Moe

Pffft, de vermoeidheid wil maar niet uit mijn lijf. Nochtans ben ik deze week al elke avond vóór twaalf uur in bed geraakt. Ik denk dat ik nog de naweeën voel van die zotte examenweek van een weekje geleden. En die nerdbarbecue vorig weekend waar we tot de laatste man zijn blijven plakken, zal er ook wel iets mee te maken hebben.

Need sleep.

He didn't do it...

't Was te denken. Het verhaal van die gestoorde vent Karr klonk al ongeloofwaardig van bij het begin. Nu blijkt dat zijn DNA niet overeenstemt met het DNA gevonden op de plaats van de moord. Wat ons terug breng bij de usual suspects: de ouders van JonBenet...

Boterhammen in het park

Na ons geslaagde (en droge) middaguitstapje van gisterenmiddag, waren mijn collega's en ik van plan om vandaag opnieuw tijdens de middagpauze te genieten van een muzikaal intermezzo. De weergoden staken ons echter stokken in de wielen. De twee dappere collega's die toch nog de regenbuien durfden trotseren, kwamen zo nat als een hoentje de bureau binnengedropen. Gelukkig was ik bijtijds van gedachten veranderd. Ik heb namelijk een bloedhekel een regen en koulijden.

Rotweer.

Anoniem bloggen?

Goed, een tijdje geleden dacht ik er sterk over om de anonimiteit van dit blogje achter mij te laten. Per slot van rekening staat er niets op dit blog wat de mensen niet van mij mogen weten. Maar toen begon ik een beetje verder na te denken. Tot nu toe is deze blog steeds zorgvuldig verborgen gebleven voor mijn IRL vrienden en familie. Slechts twee personen die mij uit het "echte leven" kennen hebben dit blogje per toeval gevonden en zij hebben mij beloofd het niet verder te vertellen.

En toen begon ik nog een stapje verder te denken, als ik een blog onder mijn werkelijke naam begin, is de kans zeer groot dat ook collega's zullen meelezen. En misschien vind ik dat wel niet zo leuk. Niet dat mijn collega's geen toffe mensen zijn, maar ze moeten nu ook weer niet alles van mij weten. Hetzelfde geldt voor mijn familie en schoonfamilie. Ik wil hier ongeremd kunnen typen dat ik leuke sex met mijn vriendje gehad heb en ik vermoed dat zulke eerlijkheid wel eens aanleiding tot awkward situaties kan geven, wanneer bvb (ik zeg maar wat) de oma van mijn vriend zo'n berichtje leest. Niet dat ik nu geen zelfcensuur toepas, maar toch.

En eigenlijk vind ik dit kleine bloggeheimpje wel leuk. Deze blog heeft mij bovendien al in contact gebracht met een paar leuke en toffe mensen die ik zonder nooit had ontdekt. Yab zwaait even naar Joke, Peter, Lynn en Pieter. En dat is meer dan ik gehoopt had, toen ik hiermee begon.

Dus na rijp beraad, denk ik dat ik dit blogje voorlopig "anoniem" zal blijven. (Ok, dat is natuurlijk een illusie, met de informatie die ik hier al blootgegeven heb, valt wel het één en ander bijeen te puzzelen.) Het zal alleszins verborgen blijven voor IRL vrienden, familie en collega's. En bijgevolg blijf ik voorlopig bij Blogger, ondanks de beperkingen van dit platform.

Voorpret

Hihi. :-)

Geluk

Deze ochtend was ik te laat, maar geen erg, mijn trein was ook te laat. De trein kwam net het station van Leuven binnen gereden toen ik eraan kwam. Just in Time, heet dat dan. ;-)

Feed voor Yet Another Blog

Bvlg en Tom hebben mij gemeld dat er problemen zijn met de ATOM-feed (http://gelebanaan.blogspot.com/atom.xml) voor deze blog. Bij nader onderzoek blijkt dat mijn berichten inderdaad onvolledig doorkomen en dit terwijl ik nochtans in de settings heb aangegeven dat het volledige bericht gepubliceerd moet worden. In het verleden werkte dit perfect, dus ik heb niet dadelijk een idee waaraan het probleem te wijten is.

Maar goed, niet getreurd, er is een alternatief: http://gelebanaan.blogspot.com/rss.xml. In de RSS-feed krijgen jullie wel de volledige berichten te zien. Lang leve de work around. ;-)

In de hallen van de bergkoning

Schitterend stuk uit de suite van Peer Gynt, geschreven door Edvard Grieg. Voor het eerst gehoord in de lessen Muzikale Opvoeding in het middelbaar en meteen verkocht. Nu op Klara via streaming audio.

Bye bye Abou Jahjah

Oproerkraaiers van uw slag kunnen we hier gerust missen. Het ga je goed in Libanon.

Vluchtmisdrijf

Mijn vriend en ik zaten daarnet naar een aflevering van Lost te kijken (ja, we zitten al over de helft van seizoen één, tegen het einde van dit jaar gaan we misschien eindelijk het eerste seizoen gezien hebben, woehoe!) Toen plots, boem, pats, patat, het geluid van deukende autocarrosserieën ons van ons filmpje wegrukte.

We hoorden nog net een wagen met gierende banden wegrijden en zagen beneden op straat een mooi oliespoor liggen. En er waren slachtoffers gevallen bij de aanrijding: een schandelijk gemolesteerd paaltje! Gruwelijk onthoofd in de fleur van zijn leven! Een ijselijk blauwe vloeistof gaf de plaats van de misdaad aan.



Gelukkig hebben we een duidelijk spoor van de dader ontdekt:



Who did it?

Deze avond, op de trein

Iets te laat vertrokken in Brussel Centraal, maar da's normaal voor de trein naar Luik-Guillemins. Alles goed, beetje moe. Plaatsje gevonden om te suffen op weg naar huis. Trein rijdt voorbij de Stellakrattenopslagplaats en stopt vlak buiten het station. Geen probleem, dat gebeurt wel vaker, gewoon even wachten tot we het station binnen mogen.

Goed, wachten, wachten... De stem van de conducteur door de intercom: "Gelieve ons te excuseren. Wegens een defect treinstel in het station, moeten we even blijven stilstaan." OK, geen probleem, 'k heb een roddelboekje gekocht (my guilty pleasure) in het station, dus ik heb lectuur om mij te entertainen. (Zou Posh Spice zwanger zijn of niet?)

Ondertussen zijn er al wat mensen opgestaan om bij de deur te gaan staan, iets wat ik nooit doe. Ik sluit meestal de rij af, ik heb een hekel aan dat gedrum om als eerste buiten te zijn. Dus ik blijf gezellig zitten. Nog wat later, op lichtelijk beschaamde toon: "Ja, euh, we staan nog steeds stil buiten het station van Leuven, excuses voor het ongemak, wij rekenen op uw begrip." Er klinkt al wat gegrinnik hier en daar in de treinwagon. Vermengd met berustend gezucht.

Ik bel naar mijn vriendje om te laten weten dat ik iets later zal zijn, dat ik eigenlijk al wel in Leuven ben, maar nog net niet helemaal en dat ik geen flauw idee heb wanneer er opnieuw beweging in onze trein zal komen. Ondertussen deelt de conducteur (ik vermoed bijna met tranen in zijn ogen) mee dat er in tegenstelling tot eerdere berichtgeving, niet één, maar twéé defecte treinen in het station van Leuven staat en dat het hem, echt waar, héél erg spijt. Luidop gelach in de wagon. Achja, wat kan een mens anders?

Goed, na een dik half uur stilstaan, zijn we er dan toch in geslaagd de paar resterende meters tussen ons en het perron te overbruggen. Algemene stormloop naar de deuren. Welkom in Leuven!

Back to work

Ha! Slapen is voor watjes! Deze nacht blokken, deze ochtend examen, nu alweer achter mijn bureautje. Mij al geeuwend door de achterstallige mails werken. Gelukkig zijn er niet al te veel mails die dringend actie vereisen. De meeste issues hebben mijn collega's ondertussen opgelost. Toch gemakkelijk. :-) En de écht belangrijke mails markeer ik wel om maandag opnieuw grondig door te nemen.

En ondertussen zitten de mensen van Oost-Vlaanderen hier allemaal te hopen dat hun huizen niet ondergelopen zijn...

Zucht

Familiaal vermogensrecht is ongeveer het saaiste vak ooit uitgevonden. En drie examens op een week is te veel. Zeker als twee van de drie vakken meer dan duizend bladzijden tellen.

Zaag. Klaag.

Acht jaar

Oh my god, ik mag er niet aan denken wat gevolgen dat heeft voor een mens. Acht jaar opgesloten zitten in een hok. Brrr.

Een terrasje

Ha, eindelijk wat beterschap in het druilerige zomer(?)weer van deze hopelijk snel vergeten maand augustus. Deze avond zelfs gedineerd op een terrasje in de Naamsestraat. De uitbaters van de Muy Sapore waren zoals gewoonlijk weer supervriendelijk. Een beetje té vriendelijk, want ze waren ons dessert vergeten aan te rekenen (een overheerlijke sabayon en bananenbeignets). ;-) Eerlijke mensen als we zijn, hebben we hen natuurlijk snel attent gemaakt op deze vergetelheid.

De Muy Sapore is één van mijn favoriete eetplekjes in Leuven aan het worden. Als je ergens vriendelijk onthaald wordt, smaakt het eten nog zoveel beter...

High

Door aanhoudend slaapgebrek. Eigenlijk wel een leuk gevoel. Ok, rationeel gezien weet ik dat ik nu best zo snel mogelijk in bed kruip. Maar 't is verleidelijk om het nog eventjes uit te stellen om dan straks half bewusteloos in een diepe slaap te kunnen vallen...

Democratie in Congo

Het concept is hen daar precies toch nog niet helemaal duidelijk...

Een extra paar armen

Jaja, dat zou soms toch handig zijn. Misschien ben ik gewoon onhandig, maar vaak sta ik dus met beide handen vol en dan mis ik een derde arm om een deur open te doen, op de liftknop te duwen, of het brood te betalen dat ik net gekocht heb bij de bakker.

Echt, die Shiva had het toch gemakkelijk.

Saai

== Beknopte, maar accurate samenvatting van mijn leven op dit moment.

Nog even doorbijten...

El Bulli

Nog iets om toe te voegen aan mijn steeds langer wordend TODO-lijstje: een etentje bij El Bulli. Kan perfect gecombineerd worden met een bezoekje aan Barcelona. Mijn vriendje is daar nog nooit geweest en daar moet dringend eens iets aan gedaan worden. ;-)

Woepsie

Problemen bij Wikipedia...

"Er zijn momenteel technische problemen met de servers van de Wikimedia Foundation.

Het probleem is waarschijnlijk tijdelijk en zal hopelijk snel worden verholpen. Probeer het over een paar minuten nog eens.

Voor meer informatie kan men terecht in het kanaal #wikipedia op het Freenode IRC-netwerk.

Wikipedia is een van de drukst bezochte sites op internet en de Wikimedia Foundation moet voortdurend nieuwe hardware kopen om aan de bezoekersvraag te voldoen. Mocht u willen helpen, dan is uw donatie zeer welkom."

Paranoïa?

No way!

Marktrock

Voor zij die er misschien 's nachts van wakker liggen: Neen, ik ben niet op Marktrock geweest en neen, dat vind ik helemaal niet erg.

Leuvense hongerstakers zetten actie stop

En ik denk: oef. 39 dagen zonder eten, dat komt al dicht in de buurt van schade die onomkeerbaar is.

Tijdens de hongerstaking ben ik verschillende keren langs de Leuvense Sint-Michielskerk gekomen. Het is vreemd om te bedenken dat op enkele meters van jou mensen liggen te verhongeren. Je komt erlangs en je gaat verder en zij blijven liggen op hun matrassen vlakbij het huis van God. Ik had er een vreemd gevoel bij. Want, alhoewel ik sympathiseer met de zaak van illegale vluchtelingen (niet welkom hier, geen toekomst in hun eigen land), vind ik het middel van hongerstaking toch dicht in de buurt van chantage komen.

Ik ben dan ook opgelucht te lezen dat ze besloten hebben hun actie af te blazen. Hopelijk komt er een oplossing voor deze mensen uit de bus.

Zou het?

Dat bijna tien jaar na de moord op JonBenet Ramsey er eindelijk duidelijkheid komt over wie deze gruwelijke misdaad op zijn of haar geweten heeft?

Stripact!

Maar wel een hele originele. ;-)

Afscheid

Net terug van een blitzbezoekje aan het verrassingsafscheidsfeestje (phew, wat een woord) voor de zus van mijn vriend. Ze vertrekt namelijk binnen een paar dagen voor een half jaartje op stage naar Polen. Paar dikke kussen gegeven en beloofd dat we in november zeker eens op bezoek zullen komen. (Lang leve het onbetaalde verlof!)

Sharon: the end?

Zijn toestand is weer verslechterd. Het enige nut dat het zielige rekken van Sharon's leven nog heeft, is dat het de wenselijkheid van euthanasie in bepaalde gevallen maar al te duidelijk illustreert.

Sceptische Britten

Ha, ik ben dus niet alleen.

Uit het artikel:

Cijfers die Scotland Yard dit weekend bekendmaakte, geven de Britten ook reden om sceptisch te zijn. Tussen september 2001 en juni van dit jaar arresteerde de politie 1.047 terreurverdachten.

De meesten zouden extremistische moslim-jihadi's zijn geweest. In totaal werden slechts 158 verdachten aangeklaagd voor terroristische activiteiten. Zulke cijfers voeden de onvrede binnen de moslimgemeenschap dat onschuldige moslims worden opgepakt en dat de antiterreurmaatregelen hen discrimineren.

Je zal zo maar eens een brave, onschuldige, Allah-vrezende moslim zijn die op een goeie dag uit zijn bed gezet wordt op verdenking van terroristische activiteiten. Ik kan me voorstellen dat, zelfs al wordt je daarna vrijgelaten, de buren nooit meer hetzelfde naar je zullen kijken.

Ik blijf erbij dat het grootste slachtoffer van heel die oorlog tegen het terrorisme onze rechten en vrijheden zijn. Recht op een eerlijk proces? Onschuldig tot het tegendeel is bewezen? Recht op een privé-leven? Vergeet het maar.

Om ons te beschermen tegen de dreiging van het terrorisme worden onze rechten stelselmatig beperkt. En zo winnen de terroristen zonder ook maar één aanslag te moeten plegen. Tragisch. :-(

Baby on board

Maar allez, heb ik jullie nog steeds niet verteld hoe ik met een bloggende baby op mijn schoot beland ben? 'k Zal dat eens snel rechtzetten.

Wel, het gebeurde als volgt. Donderdagavond ging de bel. E met de sleutel van het huisje waar hij samenwoont met T en hun baby M. E, T en M gingen op reis en wij hadden beloofd hun brievenbus leeg te maken en zo nu en dan de plantjes wat water te geven. Effe korte babbel, E uitgezwaaid, want T en baby M zaten beneden in de auto op hem te wachten.

Nog geen tien minuten later, opnieuw de bel. Wij een beetje verbaasd, want het was al wat later op de avond en wij verwachtten geen bezoek in ons rommelhok. T, met de vraag of ze mochten binnenkomen. Tuurlijk dat. Wij: "Hey, zijn jullie iets vergeten misschien?" Blijkt dat hun auto weigerde nog te starten en bijgevolg hun vertrek naar Duitsland in het water dreigde te vallen.

Wij opvang gespeeld voor T en M, terwijl E met de takeldienst van zijn verzekering belde. Ok, binnen een half uurtje zou de takeldienst hier zijn. T had ondertussen honger gekregen, want ze hadden nog niks gegeten. Dus een frietje gehaald, want wat moet een mens doen tijdens het wachten op de takeldienst? Baby M ondertussen wat geëntertaind met Linux pinguins, heldere computerschermen en Treo's (ze was dol Zap!2016).

Het probleem met de wagen van E en T bleek de batterij te zijn. Even aan een andere batterij gehangen en het euvel was gefixt. Maar, om nu met een wagen die je niet honderd procent vertrouwd in het holst van de nacht met een baby naar Duitsland te vertrekken, dat zagen E en T toch niet direct zitten. Dus zijn ze opnieuw naar huis gereden (zonder de motor van de wagen af te zetten, uit schrik dat ze hem dan weer niet meer aan de praat zouden krijgen).

Of ze nu de dag erna een nieuwe batterij hebben laten steken, dat weet ik niet, maar ik heb gelukkig al bericht gekregen dat ze zonder kleerscheuren op hun bestemming zijn aangekomen. Eind goed, al goed. :-)

Morgen staakt-het-vuren in Libanon

EINDELIJK. Nu maar hopen dat de betrokken partijen zich ook effectief aan dit staakt-het-vuren zullen houden...

Onder het motto...

"Blokken is voor watjes" (vooral als het gaat over cursussen van duizend bladzijden), ben ik net terug van een superleuke vrijgezellenavond. En omdat ik toch wel een klein beetje een watje ben, heb ik toch maar braafjes de laatste trein van Lier naar Leuven genomen en niet het nachtje doorgedaan. ;-)

Jammer dat de opdrachten wat langer duurden dan gepland, want ik had gehoopt het uitgaansleven in Lier wat van naderbij te kunnen bestuderen. 't Zal voor een ander keertje zijn.

Happy birthday, mister President!

Gelukkige verjaardag, Fidel. ;-)

An American in Paris

Babylonische spraakverwarringen kunnen soms grappig zijn. :-)

Applaus voor Kim en Tia

De ene medaille was verwacht, de andere een prettige verrassing. De vrouwen slagen waar de mannen falen. ;-) You go, girls!

15 jaar

Na 15 jaar komt er eindelijk schot in de zaak van de moord op Katrien De Cuyper. De persoon die haar het laatste in leven gezien heeft, is aangehouden. Iedereen is onschuldig tot het tegendeel is bewezen, maar de kans zit er dik in dat ze de moordenaar gevonden hebben. Eindelijk closure voor de ouders en vrienden van Katrien. Na al die jaren.

Unicum

Ik ben aan het bloggen met een baby op mijn schoot...

Random facts about yab

In de categorie "dingen die u eigenlijk geen bal interesseren", mijn favoriete smaakpapillenverwenners:

- chocolade: favoriete chocolade van het moment: bijna alles uit het gamma van New Tree; met pralines van chocolaterie Demeestere in Leuven of van Neuhaus maakt u mij ook altijd blij;
- cocktails, bij voorkeur zure cocktails zoals caipirinha, mojito, strawberry daiquiri,...
- scampi: love them!
- tomaat garnaal (zónder mayonaise);
- de Thaise keuken: ongeveer alles wat ze mij bij een Thai voorschotelen vind ik geweldig lekker; citroenkruid, gember: jummie; nog nooit zo goed gegeten als tijdens mijn veertien dagen Thailand;
- garnaalkroketten;
- pannenkoeken: Mikado, alstublieft;
- sushi: bij uitbreiding kan de hele Japanse keuken op mijn goedkeuring rekenen;
- Alpro soja chocolademelk: hier moet ik streng zijn voor mezelf, rantsoeneren die handel, want anders verdwijnt zo'n brik van een liter schrikbarend snel;
- Ben & Jerry's ijs, alhoewel ik ook geen neen zeg tegen een bolletje Häagen Dazs;
- aardbeien: wat is er lekkerder dan aarbeien gedoopt in gesmolten chocolade?
- tiramisu;
- chocomousse;
- goeie Poolse wodka;
- rode wijn gerijpt op eiken vaten;
- cava;
- ananas;
- spruitjes;
- spinazie;
- quiches (behalve die met spekjes);
- zalm: het liefst gerookt;
- eend in sinaasappelsaus;
- de limoensorbet met chocolade en munt van de Earth Shake;
- mozarella met tomaat en basilicum;
- kaas in 't algemeen en Appenzeller in het bijzonder, bij voorkeur te consumeren met een glaasje rode wijn;
- Tropicana Sanguinello;
- sangria (thanks, Peter);
- smoothies van de PurPur;
- enzovoort :-)

Genoeg inspiratie als u mij ooit eens wil verrassen met een etentje of zo. ;-)

Staakt het vuren

http://www.ceasefirecampaign.org

Chaos op Heathrow

En ik heb vrieden die morgen terug naar België vliegen via Heathrow. En één van die vrienden heeft een iets donkerder kleurtje. 'k Hoop dat ze zonder al te veel miserie in België geraken...

Het persoonlijk ongemak daargelaten, is het natuurlijk fantastisch dat de veiligheidsdiensten erin geslaagd zijn mogelijk terroristische aanslagen te verijdelen. Al moet ik toegeven dat ik altijd een beetje sceptisch ben, als ik zulke jubelverhalen lees. Er is altijd een stemmetje binnen in mij dat zegt: "Zou dat nu wel écht waar zijn?" Noem het gerust achterdocht.

Goud voor Kim!

Oververdiend! Proficiat, meisje!

Wat deed ik het voorbije weekend?

Zaterdag zijn we in de namiddag vol goeie moed helemaal naar Aalter gereden om de kleur van onze binnendeuren te kiezen. Veel keuze was er niet: ofwel kozen we één of ander soort nephout ofwel een witte deur met een beetje een structuur erin. Aangezien ik een diep ingebakken afkeer heb van nephout en we de rest van de inrichting van het appartement (als we ooit in dat stadium geraken) redelijk modern willen houden, kozen we voor witte deuren. (Dus binnenkort allemaal de handjes wassen, of jullie mogen niet binnen!) Na welgeteld tien minuten stonden we weer buiten. Grmbl.

Daarna zijn we rechtstreeks doorgereden naar Roosdael om het mijlpaalfeestje (afgestudeerd, gaan samenwonen, begin van haar stage) van een vriendin bij te wonen. Er was niet zoveel volk, maar dat kon ons niet deren. De gastvrouw mengde bijzonder lekkere cocktails (jummie, banana daiquiri). Iets té straf zelfs, want nu waren we wel verplicht om lang te blijven om te ontnuchteren alvorens de rit naar huis aan te vangen. Niet dat we dat erg vonden. Grappig: het baby-mandarijneendje vond het nodig zich op mijn versgewassen rok te ontlasten. Gelukkig kon dit kleine euvel met wat zeep en water opgelost worden. We genoten van de lekkere pasta en de chili con carne. en voerden interessante gesprekken met het aanwezige gezelschap. En dan zijn we nog even de (ongetwijfeld zeer dure) bedden gaan uitproberen om inspiratie op te doen voor onze eigen bedaankoop. Daar wil ik nog wel eens uitgenodigd worden. ;-)

Zaterdagnacht veel te laat in bed natuurlijk. Zondag niet in topvorm. Veel te weinig gestudeerd en dan naar de minibarbecue van de schoonfamilie. Lekker en gezellig. En een beetje een afscheid van mijn "schoonzusje" die binnenkort voor een half jaar naar Polen vertrekt. Ben benieuwd hoe het haar daar zal bevallen.

Afgunst

Bleh. 'k Heb te horen gekregen dat mijn ex-vriendje een appartementje gekocht heeft in Leuven. En is 't is niet dat ik het hem niet gun (ok, ik geeft toe, ik ben jaloers), maar hij gaat al verhuizen op 1 september (2006, that is)!! En dat terwijl mijn vriend en ik ons compromis al bijna drie jaar (3 jaar, I kid you not) geleden getekend hebben. 't Is zo niet eerlijk. :-(

En wat me nog het meest stoort aan heel die saga van the-never-finishing-appartment, is het feit dat ik continu rondloop met het gevoel dat ik in het zak gezet ben, dat ik opgelicht ben, dat ik als een onnozele gans in de val gelopen ben. En ja, we zijn beschermd door de Wet Breyne, ik weet het, en ja, we hebben recht op een schadevergoeding, maar daar ben ik vet mee. Ik wil in mijn appartement!

Duitse autostrade bedekt met vloeibare chocolade

Jammer dat Joke op vakantie is. Ik ben er zeker van dat dit berichtje haar wel zou interesseren. ;-)

Zondagavond zijn 19 tonnen vloeibare chocolade op de autosnelweg A2 tussen Braunschweig en Maagdenburg terechtgekomen.
De politie berichtte maandag dat een vrachtwagen met chocolade nabij het Duitse Alleringersleben van de weg geraakt was en omkantelde. De bestuurder werd zwaargewond.
Ook maandagochtend werd er nog met man en macht gewerkt om het kleverige goedje, dat ondertussen hard was geworden, weg te krijgen.

Uit de Standaard.

Een stok achter de deur

Goed, ik zal dan toch maar mijn stokjesverzet opgeven en meehuilen met de wolven in het bos. ;-) Ik kreeg een stokje van Pierre toegeworpen. Ik zal het vangen, maar niet doorgooien.

De vragen zijn: wat is uw werktitel, geheime titel en droomtitel?

Mijn werktitel is (hou je vast) "kennisbeheerder", maar ik vermoed dat mijn geheime titel "manusje van alles" is. Mijn droomtitel hangt een beetje af van mijn stemming, op dit moment is dat "wereldreizigster". Bij voorkeur in de vorm van "wereldreiziger met een privéjacht met persoonlijke masseur aan boord".

PS: Pierre, het is wel juffrouw, he!

In memoriam Hugo Schiltz

Een groot man is vandaag heengegaan.

Middagpauze

Deze middag met enkele collega's de fototentoonstelling In beeld van de Morgen bezocht. De tentoongestelde foto's waren van een zeer hoog kwalitatief niveau, maar de presentatie zelf, liet, wat mij betreft, te wensen over.

Zo was ervoor gekozen om de titels bij de werken allemaal samen op één plaats te vermelden. Stel je voor: een wand met een tiental foto's en je moet altijd teruglopen naar dezelfde plek om te zien wie of wat er op de foto's geportretteerd wordt. Wat is er mis met de oude vertrouwde werkwijze om onder de foto zelf aan te geven wat erop staat? Te eenvoudig? Of worden we verondersteld een even goeie kennis van de actualiteit te hebben als de journalisten van de Morgen zelf? Een gemiste kans.

Ook jammer dat de foto's ergens in de kelder weggestoken waren, een kelder waar het lekte... En eerlijk, vijf euro was te veel geld voor het beperkte aantal foto's dat getoond werd. Ik heb niet het gevoel waar voor mijn geld gekregen te hebben. Gelukkig waren het mooie foto's. ;-)

Met de trein naar zee

Deze ochtend zat ik weer tussen een bende jonge meiden die naar zee gingen. Er werd geen bloempot verkozen, deze keer, maar de gesprekken deden mij opnieuw glimlachen. Zo had er eentje in al haar treinenthousiasme niet eens gemerkt dat we in een dubbeldekker zatern. "Hoe? Zitten er mensen onder ons of wa?" Zo schattig.

Man, man, waar is de tijd dat ik met mijn vriendinnen naar zee ging? We hadden ongeveer de ganse rit de slappe lach en de andere treinreizigers maar glimlachen. Nu ben ik jammer genoeg een andere treinreiziger. 't Is plezanter om naar zee te gaan. Zelfs als het regent.

Pirates

Gisteren Pirates of the Caribbean gaan zien. En ik was ferm teleurgesteld. Waar ik mij de eerste piratenfilm herinnerde als een plezant uitje waarbij ik verschillende keren luidop heb kunnen lachen, viel er (voor mij) niet veel te lachen in deze film. En 't mag gezegd, de rest van de bomvolle filmzaal was ook verdacht stil. En door die verdomde cliffhanger ben ik nu zo ongeveer wel verplicht om het derde deel te gaan zien. Waarmee nog maar eens bewezen is dat meer speciale effecten en meer actie niet altijd een betere film tot gevolg hebben.

Voor en na de film ben ik dan nog in een ongelukkige discussie verzeild geraakt met kameraad H over Schindler's List, een film die hoog op mijn lijstje beste films aller tijden staat. Nu moeten jullie weten dat ik altijd zeer hevige discussies met H heb over een zeer breed scala aan onderwerpen. En het gebeurt zelden tot nooit dat we het eens geraken over zo'n onderwerp. Gisteren meer van hetzelfde, al hield ik deze keer een onaangenaam gevoel over aan de hele discussie. Ik was zelfs helemaal niet meer in de stemming om nog iets te gaan drinken na de film. (Stel je voor!)

Steun aan de Leuvense horeca

Over ons zullen ze niet te klagen hebben. Mijn vriend en ik hebben de voorbije dagen méér dan ons steentje bijgedragen tot het in stand houden van de Leuvense horeca.

Maandagavond zijn we een hartige pannenkoek gaan eten in het pannenkoekenhuisje in de Brusselsestraat. Daarna hadden we afgesproken om een terrasje te doen met bevriend koppel C en H. Die afspraak is echter niet doorgegaan wegens onvoorziene omstandigheden. Geen probleem, gewoon verzet naar woensdagavond. Mijn vriend en ik hadden ondertussen al een plekje gezocht op het terras van de Rodins en dan ben je natuurlijk moreel verplicht om een cocktail te drinken. Ha ja!

Dinsdagavond zijn we iets gaan eten met N en B in de Muy Sapore. We zijn daar ondertussen zo'n beetje vaste klant geworden. Ik had niet op voorhand gereserveerd en het enige tafeltje voor vier personen dat nog vrij was, was vlak bij een doorgang gelegen. Ter compensatie kregen we na het eten een digestief van het huis aangeboden, een grappa. En daarna nog een amaretto. 'k Hoef niet te zeggen dat we al in vrolijke stemming waren toen we (ja alweer) afzakten naar de Rodins. Door het wisselvallige weer durfden we ons niet aan een terrasje wagen, maar cocktails binnen smaken ook goed. (De sabayon ook, trouwens.) Ik denk dat de drank er voor iets tussen zat, maar we hebben ongeveer de ganse tijd de slappe lach gehad. :-)

Woensdag dan met C en H naar de Earth Shake. Superlekker gegeten en natuurlijk moest ik mijn favoriete dessert (limoensorbet met munt en chocolade) nemen na de maaltijd. Mijn vriend had een Havana Rum besteld als digestief en daar mocht ik ook even van nippen. Aan te raden als je een verkoudheid hebt, je neusgaten zijn meteen ontstopt. ;-) Een hevige regenbui getrotseerd om naar d'Entreprise te gaan voor een afzakkertje (ze hebben daar ook cocktails, het moet niet altijd Rodins zijn). Cocktailtje gedronken en daarna de Spoon d'entreprise (burning surprise) geprobeerd. De barman is twee keer komen uitleggen wat dat juist inhield, uit schrik dat ik het niet zo'n aangename verrassing zou vinden. Ik ga niet verklappen wat het juist is, om de verrassing niet te verprutsen, maar ik vond het een aanrader. Misschien een tipje van de sluier: één van de ingrediënten is Chartreuse en het wordt op een interressante manier gepresenteerd.

Nu seffens naar de film en dan denk ik dat we even een horecapauze gaan inlassen. Dit was mijn laatste weekje fun voor het begin van de blok. Serieuzere zaken hebben mijn aandacht nodig.

Italiaans op de trein

Deze ochtend zat ik vlakbij twee Italiaanse roddeltantes. En tot mijn vreugde kon ik grote delen van hun gesprek zonder problemen verstaan en dat na amper twee jaartjes Italiaans te volgen. Ok, 't is niet netjes privégesprekken af te luisteren, maar zoveel gelegenheid heb ik niet om mijn Italiaans te oefenen. Dus druk naar buiten zitten kijken en ondertussen mijn oren gespitst. Ik ben dol op treinreizen. :-)

Het is een epidemie!

Ik zweer het u! Eens je erop begint te letten, blijkt dat de modale mens om de drie zinnen wel ergens het woordje "eigenlijk" gebruikt. Gisterenavond is het beruchte ei-woord wel zeker dertig keer gevallen (en ik was zeker niet de enige schuldige). Het is besmettelijk! Run for your life!

Fidel

Is dan toch niet onverwoestbaar. Is dit het begin van het einde?