarvan wat gaan wandelen in het betoverde stadspark. Heel mooi en feëriek. Alleen jammer dat er zoveel volk was. Dat verbrak de magie een beetje. Maar Dolfie en ik zijn toch maar fijn samen met A onder een met voile versierde met licht bespikkelde paraplu gekropen.



Om de avond af te sluiten zijn we nog op zoek gegaan naar een café voor een afzakkertje. Wat minder voor de hand ligt dan het klinkt, want zowel de PurPur als de Improvisio gingen net sluiten toen wij eraan kwamen. Gelukkig mochten we in de Wiering wel nog binnen. Al keek de juffrouw die ons bediende wel heel erg zuur.

Na ons slaapmutsje in de Wiering zijn we Dolfie helaas kwijt geraakt. Zeker er vanonder gemuisd met een knappe roze dolfijn.

Not good

Deze ochtend weer veel te vroeg wakker (geloof mij, uitslapen dat verleer je als je dat niet vaak genoeg doet) en daar bovenop nog een zere keel ook. Nu, ik vermoed dat die zere keel zal overgaan in een fijne verkoudheid, dus nog een dagje pijnlijden en dan komt het gesnotter...

Not pink?

Tiens, niet echt een uitkomst die ik verwacht had.

Your color is black. The color of night. Serene and mysterious, black conjures up images of elegant evening gowns, dashing tuxedos, and gleaming limousines. Traditionally a symbol of success, black also represents power and an uncompromising demand for perfection.

De test. Via.

Stadhuis in kleur

De enige commentaar die ik bij deze foto's heb, is: Gaat Dat Zien!

Voorproefje Leuven in scène

Daarstraks wat gaan poseren voor het schitterend verlichte stadhuis, samen met mijn vriendje, mijn broertje en zijn vriendin. En nu maar afwachten of de foto's van meneer Gilissen een beetje geslaagd zijn.

Communicerende objectjes

Vandaag ben ik voor mijn werk naar een interessante conferentie geweest. (En neen, jammer genoeg kan dat niet van elke conferentie die ik bijwoon, gezegd worden.) Maar vandaag was dus een schot in de roos. Interessante talks, gegeven door bekwame mensen. Het crappy Engels dat sommige Finnen produceerden, nemen we er met de glimlach bij.

En wat hebben we bijgeleerd? Je kan in de toekomst een fles Ouzo gebruiken om je eigen televisiekanaal op je digitale tv te selecteren. RFID heeft zeer veel mooie toepassingen, jammer genoeg zijn de tags nog steeds te duur en zijn er ook grenzen aan de mogelijkheden van de technologie (het uitlezen verloopt niet altijd optimaal). Ik was onder de indruk van de presentatie over RUNES. Fijne toepassingen mogelijk in rampgebieden en zo. En volgend academiejaar heeft de ganse ULB/VUB-campus gratis WIFI. Met dank aan de stad Brussel. (Hallo, meneer Tobback?)

Alleen jammer dat er 's middags alleen broodjes waren om de magen te vullen. Klein minpuntje. ;-)